Tito Livio eta Plutarkoren arabera, zentsore aukeratua izan zen K.a. 403an. Garaipen batekin saritua izan zen lau alditan, eta diktadore izendatua bost aldiz. Erromaren Bigarren Sortzailea tituluaren ohoratua izan zen.
Hamar urteko setio baten ondoren hartu zuen Veii hiriko lurra modu bidegabean banatu izana leporatu zitzaionean, bere borondatez erbesteratu zen Ardean. Berari buruz, Erroman garaile sartu zenean, erregeen garaiak gogoratzen zituen patriziar harro bat zela esaten zen. Erromatarrak Aliako guduan garaituak izan zirenean eta galiarrek Erroma arpilatu zutenean, Marko Furio Kamilo, diktadore eta armadako jeneral bezala berrizendatua izan zen. Bere armadarekin, Kamilok, suntsitutako Erromatik kanporatu zituen, ondoren, hiriaren egoaldean erabat garaitzeko.
Kamilok erromatarrei, lurraldearen suntsipenaren ondorioz abailduta zeudenak, Veyesera joateko asmoa kendu, eta hiria berreraikitzeko konbentzitu zituen. Ondoren, ekuo, volsko eta etruriarren aurka borrokatu zuen, arrakastaz, eta, jarraian, galiarren beste inbaditze bat geldiarazi zuen K.a. 367an. Patriziar jatorrikoa zen arren, Kamilok, plebeioei kontzesioak egiteko beharra ikusi zuen, eta Leges Liciniae-Sextiae deritzen legeak onartu zituen. Izurrite baten ondorioz hil zen K.a. 365ean, 81 urte zituela.