Agorafobia (αγορά "plaza publikoa" eta φοβία "beldurra" grekerazko hitzetatik dator) toki irekiei beldurra da. Ondorioz, antsietatea sortzen dioten egoerak saihesten ahalegintzen da gaixoa. Normalean etxetik irteteko, bakarrik egoteko edo jende asko biltzen den lekuetara joateko beldurra izaten da.
Orokorrean, agorafobikoak babesgabe eta berehala berak "seguru" bezala edo laguntza jasoko duen leku batetara ihes egiteko aukerik gabe dagoen leku edo egoerei beldur die.
Agorafobiak berarekin batera ekartzen ditu edo garatzen ditu eragindako pertsonan beste fobiak espezifikoagoak, hala nola: bakarrik egoteari, itxitako espazioei (klaustrofobia), altuerei (akrofobia), urari (hidrofobia, jendeaz inguraturik egoteari (fobia soziala), gaixotasunei (hipokondria), gauari (niktofobia) edo sexuari (erotofobia).
Agorafobikoak berarentzako antsiogenoak izan daitezkeen egoerak saihesten saiatzen da, hala nola: etxetik irten, garraio publikoa erabili, erosketak egin, jatetxeetara joan, zinemara joan, kirola egin, bidaiatu, leku publikoetan egon, eremu zabaletan egon, etb. Honek arazo larri bat suposatzen dio bere bizitzarako, ia inoiz ez baita etxetik irteten, eta hori egiten duenean, izuak eragindako antsietate izugarria izaten du.
Agorafobiak intzidentzia handiagoa du emakumeetan gizonezkoetan baino.
Beste fobia batzuetan gertatzen den antzera, ohiko tratamendua kondutuala edo kognitibo-konduktuala izaten da.
