Carl Schmitt

Carl Schmitt

Biografía
Nacemento	11 de xullo de 1888 Plettenberg (Imperio Alemán)
Morte	7 de abril de 1985 (96 anos) Plettenberg (Alemaña do Oeste)
Lugar de sepultura	Plettenberg
Outros nomes	Johannes Negelinus
Relixión	Catolicismo
Educación	University of Strasbourg (en) - PhD in Law (en) (–1910) Universidade de Berlín - dereito Universidade de Múnic - dereito
Director de tese	Fritz van Calker (pt)
Actividade
Campo de traballo	Teologia política (pt) e Dereito constitucional
Lugar de traballo	Berlín
Ocupación	Xurista, xeopolítico, político, filósofo, científico político e catedrático de universidade.
Período de tempo	Filosofía contemporánea
Empregador	Universidade Técnica de Múnic Universidade de Greifswald (pt) Universidade Humboldt de Berlín Universidade de Colonia Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn Handelshochschule Berlin (en)
Partido político	Partido Nacionalsocialista Alemán dos Traballadores
Movemento	Movimento Revolucionário Conservador (pt) e Filosofía occidental
Carreira militar
Conflito	Primeira guerra mundial
Obra
Obras destacables (1932) The Concept of the Political (en) (1942) Land und Meer (en)
Familia
Cónxuxe	Pavla Dorotić Duška Schmitt
Fillos	Anima Schmitt de Otero  ()
Irmáns	Auguste Schmitt
Descrito pola fonte	Q45818553

Carl Schmitt, nado en Plettenberg, Prusia, Imperio Alemán o 11 de xullo de 1888 e finado na mesma cidade o 7 de abril de 1985, foi un xurista alemán.

Schmitt foi un dos principais ideólogos do Movemento Revolucionario Conservador de Alemaña. Adscrito á escola do Realismo político e á teoría da orde xurídica, escribiu centrado no conflito social como obxecto de estudo da ciencia política, e máis concretamente a guerra. A súa obra atravesa os avatares políticos do seu país e de Europa no século XX. Militou no Partido Nazi, pero as ameazas das SS, que o consideraban un arribista, apartárono do primeiro plano da vida pública.

Schmitt distingue entre política e Estado: Toda vida en sociedade (con ou sen Estado, que é un fenómeno histórico) implica o político. Separa rigorosamente a política da economía, o dereito, do social e do moral. O criterio distintivo do político é a discriminación entre o amigo e o inimigo; esta non é unha definición, senón unha relación existencial, un signo de identificación. O inimigo político é sempre público e defínese como unha comunidade de intereses e de acción que se enfronta (polo menos virtualmente) con outro grupo da mesma natureza. Un pobo ten existencia política cando pode designar ao inimigo.

O ámbito político onde se revela a lóxica que opón o amigo ao inimigo é a guerra. A política está no momento decisivo en que se designa ao inimigo. A decisión política, que é a acción da autoridade soberana, consiste nesa designación. O soberano é aquel que decide politicamente, fóra de toda norma, e dispón da vida física dos homes.

O decisionismo de Carl Schmitt é unha das teorías máis importantes do século XX. Oposto ao normativismo de Hans Kelsen, inspirou aos teóricos René Capitant e Julien Feund.

• Gesetz und Urteil. Eine Untersuchung zum Problem der Rechtspraxis. 1912.
• Der Wert des Staates und die Bedeutung des Einzelnen. Tübingen, 1914.
• Theodor Däublers „Nordlicht“. München 1916.
• Politische Romantik. Duncker & Humblot, Berlín, 1919.
• Die Diktatur. Von der Anfängen des modernen Souveränitätsgedankens bis zum proletarischen Klassenkampf. Berlín, 1921.
• Politische Theologie. Vier Kapitel zur Lehre von der Souveränität. Berlín, 1922.
• Römischer Katholizismus und politische Form. Hellerau, 1923.
• Positionen und Begriffe im Kampf mit Weimar–Genf–Versailles 1923–1939. Hanseatische Verlagsanstalt. Hamburgo 1940.
• Verfassungslehre. Berlín, 1928.
• Der Hüter der Verfassung, Duncker & Humblot, 1931.
• Legalität und Legitimität. Duncker & Humblot. Berlín, 1932.
• Der Begriff des Politischen. Duncker & Humblot. Berlín, 1932.
• Über die drei Arten des rechtswissenschaftlichen Denkens. Duncker & Humblot. Berlín, 1934.
• Der Leviathan in der Staatslehre des Thomas Hobbes. Sinn und Fehlschlag eines politischen Symbols. Colonia, 1938.
• Land und Meer. Eine weltgeschichtliche Betrachtung. Leipzig, 1942.
• Glossarium. Aufzeichnungen der Jahre 1947–1951. Berlín, 1991.
• Donoso Cortés in gesamteuropäischer Interpretation. Colonia, 1950.
• Der Nomos der Erde im Völkerrecht des Jus Publicum Europaeum. Colonia, 1950.
• Ex Captivitate Salus. Erfahrungen der Zeit 1945/47. Colonia, 1950.
• Theorie des Partisanen. Zwischenbemerkung zum Begriff des Politischen. Berlín, 1963.
• Politische Theologie II. Die Legende von der Erledigung jeder Politischen Theologie. Berlín, 1970.
• Carl Schmitt und Álvaro d'Ors. Briefwechsel. Berlín, 2004.
• Tagebücher vom Oktober 1912 bis Februar 1915, Akademie Verlag, 2005.
• Carl Schmitt. Die Militärzeit 1915 bis 1919, Akademie Verlag, 2005.
• Tagebücher 1930 bis 1934, Akademie Verlag, 2010.

A súa filla Anima Schmitt casou en 1957 co profesor de dereito compostelán Alfonso Otero Varela.

En 1962 Manuel Fraga nomeouno "Membro de Honra" do Instituto de Estudios Políticos de España.

• A Fascist Philosopher Helps Us Understand Contemporary Politics por Alan Wolfe. Chronicle of Higher Education, 2 de abril de 2004.
• "Carl Schmitt and Nuremberg" por Joseph W. Bendersky, Telos Press, 19 de xullo de 2007.