Esociformes
Esociformes Esociformes | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lucio (Esox lucius) | |||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Familias | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Sinonimia | |||||||||||||||||
|
A dos esociformes (Esociformes) é unha pequena orde de peixes teleósteos da superorde dos protacantopterixios, dulciacuícolas, distribuídos por ríos de Norteamérica e do norte de Eurasia.[1]
Nela encóntrase incluída unha famosa especie, o lucio, un voraz depredador dotado de mandíbulas moi potentes.
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A orde foi descrita en 1859 polo naturalista, anatomista comparativo e ictiólogo neerlandés Pieter Bleeker, experto no estudo comparado dos peixes, fundamente dos do leste asiático.[2][3][4]
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]O nome científico Esociformes está formado pola unión dos elementos esoc- e -iformes. O primeiro está tirado da raíz do nome do xénero tipo, Esox, [1] e o segundo é o sufixo empregado no latín científico para formar os nomes das ordes de animais.
Sinónimos
[editar | editar a fonte]Ademais de poo seu nome actualmanet válido, a orde coñeceuse tamén polos sinónimos:[Cómpre referencia]
- Esocoidei
- Haplomi
- Esocae
- Umbriformes
Familias
[editar | editar a fonte]A orde comprende na actualidade dúas familias:[2][3][4]
Características
[editar | editar a fonte]Carecen de dentes. Tamén carcen da aleta adiposa como si teñen as especies doutras ordes da súa superorde emparentados con esta, como os salmoniformes. É moi característico que tanto a aleta dorsal como a aleta anal se encontren localizadas moi posteriormente.[5]
Os esócidos comprenden cinco especies de lucios que se encontran só nos lagos e ríos de máis fríos do hemisferio norte. Son peixes de aspecto moi característico, con fociños que recordan a un pico de pato, e corpos longos e tubulares. Poden chegar a medir até 1,8 m, e pesar até 35 kg. Son depredadores voraces, que comen outros peixes (incluídos outros lucios) e outros vertebrados como ras, aves e pequenos mamíferos; poden comer animais de até un terzo do seu tamaño. Os lucios son populares entre os pescadores deportivos, xa que pelexan cando son capturados e son bos como alimento.[6]
Os úmbridos só contan cun xénero actual, con tres especies,[7] que ocupan hábitats de auga doce sufocados por malas herbas no leste de América do Norte e o leste de Europa. Aínda que a familia contiña tradicionalmente os xéneros Umbra, Novumbra e Dallia, investigacións xenéticas e paleontolóxicas recentes considerararon esta agrupación como parafilética, e Novumbra e Dallia foron trasladadas á familia dos esócidos. Observouse que as especies de Umbra sobreviven baixo o xeo en invernos especialmente fríos, e teñen a capacidade de sobrevivir ao desecamento escavando coa cola no barro en tempos de seca.[8] Poden respirar aire atmosférico usando unha vexiga natatoria modificada para absorberen o oxíxeno.[9]
Filoxenia
[editar | editar a fonte]O seguinte cladograma ilustra as relacións entre os esociformes.
Esociformes |
| |||||||||||||||||||||||||||
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Nelson 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Esociformes no WoRMS.
- ↑ 3,0 3,1 Esociformes no GBIF.
- ↑ 4,0 4,1 Esociformes na BioLib.
- ↑ Esociformes en FishBase.
- ↑ Esocidae na ADW.
- ↑ Umbra Kramer, 1777 no WoRMS.
- ↑ Phillips, Gary L.; Schmid, William D. & Underhill, James C. (1982): Fishes of the Minnesota Region. University of Minnesota Press. ISBN 978-0-8166-8169-3.
- ↑ Currie, S.; Bagatto, B.; DeMille, M.; Learner, A.; LeBlanc, D.; Marks, C.; Ong, K.; Parker, J.; Templeman, N.; Tufts, B. L. & Wright, P. A. (2010): "Metabolism, nitrogen excretion, and heat shock proteins in the central mudminnow (Umbra limi), a facultative air-breathing fish living in a variable environment". Canadian Journal of Zoology 88 (1): 43–58.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Esociformes |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Esociformes |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Nelson, J. S. (2016): Fishes of the world. 5ª edición. Hoboken, Nova Jersey: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 978-1-1183-4233-6.