Gisela May

Gisela May
	; (1979) Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Wetzlar, 1924ko maiatzaren 31
Herrialdea	Weimarko Errepublika ; Alemaniako Errepublika Demokratikoa ; Hirugarren Reicha ; Alemania
Heriotza	Berlin, 2016ko abenduaren 2a (92 urte)
Hobiratze lekua	Dorotheenstadt Cemetery (en)
Familia
Aita	Ferdinand May
Ama	Käte May
Ezkontidea(k)	Georg Honigmann (1956 - 1965)
Hezkuntza
Heziketa	Berlingo Arteen Akademia
Hizkuntzak	alemana
Jarduerak
Jarduerak	abeslaria, antzerki aktorea, zinema aktorea, autobiografialaria eta aktorea
Enplegatzailea(k)	Berliner Ensemble
Jasotako sariak	ikusi Order of Merit of Berlin ; Officer's Cross of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany ; Patriotic Order of Merit in Gold ; Ekialdeko Alemaniako Sari Nazionala ; Star of People's Friendship ; Clara Zetkin Medal ;
Kidetza	Alemaniako Errepublika Demokratikoko Artearen Akademia; Berlingo Arteen Akademia
Musika instrumentua	ahotsa
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Alemaniako Alderdi Sozialista Batua
	giselamay.de

Gisela May Benefiz (Wetzlar, Alemania, 1924ko maiatzaren 31 – Berlin, Alemania, 2016ko abenduaren 2a) alemaniar antzerki garaikideko aktore garrantzitsuenetako bat izan zen.^[1] Bere karreraren muina Alemaniako Errepublika Demokratikoan garatu zuen eta Bertolt Brecht-en lanean eta bere garaiko abestietan espezializatu zen.

Lotte Lenyarekin batera, Kurt Weill, Hanns Eisler eta garaikideen interprete handia, besteak beste, Grand-Prix du Disque International 1968an, Deutscher Kleinkunstpreis 1987an eta Alemaniako kabareteko Magunciaren artxiboan "Satiraren Izarra" 2005ean.^[2]

2004an, Bundesverdienstkreuz (Alemaniako Errepublika Federaleko Merituaren Ordena) Alemaniak emandako sari zibil gorena jaso zuen.^[3]

Biografia

Ferdinand May antzerkigilearen eta Käte May aktorearen alaba Leipzigeko Kontserbatorioan ikasi zuen 1942tik 1944ra. Dresde, Leipzig, Halle eta Schwerinen egin zuen debuta. Max Reinhardtekin ikasi zuen, eta 1951tik Deutsches Theater osatu zuen, eta, gero, Berliner Ensemble hiru hamarkadatan. Oraindik ere, Brecht-en musika-antzerkiaren adierazlerik onena eta Kurt Weill, Paul Dessau, Hanns Eisler eta generoko beste konpositore batzuen abestienak (Jacques Prévert, Jacques Brel, eta abar).^[4]

*Ama Korajea eta bere seme-alabak* *entseatzen, 1978*

Deutsches Theaterren parte hartu zuen, 1957an Hanns Eislerrek aurkitu zuenean. Hark Brecht-ek eta haren emazte Helene Weigelek sortutako taldean sartu zuen, eta Madame Cabet-ek Die Tage der Commune-n, Frau Peachem Die Dreigroschenoper-en, eta Frau Kopecka Schweyk im Zweiten Weltkrieg, Anna Los siete pecados capital-en eta Ama Kuraia eta bere seme-alabak. 1978tik 1992ra bitartean antzeztu zuen pertsonaiarik ezagunena, haiengandik zuzenean ikasitako Therese Giehse eta Helene Weigel.^[5]

Beste lan gogoangarri batzuk hauexek izan ziren: Marie Georg Büchnerren Woyzeck-en, George Bernard Shaw-en Warren andrearen lanbidea eta Regan William Shakespeareren Lear erregean.

Aldi berean, bakarlari-karrera arrakastatsua hasi zuen, Berliner Ensemble-rekin batera egin zuen lana, eta hainbat herrialdetan kantari eta aktoreentzako errezitaldi, disko eta ikastaro bihurtu zen. Diziplina hori Milango Scalan eta New Yorkeko Carnegie Hallean aurkeztu zuen, Diseuse die Welt ezizenarekin (Munduko erabakigarria).^[6]Aktore eta diseuse gisa lan egin zuen Leipzigen, Dresden, Australian, Amerikan, Carnegie Hallen eta Berlingo Metropol antzokian Hello Dolly eta Cabareteko Frau Schneider izan zen Theater des Westens berlindar antzokian.

Bere bizitza kontatzen da Every Song Tells a Story (1998) filmean. Filma horrek Parisko Prix Meilleure Vie d'Artiste Festival International du Film d'Art' 1998 irabazi zuen.

Es wechseln die Zeiten izeneko autobiografia idatzi zuen.

1956 eta 1965 artean Georg Friedrich Wolfgang Honigmann kazetariarekin ezkonduta egon zen, eta gero Wolfgang Harichekin.

Ruth Berghaus eta Gret Paluccarekin antzerki kongresuan, Berlin 1975

1972az geroztik, Alemaniako Arte Akademia osatu zuen, eta Humboldt Unibertsitatean, Hanns Eisler (Berlin) goi-mailako musika-eskolan eta Franz Liszt Weimar Goi-mailako Musika Eskolan kanta interpretazio-irakasle zen.^[7]

Madeleine Wehle, Gisela May, Rengha Rodewill eta Beatrix Schmidt, Berlin 2009

Musika- eta abesti-grabazioak

Gisela May singt Brecht/Weill
Bretx-Songs Gisela May
Die sieben Todsünden, Brecht/Weill
Gisela May singt Tucholsky
Gisela May singt Erich Kästner
Gisela May Life
Gisela May singt Brecht/Dessau
Gisela May Lieder mitea
Die großen Erfolgea
Gesang taldeak (Pablo Neruda)
Chansons bleibena Chansons (Jacques Brel)
Hauspostille (Brecht; Deutscher Schallplattenpreis)
Die dreizehn Monate (Kästner/Schmitz)
Mikis-Theodorakis-Lieder

Kolektiboak

1987 - 17. Politischen Liedesen jaialdia

Sariak

1959 Kunstpreis der DDR
1963 Nationalpreis der DDR
1968 Grand prix du disque international, Paris
1969 Kritika italiarraren Sari Nagusia, Milan
1973 Obie - Ipar Amerikako kritikaren saria
1973 Nationalpreis der DDR
1980 Vaterländischer Verdienstorden der DDR
1991 Filmband in Gold (Film alemanaren saria)
2000 Verdienstorden des Landes Berlin
2004 Bundesverdienstkreuz
2005 Silbernes Blatt der Dramatiker Union
2005 "Stern der Satire", Deutsches Kabarettarchiv Maguncia

Erreferentziak

↑ «Gisela May ist gestorben» Der Spiegel 2 de diciembre de 2016.
↑ May. .
↑ [1]
↑ Katalog des Deutschen Musikarchivs - results/shortlist. .^{[Betiko hautsitako esteka]}
↑ YouTube - Gisela May, Diseuse, ErzählCafé September 2006, VI. .
↑ Glauben Sie, es ist ein Vergnügen, alt zu sein? : Textarchiv : Berliner Zeitung Archiv. .
↑ May. .

Biografiak

Gisela May, Mit meinen Augen, Impressionen und Begegnungen, 1976
Dieter Kranz Gisela May. Schauspielerin und Diseuse, Biografia ilustratua, 1973
Gisela May, Es wechseln die Zeiten, 2002
Gabriele Baumgartner, Dieter Helbig (Hrsg.): Biographisches Handbuch der SBZ/DDR 1945 bis 1990. 2. band. Saur, Minden 1997.
Günter Gaus: Zur Person. Band 5: Gisela May, u.a. edition ost im Verlag Das Neue Berlin, Berlin 2001.
Rosemarie Killius: Sei still, Kind! Adolf spricht. Gespräche Zeitzeuginnen. Militzke, Leipzig2000.
Joachim Reichow, Michael Hanisch: Filmschauspieler A-Z. Henschel, Berlin, 1989.
Renate Seydel: … gelebt für alle Zeiten. Schauspieler über sich andere. 5. Auflagea. Henschel, Berlin 1986.
Wolfgang Bittner, Mark vom Hofe: Es gehörte auch Glück dazu. Gisela May. In: Ich bin ein öffentlicher Mensch geworden. Persönlichkeiten aus Film und Fernsehen. Horlemann Verlag, Bad Honnef 2009, ISBN ά3-89502-277-7.

Kanpo estekak

Datuak: Q452526
Multimedia: Gisela May / Q452526

[1] «Gisela May ist gestorben» Der Spiegel 2 de diciembre de 2016.

[2] May. .

[3] [1]

[4] Katalog des Deutschen Musikarchivs - results/shortlist. .^{[Betiko hautsitako esteka]}

[5] YouTube - Gisela May, Diseuse, ErzählCafé September 2006, VI. .

[6] Glauben Sie, es ist ein Vergnügen, alt zu sein? : Textarchiv : Berliner Zeitung Archiv. .

[7] May. .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]