Saltar ao contido

benaventurado

do Galizionario, dicionario galego na Internet.

Revisión feita o 29 de setembro de 2024 ás 14:03 por Cullerdés (conversa | contribucións) (Nova páxina: {{-gl-}} {{etim|de ''{{gl|ben}}'' e ''{{gl|aventurar|aventurado}}''.}} {{pronuncia|/bɛŋ.a.βeŋ.tu.'ɾa.ðo̯/}} {{-adx-}} '''benaventurado'''<br>{{varxn|benaventurad|o|os|a|as}} #{{Gl|persoa}} {{gl|que}} {{gl|ter|ten}} {{gl|fortuna}}, que {{gl|ser|é}} {{gl|ditoso|ditosa}} e {{gl|feliz}}. # ({{sem|Relixión}}) {{Gl|nas}} {{gl|relixión}}s {{gl|cristián|cristiás}}, {{gl|que}} {{gl|gozar|goza}} de {{Gl|deus}} no {{gl|ceo}}. {{-subst-}} '''benaventurado'''<br>{{varxn|benaven...)

(dif) ←Revisión máis vella | ver revisión actual (dif) | Revisión máis nova→ (dif)

Etimoloxía: de ben e aventurado.

Pronuncia: /bɛŋ.a.βeŋ.tu.'ɾa.ðo̯/ (AFI)

Adxectivo

benaventurado
(ms: benaventurado; mpl: benaventurados; fs: benaventurada; fpl: benaventuradas)

Persoa que ten fortuna, que é ditosa e feliz.
(Relixión) Nas relixións cristiás, que goza de Deus no ceo.

Substantivo

benaventurado
(ms: benaventurado; mpl: benaventurados; fs: benaventurada; fpl: benaventuradas)

(Relixión) Persoa que goza da felicidade eterna.

Traído desde «https://gl.wiktionary.org/w/index.php?title=benaventurado&oldid=736121»