Óscar Pereiro

Óscar Pereiro

(2011)
Biografía
Nacemento	(gl) Óscar Pereiro Sío 3 de agosto de 1977 (47 anos) Mos, España
Altura	177 cm
Peso	67 kg
Actividade
Ocupación	ciclista de ciclocrós, ciclista, futbolista
Nacionalidade deportiva	España
Deporte	fútbol Ciclocross
Posición de xogo	Carreira por etapas e breakaway specialist (en)
Traxectoria   Equipo 2000–2001 Porta da Ravessa (ciclismo) 2002–2005 Phonak Hearing Systems 2006–2009 Movistar Team 2010–2010 Astana
Participou en
2007	UCI ProTour 2007 (74º)
2006	UCI ProTour de 2006 (pt) (27º)
2005	UCI ProTour de 2005 (pt) (32º)
2004	Q53844942 (91º)
2003	2003 UCI Road World Rankings (en) (63º)
	Tour de Francia
	Vuelta a España
Premios
Medalla de Ouro da Real Orde do Mérito Deportivo
Páxina web	oscarpereiro.com

Óscar Pereiro Sío, nado en Petelos (Mos) o 3 de agosto de 1977, é un ciclista galego retirado, profesional entre os anos 2000 e 2010,^[1] cuxo principal éxito foi acadar a vitoria na clasificación xeral do Tour de Francia 2006, converténdose no quinto ciclista español que gañaba a prestixiosa carreira francesa. Trala súa retirada como ciclista profesional, debutou como futbolista disputando unha tempada co equipo filial do Coruxo Fútbol Club, ó tempo que comezaba a colaborar como comentarista deportivo radiofónico na COPE. Ó ano seguinte deixou o fútbol para probar sorte no mundo dos rallys, disputando varias probas da edición 2012 do Campionato de España, ó tempo que comezou a traballar como colaborador do programa de televisión Punto Pelota.

Pereiro comezou na súa mocidade pola práctica do ciclocross, deporte do que foi subcampión estatal sub-23 con 17 anos 1994 e máis tarde campión por dúas veces. En 1995 chegou a ser campión galego ao mesmo tempo de tres especialidades: afeccionado en estrada, montaña e ciclocross.

Decidiuse polo ciclismo en estrada grazas aos consellos do adestrador valenciano Paco Pla.

Pereiro fíxose profesional no ano 2000 ao entrar no equipo portugués Porta da Ravessa. En decembro de 2001 Álvaro Pino comunícalle a posibilidade de que entre a formar parte do equipo suízo Phonak, ás súas ordes, e incorpórase definitivamente a el en 2002.

Ese mesmo ano gañou unha tirada da Semana Catalá de Ciclismo e quedou no 11º posto do Giro de Italia, a súa primeira carreira de tres semanas.

En 2003 gañou unha tirada e quedou de terceiro na Volta a Suíza. Conseguiu tamén o 2º posto da Volta a Burgos 2003. En 2004, foi 10º no Tour de Francia e 17º na Vuelta a España , ademais de vencer a Clásica dos Alpes.

Pereiro xogou un papel moi importante no Tour de Francia deste ano. Non só quedou 10º na clasificación xeral, recibindo o premio á combatividade, senón que foi grande protagonista de dúas tiradas:

• Na 15ª tirada, nos Pireneos e con final en St-Lary-Soulan, tras subir catro portos de primeira categoría, un de segunda e un de categoría especial ó final, Pereiro quedou segundo tras George Hincapie. Un xurado composto por ex-ciclistas e xornalistas concedeulle ó premio á combatividade dese día.
• Na 16ª tirada, con final en Pau, Pereiro quedou gañador tras escaparse do pelotón xunto con outros tres ciclistas. Esta vitoria deulle un grande prestixio, xa que durante a tirada atravesárase o famoso Col d'Aubisque (de categoría especial)

Tamén gañou ese ano unha tirada da Volta a Romandía, na que quedou en 7º posto, alén de ser 6º da Volta a Euscadi.

Pereiro integrou a selección española que participou nos Mundiais de ciclismo de Madrid, o 25 de setembro de 2005, na proba de fondo en estrada. Rematou a proba na posición 50ª.

Pereiro rematou na segunda posición na 15ª tirada que percorreu os Pireneos, por detrás de George Hincapie. En xaneiro de 2014, confesou nun programa de radio que este resultado produciuse tras negociar co ciclista estadounidense un prezo para deixarse gañar, aínda que segundo a súa versión, nun primeiro momento Pereiro pensou que Hincapie estáballe a ofrecer o trato ao revés: pedíndolle cartos ao ciclista galego para deixarlle a vitoria da tirada máis importante do Tour dese ano.^[2] Nas súas explicacións, Pereiro tamén conta como, dado este erro de interpretación, se colocou ben o maillot e os lentes antes de chegar á meta. Nas imaxes da tirada non se aprecia que fixera nada do que describe, como tampouco parece que estivese correndo sabéndose gañador da etapa, pero si pode verse que mantén unha breve conversa con Hincapie a falta duns quilómetros para o final.^[3]

As prácticas de compra e venda de competicións deportivas están prohibidas pola UCI, pero prescriben aos oito anos de producirse. No momento que Pereiro confesou esta ilegalidade xa se cumprira este prazo, xa que pasaron oito anos e medio.

No Tour de Francia deste ano, Pereiro tivo unha destacada presenza. Ó principio, e tras sufrir unha "baixada de azucre" (segundo el mesmo) na 11ª tirada, situouse a 28 minutos e 52 segundos respecto do primeiro clasificado.

Porén, dous días máis tarde, na 13ª tirada, Pereiro poñíase no primeiro lugar da clasificación xeral, vestindo a camisola do equipo Caisse d'Épargne-Illes Balears, ó chegar á meta 29 minutos e 57 segundos por diante do pelotón. Isto debeuse a que o equipo do entón líder, Floyd Landis, quería ceder a responsabilidade do liderado a outro corredor, con vistas a recuperalo nos Alpes na seguinte semana.

Así, Pereiro convertíase no primeiro galego en vestir o maillot amarelo no Tour. Porén, tres días máis tarde (na 15ª tirada, con final no Aup d'Ueis), perdía esa mesma camisola por tan só 10 segundos.

Pero un día máis tarde, na 16ª tirada, con final en La Toussouire, Pereiro recuperou o liderado do Tour ó sacarlle case dez minutos ó estadounidense Floyd Landis, que sufriu un desfalecemento durante a subida final. Despois da seguinte tirada, a que rematou dez quilómetros despois do porto de Joux-Plane, Óscar Pereiro retivo o maillot amarelo, pero coas diferenzas moi exiguas: o segundo, o español Carlos Sastre, estaba a 12 segundos e o estadounidense Landis a 30 segundos.

Estas diferenzas non abondaron na contra o reloxo do día seguinte, na que Landis rematou un minuto e 29 segundos por diante de Pereiro, converténdose así no gañador da edición do Tour de Francia dese ano. Malia todo, na clasificación xeral, Pereiro rematou sendo segundo, 57 segundos por detrás de Landis. Porén, uns días despois, fíxose pública a dopaxe de Floyd Landis por testosterona. Ao confirmarse o positivo, Pereiro converteuse de facto en vencedor do Tour 2006, o primeiro galego en facelo. Porén, o Tour non recoñeceu a súa vitoria durante meses, de xeito que a edición de 2006 non recolleu ningún vencedor. O 18 de febreiro de 2006, o xornal francés Le Monde publicaba unha noticia onde se acusaba a Pereiro de tomar substancias dopantes. O produto, salbutamol, é un medicamento contra a asma, para o que Pereiro estaba autorizado e consumido nunha proporción menor^[4] á tolerada polos regulamentos antidopaxe. O 25 de febreiro, a Axencia Antidopaxe Francesa arquivaba esta acusación.

O 18 de xaneiro de 2007 o diario francés Le Monde publicou que Pereiro dera dous positivos no Tour de Francia 2006. Segundo esta información estes positivos producíranse nas tiradas 14ª e 16ª pola substancia salbutamol.^[5] O salbutamol é un medicamento para tratar os síntomas do asma, e o seu uso está autorizado se o cilista presenta un certificado médico para o seu consumo. No caso de Pereiro, a axencia antidopaxe francesa considerou nun primeiro momento que a xustificación presentada polo ciclista era insuficiente, e concedeulle un prazo dunha semana para aclarar a situación. Finalmente, o 25 de xaneiro, a axencia antidopaxe francesa pechou a investigación xa que Pereiro proporcionou a xustificación médica que se lle pedira.

Óscar Pereiro comezaba o Tour de Francia 2007 sen que lle recoñecesen a vitoria da edición anterior. Así, sairía de último na tirada prólogo, que arrincaba en Londres, pero no canto de levar o dorsal número 1 levaría o 11. Tampouco figuraba como o líder do seu equipo, o Caisse d'Epargne, onde traballou para mellorar a clasificación do líder do conxunto, o español Alejandro Valverde. Finalmente, rematou en décima posición, co que sumaba tres edicións consecutivas da rolda gala entre os dez mellores.

Tirada	Data	Cidades	km	Resultado de Óscar Pereiro	Posición na xeral
Prólogo	7 de xullo	Londres-Londres	8 contra o reloxo	21º, a 37" de Fabian Cancellara	21º, a 37" de F. Cancellara
1ª tirada	8 de xullo	Londres-Canterbury	203	73º, co mesmo tempo ca Robbie McEwen	22º, a 37" de F. Cancellara
2ª tirada	9 de xullo	Dunkerque-Gante	167	129º, co mesmo tempo ca Gert Steegmans	25º, a 37" de F. Cancellara
3ª	10 de xullo	Waregem-Compiègne	236	18º, co mesmo tempo ca F. Cancellara	25º, a 57" de F. Cancellara
4ª	11 de xullo	Villers-Cotterêts-Joigny	190	57º, co mesmo tempo ca Thor Hushovd	25º, a 57" de F. Cancellara
5ª	12 de xullo	Chablis-Autun	184	39º, co mesmo tempo ca Filippo Pozzato	18º, a 57" de F. Cancellara
6ª	13 de xullo	Semur-en-Auxois-Bôrg	200	101º, co mesmo tempo ca Tom Boonen	19º, a 57" de F. Cancellara
7ª	14 de xullo	Bôrg-Le Grand-Bornand	197	11º, a 3'38" de Linus Gerdemann	15º, a 4'03" de L. Gerdemann
8ª	15 de xullo	Le Grand-Bornand-Tignes	165	15º, a 4'03" de Michael Rasmussen	14º, a 3'54" de M. Rasmussen
9ª	17 de xullo	Lavâl-Briançon	161	16º, a 3'24" de Mauricio Soler	15º, a 6' 36" de M. Rasmussen
10ª	18 de xullo	Talard-Marsella	229	18º, a 10'36" de Cédric Vasseur	14º, a 6' 36" de M. Rasmussen
11ª	19 de xullo	Marsella-Montpellier	180	26º co mesmo tempo ca Robert Hunter	13º, a 6'36" de M. Rasmussen
12ª	20 de xullo	Montpellier-Castres	179	50º co mesmo tempo ca Tom Boonen	13º, a 6'36" de M. Rasmussen
13ª	21 de xullo	Albi-Albi	54 contra o reloxo	19º, a 3'23" de Alexander Vinocurov	14º, a 7'04" de M. Rasmussen
14ª	22 de xullo	Masamet-Plateau de Beille	197	13º, a 3'45" de Alberto Contador	11º, a 11'01" de M. Rasmussen
15ª	23 de xullo	Fois-Loudenvielle - Le Louron	196	28º, a 9'00" de Alexander Vinocurov	13º, a 14'30" de M. Rasmussen
16ª	25 de xullo	Ortès-Goreta Porto de Aubisca	218	9º a 2'27" de M. Rasmussen	12º, a 17'17" de M. Rasmussen
17ª	26 de xullo	Pau-Castelsarrasin	188	92, a 9'39" de Daniele Bennati	11º, a 14'07" de A. Contador
18ª	27 de xullo	Cahors-Angoulême	210	17º, a 8'37" de Sandy Casar	11º, a 14'07" de A. Contador
19ª	28 de xullo	Cognac-Angoulême	55 contra o reloxo	8º, a 2'36" de Levi Leipheimer	10º, a 14'25" de A. Contador
20ª	29 de xullo	Marcoussis-París Campos Elisios	130	46, a 5" de Daniele Bennati	10º, a 14'25" de A. Contador

Entre o Tour e a Vuelta a España Pereiro seguiu a dúa preparación co Tour do Lemosín, onde quedou segundo da xeral. Na Vuelta, que comezou o 1 de setembro en Vigo, Pereiro foi líder do seu conxunto, logo de que Valverde decidise non participar para preparar o Mundial de ciclismo.

No ano 2008, Pereiro quedou en terceira posición no campionato de España de ciclismo, onde obtivo a medalla de bronce.

Tirada	Data	Cidades	Posición e tempo	Distancia ao líder
1ª tirada	5 de xullo	Brest-Plumelec	10º, a 1" de Alejandro Valverde	10º, a 1" de A. Valverde
2ª tirada	6 de xullo	Auray-Saint-Brieuc	56º, co mesmo tempo ca Thor Hushovd	11º, a 1" de A. Valverde
3ª	7 de xullo	Saint-Malo-Nantes	50º, a 2'03" de Samuel Dumoulin	12º, a 1'46" de R. Feillu
4ª	8 de xullo	Cholet-Cholet contra o reloxo	18º, a 1'28" de S. Schumacher	14º, a 1'22" de S. Schumacher
5ª	9 de xullo	Cholet-Châteauroux	44º, co mesmo tempo ca Mark Cavendish	14º, a 1'22" de S. Schumacher
6ª	10 de xullo	Aigurande-Super-Besse	13º, a 15" de Riccardo Riccò	10º, a 1'21" de Kim Kirchen
7ª	11 de xullo	Briude-Orlhac	6º, a 6" de Luis León Sánchez	9º, a 1'21" de Kim Kirchen
8ª	12 de xullo	Fijac-Tolosa	20º, co mesmo tempo ca Mark Cavendish	9º, a 1'21" de Kim Kirchen
9ª	13 de xullo	Tolosa-Banhèras	22º, a 1'17" de Riccardo Riccò	8º, a 1'21" de Kim Kirchen
10ª	14 de xullo	Pau-Hautacam	22º, a 7'03" de Leonardo Piepoli	17º, a 6'01" de Cadel Evans
11ª	16 de xullo	Lanamesa-Fois	80º, a 14'51" de Kurt-Asle Arvesen	17º, a 6'01" de Cadel Evans
12ª	17 de xullo	Lavelanet-Narbona	33º, co mesmo tempo ca Mark Cavendish	15º, a 6'01" de Cadel Evans
13ª	18 de xullo	Narbona-Nimes	24º, co mesmo tempo ca Mark Cavendish	15º, a 6'01" de Cadel Evans
14ª	19 de xullo	Nimes-Dinha	23º, co mesmo tempo ca Óscar Freire	15º, a 6'01" de Cadel Evans
15ª	20 de xullo	Ambrun-Prato Nevoso	retirado	retirado
16ª	22 de xullo	Coni-Jausièr	retirado	retirado
17ª	23 de xullo	Ambrun-Aup d'Ueis	retirado	retirado
18ª	24 de xullo	Lo Borg d'Oesen-Sant-Etiève	retirado	retirado
19ª	25 de xullo	Rouana-Montluçon	retirado	retirado
20ª	26 de xullo	Cérilly-Saint-Amand-Montrond contra o reloxo	retirado	retirado
21ª	27 de xullo	Étampes-París Campos Elisios	retirado	retirado

Na tirada 11ª protagonizou unha escapada que chegou a ter máis de dous minutos de vantaxe sobre o grupo, pero que foi neutralizada lonxe aínda da chegada. Na tirada 15ª, no descenso do Agnel, esvarou e saíu da estrada, caendo por un cavorco duns 5 m de altura sobre outro treito da mesma estrada. Como consecuencia da caída rompeu o brazo esquerdo, e tivo que rematar a tempada sen participar nin nos Xogos Olímpicos nin na Vuelta a España^[6].

• 2001. Unha tirada no Grande Prémio RLVT.
• 2002.
  • Unha tirada na Semana Catalá de Ciclismo
  • 11º na clasificación xeral do Giro de Italia 2002
• 2003.
  • Unha tirada da Volta a Suíza (3º da clasificación xeral)
  • 2º na Vuelta a Burgos
• 2004.
  • Clásica dos Alpes
  • 10º na clasificación xeral do Tour de Francia 2004
• 2005.
  • Unha tirada da Volta de Romandía (7º da clasificación xeral)
  • Unha tirada do Tour de Francia 2005, con final en Pau
  • 10º na clasificación xeral do Tour de Francia 2005
• 2006
  • Maillot amarelo no Tour de Francia 2006 durante as tiradas 14ª, 15ª, 17ª, 18ª e 19ª.
  • 1º na clasificación xeral do Tour de Francia 2006.
• 2007
  • 10º na clasificación xeral do Tour de Francia 2007
  • 2º no Tour do Lemosín
• 2008
  • 3º no Campionato de España en ruta.

• En 2004 recibiu a medalla de ouro do Concello de Mos.
• En 2006 concedéronlle a medalla de prata da Deputación de Pontevedra.
• En 2008 concedéronlle a medalla de ouro ao mérito deportivo de España.

Mide 1,77 m.

Está casado e cun fillo nado en decembro de 2005. De neno tiña por alcume Estilike (coma o xogador de fútbol alemán Uli Stielike) e Cascarilla.

Participou en 2006 nunha campaña publicitaria da Xunta de Galicia para promover a repartición de tarefas no fogar e noutra, despois de gañar o Tour, para mellorar a condución nas estradas e evitar os accidentes de tráfico.

O 17 de xuño de 2006 inaugurábase nas Pozas (Mos), o polideportivo que leva o seu nome. Ao acto asistiron o presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, a conselleira de Cultura e Deporte, Ánxela Bugallo, o director xeral para o Deporte, Santiago Domínguez Olveira, e mais a alcaldesa de Mos, María Xesús Escudero.

Á súa volta a Galiza logo de participar no Tour de Francia 2006, e durante un acto co presidente da Xunta, Emilio Pérez Touriño, Óscar Pereiro levaba unha camisola verde coa lenda "Please refrain from throwing missiles", ou sexa: "Por favor, abstéñase de guindar mísiles". Coincidía no tempo con intensos bombardeos de Israel sobre o sur do Líbano.

En 2006, participou xunto a outros ciclistas profesionais galegos no día da bici na Coruña. Nese día amosou o seu apoio as reivindicacións dos ciclousuarios da cidade.

En 2008 asinou o manifesto pola lingua común.

Commons ten máis contidos multimedia sobre:  Óscar Pereiro

• Web oficial

• Galegos no Tour de Francia
• Galegos no Giro de Italia