Gante

Gante

Gent (nl)
Bandeira Brasón
Himno	Klokke Roeland (en) (valor descoñecido)
Alcume	Stroppendrager e Portador de dogal
Epónimo	Góntia e confluência (pt)
Localización
51°03′13″N 3°43′31″L / 51.0536, 3.7253
Estado	Bélxica
Rexión	Rexión Flamenga
Provincia	Provincia de Flandres oriental
Distrito	Arrondissement of Ghent (en)
Capital de	Provincia de Flandres oriental (1815–)
Capital	Ghent (en)
Contén a división administrativa	Afsnee (en) Desteldonk (en) Drongen (pt) Gentbrugge (pt) Ghent (en) Ledeberg (en) Mariakerke (en) Mendonk (en) Moscou Oostakker (en) Rodenhuize (en) Sint-Amandsberg (en) Sint-Denijs-Westrem (en) Sint-Kruis-Winkel (en) Wondelgem Zwijnaarde (en)
Poboación
Poboación	265.086 (2022) (1.680,21 hab./km²)
Lingua oficial	lingua neerlandesa
Xeografía
Parte de	Provincia de Flandres oriental Emergency zone East Flanders Center (en) Police zone Ghent (en)
Superficie	157,77 km²
Bañado por	Ghent–Terneuzen Canal (en) , Ringvaart (Ghent) (en) , Napoleon Arm of Pauw (en) , Moervaart (en) , Zuidlede (en) , Nederschelde (en) , Lieve (en) , Rio Lys (pt) , Ketelvest (en) e Río Escalda
Comparte fronteira con	Evergem (pt) Sint-Martens-Latem (pt) De Pinte (pt) Melle (pt) Merelbeke (pt) Lochristi (pt) Destelbergen (pt) Zelzate (pt) Lievegem (en)
Datos históricos
Evento clave 28 de outubro de 1583 Siege of Ghent (en) 30 de decembro de 1708 Siege of Ghent (en) xullo de 1745 Fall of Ghent (en)
Santo padrón	São Bavão (pt)
Organización política
• Alcalde	Mathias De Clercq (pt) (2018–)
Membro de	Aliança Climática (pt) (1997–) Rede de cidades creativas (2009–)
Identificador descritivo
Código postal	9000, 9050, 9032, 9030, 9031, 9040, 9041, 9051, 9052, 9042, 9110, 9219 e 9002
Fuso horario	UTC+01:00
Dominio de primeiro nivel	.gent (mul)
Prefixo telefónico	09
Outro
Irmandado con	Liexa Albany Saint-Raphaël (1958–) Wiesbaden (1969–) Kanazawa (1971–) Melle (1977–) Mohammedia (pt) (1982–) Talín (1982–) Nottingham (1985–) Brașov (1993–) Gdańsk (2009–)
Páxina web	stad.gent

Gante^[1] (neerlandés: Gent [ɣɛnt] ( escoitar); francés: Gand [ɡɑ̃ ] ( escoitar); inglés tradicional: Gaunt) é unha cidade e un municipio na Rexión flamenga de Flandres, Bélxica. É a capital e cidade máis grande da provincia de Flandres Oriental, e a terceira máis grande do país, só superada en tamaño por Bruxelas e Anveres.^[2]A cidade naceu como un asentamento entre os ríos Scheldt e Leie e converteuse na Baixa Idade Media nunha das cidades máis ricas do norte de Europa, cunhas 50.000 persoas en 1300. Hoxe en día, é unha cidade con moito comercio e actividade grazas ao seu porto e á súa universidade. A cidade atópase unida ao mar pola canle Ghent-Terneuzen e posúe a terceira estación de tren con máis actividade da Bélxica.

O municipio comprende a cidade de Gante propiamente dita e os suburbios circundantes de Afsnee, Desteldonk, Drongen, Gentbrugge, Ledeberg, Mariakerke, Mendonk, Oostakker, Sint-Amandsberg, Sint-Denijs-Westrem, Sint-Kruis-Winkel, Wondelgem e Zwijnaarde.

Con 265.086 habitantes a principios de 2022, Gante é o segundo municipio de Bélxica por número de habitantes. As área metropolitana, incluída a zona de proximidades exteriores, abrangue unha área de 1 205 km² (465 sq mi) e tiña unha poboación total de 560.522 a 1 de xaneiro de 2018, o que o sitúa como a cuarta máis poboada de Bélxica.^[3][4] O actual alcalde de Gante, Mathias De Clercq, é do partido liberal e democrático Open VLD.

O Festival de Gante de dez días de duración (Gentse Feesten en neerlandés) celébrase todos os anos e a el

As evidencias arqueolóxicas mostran a presenza humana ao redor da confluencia do Scheldt e o Leie remontándose ata a Idade de Pedra e a Idade de Ferro.^[5]

A maioría dos historiadores cren que o nome máis antigo de Gante, 'Ganda', deriva da palabra celta ganda, que significa confluencia.^[5] Outras fontes conectan o seu nome cunha divindade escura chamada Gontia.^[6]

Non hai rexistros escritos do período dos romanos, pero as investigacións arqueolóxicas confirman que a zona de Gante continuou habitada.

Cando os francos invadiron os territorios romanos desde finais do século IV e ben entrado o século V, levaron consigo a súa lingua, e o celta e o latín substituíronse polo Holandés antigo.

Ao redor do 650, San Amando fundou dúas abadías en Gante: San Pedro (Blandinium) e Abadía de San Bavón. Ao redor do ano 800, Lois o Piadoso, fillo de Carlomagno, nomeou a Eginard, o biógrafo de Carlomagno, abade de ambas as abadías. A cidade creceu a partir de varios núcleos, as abadías e un centro comercial. Porén, en 851 e 879 a cidade foi saqueada polos viquingos.

Baixo a protección do Condado de Flandres a cidade recuperouse e floreceu a partir do século XI, crecendo ata converterse nunha pequena cidade-estado. No século XIII, Gante era a cidade máis grande de Europa ao norte dos Alpes despois de París, era máis grande que Colonia ou Moscova.^[7] Ata 65.000 persoas vivían dentro das murallas da cidade. O campanario e as torres da Catedral de San Bavón e da Igrexa de San Nicolás son só algúns exemplos do horizonte da época.

Os ríos fluían nunha zona onde moita terra se inundaba periodicamente. Estes ricos 'meersen' de herba ("prados de auga": unha palabra relacionada co inglés 'pantano') eran idóneos para pastorear ovellas, cuxa la se usaba para facer panos. Gante foi a principal cidade para os tecidos durante a Idade Media.

A industria da la, estabelecida orixinalmente en Bruxas, creou a primeira zona industrializada europea en Gante na Alta Idade Media. A zona mercantil estaba tan desenvolvida que houbo que importar la de Escocia e Inglaterra, o que provocou a boa relación de Flandres con elas. Non obstante, durante a Guerra dos Cen Anos, o comercio con Inglaterra sufriu significativamente. Gante foi o lugar de nacemento de Xoán de Gante, duque de Lancaster.

A cidade recuperouse no século XV cando Flandres uniuse coas provincias veciñas baixo os Duques de Borgoña. Os altos impostos provocaron unha rebelión e, finalmente, a Batalla de Gavere en 1453, na que Gante sufriu unha terrible derrota a mans de Filipe o Bo. Por esta época, o centro de importancia política e social dos Países Baixos comezou a desprazarse de Flandres (Bruxas-Gante) a Brabante (Anveres–Bruxelas), aínda que Gante seguiu xogando un papel importante. Con Bruxas, a cidade liderou dúas revoltas contra Maximiliano de Austria, o primeiro monarca da Casa de Habsburgo en gobernar Flandres.

En 1500, Xoana I de Castela deu a luz a Carlos V, quen se converteu en Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico e Rei de España. Aínda que era orixinario de Gante, castigou a cidade despois da Revolta de Gante de 1539 e obrigou aos nobres da cidade a camiñar diante do emperador descalzos cunha soga (en holandés: "strop" ) ao redor do pescozo, desde este incidente, os habitantes de Gante foron chamados "Stroppendragers" (portadores de sogas). A abadía de San Bavón (que non debe confundirse coa próxima catedral de San Bavón) foi abolida, derrubada e substituída por unha fortaleza para as tropas reais españolas. Só unha pequena parte da abadía salvouse da demolición.

Os finais dos séculos XVI e XVII trouxeron devastación por mor da Guerra dos Oitenta Anos. A guerra puxo fin ao papel de Gante como centro de importancia internacional. En 1745, a cidade foi capturada polas forzas francesas durante a Guerra de Sucesión de Austria antes de ser devolta ao Imperio de Austria baixo os Habsburgo tras o Tratado de Aquisgrán en 1748. Esta parte de Flandres pasou a ser coñecida como os Países Baixos austríacos ata o exilio do emperador francés Napoleón I, o fin da revolución francesa e as posteriores Guerras napoleónicas e os tratados de paz alcanzados polo Congreso de Viena en 1815.

Nos séculos XVIII e XIX volveu florecer a industria téxtil de Gante. Lieven Bauwens, despois de sacar de contrabando os planos de máquinas industriais e os planos de fábricas fóra de Inglaterra, presentou a primeira máquina de tecer mecánica no continente europeo en 1800.

O Tratado de Gante, negociado aquí e adoptado na véspera de Nadal de 1814, puxo fin formalmente á Guerra de 1812 entre Gran Bretaña e os Estados Unidos (a fase norteamericana das guerras napoleónicas). Despois da Batalla de Waterloo, Gante e Flandres, previamente gobernadas pola Casa de Habsburgo en Viena como os Países Baixos austríacos, pasaron a formar parte do Reino Unido dos Países Baixos cos holandeses do norte durante 15 anos. Neste período, Gante estableceu a súa propia universidade (1816)^[8] e unha nova conexión co mar (1824–27).

Despois da Revolución Belga, coa perda do acceso portuario ao mar durante máis dunha década, a economía local colapsouse e o primeiro sindicato belga orixinouse en Gante. En 1913 houbo unha exposición mundial en Gante.^[8] Como preparación para esta efeméride, a estación de ferrocarril de Sint-Pieters rematouse en 1912.

Gante foi ocupada polos alemáns nas dúas guerras mundiais pero escapou dunha grave destrución. A vida do pobo e dos invasores alemáns en Gante durante a primeira guerra mundial é descrita por H. Wandt en "etappenleven te Gent".^[9] Na segunda guerra mundial a cidade foi liberada pola 7ª División Blindada "Desert Rats" e combatentes locais belgas o 6 de setembro de 1944, cos suburbios do norte e a zona industrial despexados durante os días seguintes pola 15ª División de Infantaría (Escocesa).

Despois das fusións de concellos en 1965 e 1977, a cidade está formada por: Modelo:Colbegin

• I Gante
• II Mariakerke
• III Drongen
• IV Wondelgem
• V Sint-Amandsberg
• VI Oostakker
• VII Desteldonk
• VIII Mendonk
• IX Sint-Kruis-Winkel
• X Ledeberg
• XI Gentbrugge
• XII Afsnee
• XIII Sint-Denijs-Westrem
• XIV Zwijnaarde

Modelo:Colend

O clima desta zona presenta leves diferenzas entre as máximas e as mínimas, e as precipitacións son adecuadas durante todo o ano. Segundo o sistema Clasificación climática de Köppen, Gante ten un clima da costa oeste mariña, abreviado "Cfb" nos mapas climáticos.^[10]

• Tallinn, Estonia
• Nottingham, Reino Unido
• Wiesbaden, Alemaña
• Kanazawa, Xapón
• Melle, Alemaña
• Mohammedia, Marrocos
• Saint-Raphaël, Francia
• Des Moines, Estados Unidos

• Páxina oficial da Gante