Ute Lemper
Ute Lemper | |
---|---|
Ute Lemper Guadalajarako Diana Antzokiko entsegu-aretoan, Berlin Cabaret Showaren ondoren, 2009.02.05 Irudi gehiago | |
Bizitza | |
Jaiotza | Münster, 1963ko uztailaren 4a (61 urte) |
Herrialdea | Alemania |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | alemana |
Jarduerak | |
Jarduerak | musikaria, abeslaria, zinema aktorea eta antzerki aktorea |
Jasotako sariak | ikusi
|
Genero artistikoa | cabaret (en) jazza musika klasikoa |
Musika instrumentua | ahotsa |
Diskoetxea | Decca Records (mul) |
utelemper.com | |
|
Ute Lemper (Münster, Alemania, 1963ko uztailaren 4a)[1] alemaniar kantari eta aktorea da. Hainbat paper interpretatu ditu musikaletan. Horien artean, Cabaret nabarmendu behar da, Frantziako produkzioan, 1987an Molière saria irabazi baitzuen aktore berri onenarentzat, eta Chicago Londresen eta New Yorken, 1998an Laurence Olivier saria irabazi baitzuen, musikaleko aktore onenaren kategorian. Kurt Weill konpositorearen lana ere ezaguna da.
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Münsterren jaio zen, Alemanian, 1963ko uztailaren 4an, bankari baten eta opera-kantari baten alaba.
Pianoa, kantua eta balleta ikasi zituen Koloniako Dantza Akademian, eta antzerki klasikoa Vienako Max Reinhardt mintegi ospetsuan.[2] Handik bi urtera, Stuttgarteko Staatstheaterren, Fassbinder eta Chéjov-en lanak antzeztu zituen, besteak beste.
Ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Oso gaztetan hasi zen abesten jazz-tabernetan, eta The Panama Drive Band punk taldeko kide izan zen. 1983an, Andrew Lloyd Weberrek paper bat eskaini zion Cats musikalaren Vienako produkzioan, eta hainbat paper txandakatu zituen.
1985ean, Peter Pan komedia musikala egin zuen Berlinen, eta, ondoren, Sally Bowles rola egin zuen, Cabareten produkzio frantsesean parte hartu zuenean. Jérôme Savaryk zuzendu zuen filma, eta aktore onenaren Molière saria eman zioten. Garai hartakoa da, halaber, Lolaren paperean Aingeru urdina lanean egindako lana. Alemanian kritika txarrak izan zituen, eta, ondoren, New Yorkera joan zen bizitzera.
Maurice Béjartek Parisen 1990ean estreinatutako La Morte Subite balleta konposatu zuen beretzat; Pina Bausch Kurt Weill Revue muntaian ere parte hartu zuen.
1990ean, Roger Waters-ekin batera, Berlingo harresia erori ondoren egindako "The Wall Live in Berlin" kontzertuan parte hartu zuen, eta "The Thin Ice" interpretatu zuen.
Gero, hainbat agerraldi egin zituen zenbait filmetan, paper handietan edo txikietan, baina gehien ezagutzen den alderdia abeslariarena da. Distira berezia du gerrarteko errepertorio alemanean. Ezagunak dira Kurt Weill-en konposizio-interpretazioak, baita bere garaian Marlene Dietrich, Édith Piaf eta, bereziki, Lotte Lenya, Weillen inspirazio-musa handia interpretatu zutenak ere.
Artista eklektiko eta geldiezina (kantatzeaz eta interpretatzeaz gain, pintura-erakusketa batzuk egin ditu, estilo neo-espresionistakoak), Estatu Batuetako eta Europako kantari eta konpositore askorekin aritu da lanean, besteak beste, Michael Nyman (Songbook diskoa egin zuen), Tom Waits, Scott Walker, Elvis Costello, Philcip Glass.
2012ko urtarrilaren 18an (21:00etan), Mil·lenni-ren 13. Zinemaldiko programazioaren barruan zuzenean aurkeztu zuen Bartzelonako Kataluniar Musikaren Jauregian ‘El Último Tango en Berlín’ kabaret ikuskizuna.[3]
Ute Lemperrek ibilbide luzea egin du bakarlari gisa, eta hainbat disko grabatu ditu ingelesez, frantsesez eta alemanez. Horien artean, nabarmentzekoak dira Kurt Weillen abestien interpretazioak ‘Ute Lemper Sings Kurt Weill’, ‘Berlin Cabaret Songs’ edo ‘City of Strangers: Songs by Sondheim, Préverten...’ albuma, non The Laditch Who.-ren bertsio oso pertsonala egiten duen. Bere ‘Between Yesterday and Tomorrow’ diskoak —2008ko martxoan argitaratu zen Europako bertsioan— interpreteak berak konposatutako 11 abesti ditu.[3]
Bizitza pertsonala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]New Yorken bizi da Max (1994) eta Stella (1996) seme-alabekin, David Tabatsky aktore estatubatuarrarekin duen harremanean jaioak.
Diskografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Cats (jatorrizko grabazio alemana, 1983)
- Singt Kurt Weill (1986)
- Life is a Cabaret (1987)
- Crimes of the Heart (1989)
- Die Dreigroschenoper (1990)
- The Seven Deadly Sins (1990)
- Songbook (Michael Nymanekin, 1991)
- Live - Ihre Grossen Tournee-Erfolge (zuzeneko grabazioa, 1991)
- Illusions (1992)
- Ute Lemper sings Kurt Weill (2. liburukia) 2, 1993)
- Espace Indécent (1993)
- Portrait of Ute Lemper (1995)
- City of Strangers (1995)
- Berlin Cabaret Songs (ingelesezko eta alemanezko bertsioa, 1996)
- Nuits Etranges (1997)
- All That Jazz (The best of Ute Lemper) (1998)
- Chicago (Londresko ekoizpena, 1998)
- Punishing Kiss (2000)
- But One Day... (2002)
- Blood & Feathers: Live from the Café Carlyle (2005)
- Between Yesterday and Tomorrow (2008)
- Paris Days, Berlin Nights (2012)
- Forever: The Love Poems of Pablo Neruda (2013)
- The 9 Secrets (Based on texts from Paulo Coelho's book "Manuscript Found in Accra") (2015)
Sariak eta aintzatespenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1987an aktore berri onenarentzako Molière saria irabazi zuen.
- 1998an Laurence Olivier saria irabazi zuen, musikaleko aktore onenaren kategorian
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) «Ute Lemper» Discogs (Noiz kontsultatua: 2022-09-08).
- ↑ «Decca Music Group - Ute Lemper» web.archive.org 2009-06-06 (Noiz kontsultatua: 2022-09-08).
- ↑ a b González-Ortega, Nelson A.. (1985). «La lirica en el tango o el tango en la lirica, la dimension parodica de "Tango del viudo"» Revista de Crítica Literaria Latinoamericana 11 (21/22): 47. doi: . ISSN 0252-8843. (Noiz kontsultatua: 2022-09-08).