Gaztela Zaharra

Gaztela Zaharra^[1] (gaztelaniaz: Castilla la Vieja) Espainiako eskualde historikoa da, egungo Kantabria, Burgos, Errioxa, Soria, Segovia, Ávila, Valladolid eta Palentziako probintziek osatua.

Historia eta bilakaera

Eskualdeak Gaztelako Erresuma historikoa sortu zuen, IX. mendean Burgosko iparraldean sortua. XVIII. mendean, Karlos III.a Espainiakoak Gaztela Zaharreko erresumari Burgos, Soria, Segovia, Ávila, Valladolid eta Palentziako probintziak gehitu zizkion, egun Toledoko probintzian dauden Campana de Oropesa eta Sierra de San Vicente eskualdeak Ávilan egonik. 1812ko Espainiako Konstituzioa bere eskualdeen artean aipatzen du^[2].

1833ko Javier de Burgosen erreformak mugak mantendu zituen^[3]. 1983an Gaztela eta Leon autonomia erkidego ezarri zutenean, Gaztela Zaharrak bere izaera galdu zuen: politikoki Leónekin batu zuten eta, gainera, Santander Kantabria eta Logroño Errioxa bihurtu ziren.

↑ Euskaltzaindia. (2008-05-30). 154. araua: Europako eskualde historiko-politiko nagusiak. .

«	El territorio español comprende en la Península con sus posesiones e islas adyacentes: Aragón, Asturias, Castilla la Vieja, Castilla la Nueva, Cataluña, Córdoba, Extremadura, Galicia, Granada, Jaén, León, Molina, Murcia, Navarra, Provincias Vascongadas, Sevilla y Valencia, las islas Baleares y las Canarias con las demás posesiones de África...	»
—1812ko Espainiako Konstituzioa: 10. artikulua

↑ Carrasco, José Manuel. (1861). Geografía general de España: comparada con la primitiva, antigua y moderna. Madril, 623 or..