Martha Jungwirth
| Martha Jungwirth | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Viena, 1940ko urtarrilaren 15a (84 urte) |
| Herrialdea |  Austria |
| Hezkuntza | |
| Heziketa | University of Applied Arts Vienna (en)  |
| Irakaslea(k) | Carl Unger (en) |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | margolaria |
Parte-hartzailea
| |
| Jasotako sariak | ikusi
|
Martha Jungwirth (Viena, Austria, 1940ko urtarrilaren 15a) austriar margolaria da. 2024an Bilboko Guggenheimen 70 margolanek osatzen duten 1976-2023 atzera begirakoa eskaini dio.[1]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jungwirth Vienan jaio zen eta Vienako Arte Aplikatuen Unibertsitatean ikasi zuen 1956tik 1963ra. 1969tik 1990era arte, bera hil zen arte, Alfred Schmeller historialari eta museo zuzendariarekin ezkonduta egon zen.
Lan ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1967tik 1977ra irakasle jardun zuen. 1968an Realities taldea osatu zuen Franz Ringel, Peter Pongratz, Wolfgang Herzig, Robert Zeppel-Sperl eta Kurt Kocherscheidt-ekin.
Talde horrek pintura errealistagoa eta sozialki garrantzitsuagoa aldarrikatzen zuen, urte haietan nazioarteko panoraman nagusi zen estilo informalarekin alderatuta, nahiz eta Jungwirth-ek beti lan egin zuen pintura abstraktuaren eta figuratiboaren arteko mugan. 60ko hamarkadan bere lehen arrakasten ondoren, New Yorken denboraldi batean bizi izan zen, gero Austriara itzulita.
Jungwirthen lanak erakusketa ugaritan erakutsi dira, besteak beste, Ellasdocumentaren 6 (1977), Kunsthalle Kremsen (2014) eta Albertinan (2018).[2]
Vienako Estatu Operaren 2019-2020 denboraldirako, tamaina handiko koadro bat diseinatu zuen (176 m²). Troiako zaldia Museum in Progress-ek diseinatutako “Altzairuzko oihala” erakusketen zati gisa.[3]
Martha Jungwirth Vienan eta Neumarkt an der Raab-en bizi eta lan egiten du.
Lana
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Batez ere, hizkuntza abstraktu propioarengatik da ezaguna, mundu fisikoaren behaketak eragina baitu. Askotan, ezusteko euskarrietan egiten ditu lanak, hala nola kartoian edo biltzeko paperean. Estilo inkonformistarengatik, forma akastunengatik eta kolore biziengatik nabarmentzen dira. Bere intuiziozko ikuspegia Espresionismo Abstraktuaren eta Informalismoaren arteko zubi gisa deskribatu da.[4]
Askotan, olio-pinturaren geruza ugari ematen ditu tonu dardarkarietan, eta ukitu pertsonalaren arrasto argia uzten du hatz-marken, marren eta, batzuetan, baita zapata-marken bidez ere.[5]
Sariak eta aintzatespenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1964: Theodor Körner Fundazioaren Funtsaren Saria
- 1966: Joan Miró saria (Bartzelona)
- 1969: Lehen pintura-saria Austriako XX.Gazteen Kultur Astean (ÖJKW), Innsbruck-en
- 1973: Vienako promozio-saria
- 1974: Florentziako Grafiko Biurtekoaren Saria
- 1982: Austriako Hezkuntza eta Arte Ministerio Federalaren saria
- 1986: Vienako Arte Ederren Saria
- 2012: Zientziaren eta Artearen Ohorezko Austriar Kondekorazioa
- 2018: Oskar Kokoschka saria[6]
- 2021: Austriako Estatuko Sari Nagusia[7]
- 2022: Austriako Estatu Sari Handia[1]
- 2024: Bilboko Guggenheimen 1976-2023 atzera begirakoa[1]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ a b c «Martha Jungwirth artistaren abstrakzio «pertsonala» bildu du Bilboko Guggenheim museoak» Berria 2024-06-06 (Noiz kontsultatua: 2024-06-07).
- ↑ Martha Jungwirth Retrospektive, Martha Jungwirth. .
- ↑ «Eiserner Vorhang 2019/2020» museum in progress.
- ↑ «Martha Jungwirth | Guggenheim Bilbao Museoa» www.guggenheim-bilbao.eus.
- ↑ «Martha Jungwirth» rubellmuseum.org.
- ↑ derStandard.at: Oskar-Kokoschka-Preis 2018 geht an Martha Jungwirth.
- ↑ red, wien ORF at/Agenturen. (2021-11-12). «Martha Jungwirth erhält Großen Staatspreis» wien.ORF.at.
