Ikiru
Ikiru | |
---|---|
Jatorria | |
Argitaratze-data | 1952 |
Izenburua | 生きる |
Jatorrizko hizkuntza | japoniera |
Jatorrizko herrialdea | Japonia |
Banatze bidea | eskatu ahalako bideo |
Ezaugarriak | |
Genero artistikoa | film dramatikoa |
Iraupena | 143 minutu |
Kolorea | zuri-beltzekoa |
Deskribapena | |
Oinarritua | Ivan Ilitxen heriotza |
Zuzendaritza eta gidoia | |
Zuzendaria(k) | Akira Kurosawa |
Gidoigilea(k) | Akira Kurosawa Shinobu Hashimoto Hideo Oguni |
Antzezlea(k) | |
Takashi Shimura Minoru Chiaki Bokuzen Hidari (en) Kamatari Fujiwara (en) Makoto Kobori (en) Nobuo Kaneko (en) Noriko Honma (en) Shinichi Himori (en) Haruo Tanaka (en) Nobuo Nakamura (en) Yūnosuke Itō (en) Kin Sugai (en) Seiji Miyaguchi (en) | |
Ekoizpena | |
Ekoizlea | Sōjirō Motoki (en) |
Konpainia ekoizlea | Toho |
Edizioa | Akira Kurosawa |
Bestelako lanak | |
Musikagilea | Fumio Hayasaka |
Argazki-zuzendaria | Asakazu Nakai |
Fikzioa | |
Kontakizunaren tokia | Tokio |
Argumentu nagusia | zahartzaroa |
Ikiru (japonieraz: 生きる , "Bizitzea") 1952ko japoniar film dramatikoa da, Akira Kurosawak zuzenduta eta idatzita. Pelikulak aztertzen du burokrata baten borroka existentziala Tokion bere gaixotasun terminalaren aurrean, bizitzaren esanahiaren bila azken finean.
Gidoia partzialki dago inspiratuta Lev Tolstoiren 1886ko eleberria "Ivan Ilitxen heriotza".
1954ko Berlinalen saritu zuten.
Istorioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanji Watanabe ertaineko adina duen gizona da, lan monotonoa eduki izan duena 30 urtez. Emaztea hilda dago eta alabaordearekin bizi da, eta dirudienez arduratzen da etorkizunean berak utzitako pentsioarekin.
Urdaileko minbizia antzeman eta gero, bizi-itxaropen oso laburra dauka aurretik. Saiatzen da bere semeari kontatzen baina ez dio kasurik egingo. Saiatuko da ihesbideak bilatzen Tokioko gaueko plazeren bila, ezagutu berri duen eleberrigile batekin batera. Ez da gogobeteta aterako, eta ondoren Oyo izeneko emakumea ezagutuko du eta beraz maitemindu. Andreak ez dio gauza bera sentitzen, baina aholkatzen dio bizitzeko beste zio bat topatzea.
Umeentzat jolas-parkea sortzea lortuko du, eta bizitzaren azkena pasioz biziko du. Hil-beilan, bere lankide ohiak harrituta azalduko dira Kanjiren jarreraren aldaketagatik. Edanda, eurek ere horrelako filosofia euren bizitzetan aplikatzea erabakiko dute, baina biharamunean ez dute nahikoa kuraiarik horretarako.
Protagonistak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Takashi Shimura, Kanji Watanabe.
- Shinichi Himori, Kimura
- Haruo Tanaka, Sakai
- Minoru Chiaki, Noguchi
- Bokuzen Hidari, Ohara
- Miki Odagiri, Toyo Odagiri (enplegatua)
- Kamatari Fujiwara, azpiatalaren burua
- Nobuo Nakamura, alkateordea
- Yanosuke Ita, eleberrigilea
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- 1952ko filmak
- Akira Kurosawak zuzendutako filmak
- Akira Kurosawak idatzitako filmak
- Shinobu Hashimotok idatzitako filmak
- Hideo Ogunik idatzitako filmak
- Takashi Shimurak antzeztutako filmak
- Minoru Chiakik antzeztutako filmak
- Tohok ekoitzitako filmak
- Japonierazko filmak
- Zainketa aringarriak eta zinema
- Drama filmak
- Tokion girotutako filmak
- Zuri-beltzeko filmak