Concha Caballero

Partido Comunista de Españan afiliatu zen 1975ean, gerra zibilean asko sufritu zuen familia bateko kide izan arren (hainbat senitarteko hil zituzten ezkerreko milizianoek).^[2] Jaenen, jaioterriko Baenatik familiarekin batera joan zenean, Batzorde Demokratikoaren sorreran eta Movimiento Feminista 8 de Marzo eraketan parte hartu zuen.

Andaluziako Izquierda Unidako buruzagi nabarmena izan zen.^[1] Politika instituzionalean hasi zen lanean, eta Radio Televisión andaluzan (RTVA) aholkulari aritu zen 1987tik 1994ra. Garai hartan, erreferente bihurtu zen Andaluziako Juntaren ikus-entzunezko politikari egindako kritikengatik.

RTVAtik igaro ondoren, IUko probintzia-koordinatzaile izatera iritsi zen Sevillan, eta Andaluziako parlamentari, 1994tik 2008ra. Azken lau urteetan, Izquierda Unida Los Verdes-Convocatoria por Andalucía legebiltzar-taldearen (IULV-CA) bozeramailea izan zen, eta Andaluziako Parlamentuan legebiltzar-talde bateko bozeramaile izan zen lehen emakumea.

Bere jarduera politikoan, Izquierda Unidako sektore irekienaren parte izan zen, erakundea gizarteari irekitzeko eta PCEren dogmatismoa ezkerreko koaliziotik urruntzeko joera zuena.

Gaspar Llamazares, Rosa Aguilar edo Inés Sabanés IUko hegal irekienarekin bat egin zuen, eta IUko zuzendaritzaren sektore kritikoaren buru izan zen, Antonio Romero Ruizek edo Felipe Alcarazek ordezkatua. 2000. urtean, Antonio Romerok alde egin ondoren, IUCA-LVren lidergoa hartzeko lehiatu zen Diego Valderasekin. Concha Caballeroren kideko sektoreak IUren Andaluziako batzarra galdu zuen marjina txiki baten ondorioz. Prozesu horretan, irregulartasunengatik inpugnazio-mehatxuak izan ziren Almeriako erroldan, eta balantza egin ahal izan zuten Diego Valderas buru zuen PCEren zuzendaritza ofizial federaleko hautagaiaren alde, zeinaren buru Francisco Frutos baitzen eta erakundearen errolda kontrolatzen baitzuen.

Andaluziako Autonomia Estatutuaren Erreforma izapidetzean, diputatu nagusietako bat izan zen, eta, bere legebiltzar-taldeak sei kide besterik ez zituen arren, gizarte-elementu oso garrantzitsuak sartzea lortu zuen.

2008ko Andaluziako hauteskundeetan, uko egin zion IUren barruko borrokan sartzeari, Andaluziako Parlamenturako hautagai-zerrendetan errepikatzeko. Beraz, uko egin zion IUko Andaluziako zerrendetan egoteari zuzendaritzarekin desadostasunak zirela eta.

Taldekide militanteei agur esan zien eskutitz baten bidez. Eskutitzean barne-borrokatik alde egitera eraman zuten arrazoiak azaldu zituen. Andaluziako Parlamentutik igaro ondoren, Hizkuntza eta Literaturako irakasle-lanpostura itzuli zen, eta irratiko eta telebistako tertulietan parte hartu zuen, bai autonomia-erkidegoan, bai estatuan. Sevilla, ciudad de las palabras (Sevilla, hitzen hiria) liburua idatzi zuen, zeinetan Literatura Unibertsalaren bitartez Sevillan zehar bidaiatu zuen.

Caballero, 2008an lehen ildo politikoa utzi zuena, Hizkuntza eta Literaturako irakaslea zen Coria del Río-ko (Sevilla) institutu batean, eta ohiko kolaboratzailea izan zen hainbat komunikabidetan, artikulugile eta solasaldietan parte hartzen baitzuen.^[3]

2015eko urtarrilaren 21eko goizean Sevillan hil zen, 58 urte zituela, minbizia zela eta.^[4]

• 2015eko otsailean Andaluziako Domina eman zitzaion hil ondoren.
• 2015eko urriaren 2an, Sevillako Politika Feministaren Forumak proposatuta, Sevillako Udalak bere izena jarri zion Pueblo Palestino kalearen eta Ipar Poligonoko Osasun Zentroaren arteko izkinaren arteko kaleari, eta omenaldi horretan politikari, komunikabide, feminista, senitarteko eta lagun askok parte hartu zuten.^[5]