Otto Rank

Otto Rank
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Viena, 1884ko apirilaren 22a
Herrialdea	Austria
Heriotza	New York, 1939ko urriaren 31 (55 urte)
Hobiratze lekua	Ferncliff Cemetery (en)
Heriotza modua	berezko heriotza: septizemia
Familia
Ezkontidea(k)	Beata Rank-Minzer (en)
Hezkuntza
Heziketa	Vienako Unibertsitatea
Hezkuntza-maila	Doktoretza
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	psikologoa, existentziaren terapeuta eta psikoanalista
Influentziak	Henrik Ibsen

Otto Rosenfeld Rank (Viena, Austria, 1884 – New York, AEB, 1939) austriar psikiatra izan zen.

Filosofian doktorea, Freuden ikaslea izan zen. Vienako elkarte psikoanalitikoko idazkaria izan zen 1910-1915 urteetan, eta Internationale Zeitschrift für Psychoanalyse aldizkariaren zuzendaria izan zen, S. Ferenczi eta E. Jones-ekin batera.

Mitoak eta elezaharrak aztertu zituen ondorengo lanetan: Der Mythus von der Geburt des Helden (1909, Heroiaren jaiotzaren mitoa); eta Das Inzest-Motiv in Dichtung und Sage (1912, Intzestuaren gaia poesian eta elezaharretan). Das Trauma der Geburt und seine Bedeutung für die Psychoanalyse (1924, Jaiotzaren trauma eta Psikoanalisiarentzako garrantzia) idazlanean, jaiotzaren larritasuna Edipo konplexuaren gainetik jarri zuen, Freuden pentsaeratik aldenduta.

1924tik aurrera, Estatu Batuetan hartu zuen bizilekua, eta geroztik lan hauek idatzi zituen: Psikoanalisiaren teknikak (1926, 1929, 1931; hiru liburuki); Don Juan, bikoiztasunaren azterketa (1932); eta Artea eta artista (1932).

Otto Rank Simon Rosenfeld jatorri juduko artisau artistikoaren semea izan zen. 1908tik aurrera, germanistika eta filologia klasikoa ikasi zituen Vienan. 1912an doktoretza lortu zuen Lohengrin (Die Lohengrin Sage) poema epiko alemaniar anonimoari buruzko lan batekin, eta kultura-antropologiari, kulturaren historiari eta mitologiari buruzkoa izan zen.

Rank izan zen Sigmund Freud-en lehen jarraitzaileetako bat, eta konfiantza gehien zuten kolaboratzaileetako bat zen. Vienako Elkarte Psikoanalitikoko idazkaria izan zen eta (1912tik 1924ra) Imago psikoanalisiaren nazioarteko aldizkariko argitalpen batzordeko kidea. 1919an Internationalen Psychoanalytischen Verlag («Editorial Psicoanálisis Internacional») argitaletxea sortu zuen, 1924 arte zuzendu zuena.

Jaiotzaren larritasunari buruzko tesiak, Trauma der Geburt und seine Bedeutung für die Psychoanalyse (1924) (Jaiotzaren trauma eta horrek psikoanalisian duen esanahia) lan nagusian azaldutakoak, Freud-en urruntzea ekarri zuen. Psikoanalisiaren irismena psikosiaren eremura zabaldu zuen.

1926an Rank Parisa joan zen bizitzera eta 1936an New Yorken psikoterapeuta gisa finkatu zen. Casework eskola sortu zuen, terapia-prozesu bat egiteko denbora mugatzea proposatzen zuena.^[1]

1905ean, 21 urte zituela, Otto Rank-ek Freud-i hainbeste hunkitu zion azterketa bat aurkeztu zion, eta Rank Vienako Elkarte Psikoanalitiko berriaren idazkari izateko gonbidatu zuen. Hala, Rank mugimendu psikoanalitikoko lehen kide ordaindua izan zen, eta Freud-en "eskuineko eskua" ia 20 urtez. Freudek Rank, zeinarekin bere seme-alabekin baino intimitate intelektual handiagoa baitzuen, bere dizipulu vienarren artean distiratsuena zela uste zuen.

Freud-ek bultzatuta, Rankek "Gymnasium" edo unibertsitaterako prestakuntza-institutua osatu zuen, Vienako Unibertsitatera joan zen eta literaturan doktoratu zen 1912an. Lohengrinen sagari buruzko tesia 1911n argitaratu zen, eta liburu gisa argitaratu zen lehen doktore-tesi freudiarra izan zen.

Rank Freuden sei laguntzaileetako bat izan zen, korronte psikoanalitikoa defendatzeko "batzorde" sekretu edo "ring" batean bildua, Alfred Adler eta Carl Jungekin liskarrak garatzen ari ziren bitartean. Rank "eraztunaren" egilerik emankorrena izan zen, baita Freud bera ere, teoria psikoanalitikoa elezaharra, mitoa, artea, sormena eta Bikoitza ("Doppelgänger") aztertzera hedatuz. Freudekin lankidetza estua izan zuen, mitoei eta kondairei buruzko bi kapitulurekin Ametsen interpretazioa lanean parte hartuz. Ranken izena Freudenaren azpian agertu zen Freuden lanik garrantzitsuenaren atarian 1914tik 1930era. 1915 eta 1918 artean, Freudek 1910ean sortu zuen Nazioarteko Elkarte Psikoanalitikoko idazkaria izan zen Rank. Mundu psikoanalitiko txikiko jende guztiak ulertzen zuen Freudek Rank eta teoria psikoanalitikoaren hedapenean zuen sormen oparoa zenbat errespetatzen zituen. Freudek Rank "nire oinordekoa" zela iragarri zion aurkari jeloskorrez betetako barne zirkuluari (Lieberman eta Kramer, 2012, 225. or.).

1924an, Rankek Das Trauma der Geburt (ingelesera itzulia, Jaiotzaren trauma, 1929) argitaratu zuen. Han, artea, mitoa, erlijioa, filosofia eta terapia banantzearen ondoriozko antsietateak argitzen zituen, "Edipo konplexua garatu aurreko fasean" (216. or.). Baina ez zen horrelakorik izan Freud-en teorietan (Kramer, 2019). Ediporen konplexua, Freud-ek azaltzen zuenez, neurosiaren muina eta arte osoaren, mitoaren, erlijioaren, filosofiaren, giza kultura eta zibilizazio osoaren sortze-iturria zen. Lehenbiziko aldia zen zirkulu intimoko norbait ausartzen zela iradokitzen Ediporen konplexua ez zela psikoanalisiaren eragile nagusia. Rank "prepedipiko" terminoa sortu zuen 1925ean foro psikoanalitiko publiko batean (Rank, 1996, 43. or.). Bere idatzien 1930eko autoanalisian, Rank-ek ikusi zuen "super-ni preedipikoa Melanie Klein-ek neurriz gain nabarmendu duela, ni aipatu gabe" (ibid., p. 149n).

Zenbait zalantza ondoren, Freud urrundu egin zen Jaiotzaren trauma-tik, eta Rank heresia antiedipikotik gertu zegoela adierazi zien zirkulu intimoko beste kideei. "Haserre bizian nago" esan zion Freud-ek Sandor Ferenczi-ri, orduan Rank-en lagunik onena (Kramer, 2015). Freud-en oposizio irmoaren aurrean, Rank-ek uko egin zien Vienako Elkarte Psikoanalitikoko lehendakariorde, Freud-en argitaletxeko zuzendari eta Imago eta Zeitschrift-en koeditore karguei. Ferenczik, 1920tik 1924ra Rank-ek ikuspegi terapeutiko esperimental, objektibo eta "hemen eta orain" berrietan parte hartu zuenak, zalantza egin zuen Rank-en teoria aurreedipikoaren garrantziaz, baina ez Rank-ek teknika analitiko klasikoari egiten dizkion eragozpenez.

Ferenczi eta Rank-en arabera (1924), Freud-en dokumentu teknikoek analistek emoziorik izan ez zezaten egindako gomendioaren ondorioz, "analisian giza faktore guztiak naturatik kanpo ezabatzea" gertatu zen (or. 40-41), eta "esperientziaren teorizazio bat [Erlebnis]" (41. or.): subjektuen arteko harremanaren sentimenduaren esperientzia, bi esperientzia lehen pertsonan, egoera analitikoaren barruan. Sandor Radok, Columbiako Unibertsitateko zentro psikoanalitikoa sortzen lagundu zuen New Yorkeko analista eragingarri batek, dioenez, "garai hartako ezaugarri nagusia gizakiaren bizitza emozionalaren axolagabekeria zen... Mundu guztiak bilatzen zituen ahozko osagaiak, pregenitalak eta genitalak motibazioan. Baina pertsona batzuk zoriontsuak izatea, beste batzuk zoritxarrak, batzuk beldurgarriak, edo amorruz beteak, eta beste batzuk maitekorrak eta maitagarriak -, irakurri kasuen istorioak, pertsonen arteko desberdintasun horiek literaturatik kanpo zeudela jakiteko." (Roazen & Swerdloff, 1995, or. 82-83)

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Otto Rank

1. ↑ Narbona, Rafael. (23 de febrero de 2021). Otto Rank, el psicoanálisis como arte y rebeldía. El Cultural, El Mundo.