Konstante (matematika)

Balio finkoa, ezaguna zein ezezaguna, hartzen duen zenbatekoa da konstantea. Hizki batez adierazi ohi da, baina ez da horregatik aldagai batekin nahastu behar.

• Zientzian, batez ere fisikan, konstantea adierazten diogu denborarekin bere balorea ez duen aldatzen magnitudeari.
• Matematikan, konstantea da balore finko bat.
• Funtzio konstante bat funtzio matematiko bat da, bere domeinuaren balio bakoitzerako bere kodomeinuaren balio bakarra duena.
• Aljebran, monomio edo formula baten koefizientiak dira.
• Ekuazio diferentzial arruntak ebaztean, konstantea (edo konstanteak) duen soluzio orokor bat lortzen da; lehen mailakoa bada, integrazio-konstante arbitrarioa edo konstantea dakarren. Integrazio-konstanterako, hasierako baldintzak emanez, balio bakarra zehazten da.
• Programazio-hizkuntzan erabilitako konstanteak

Adibidez, funtzio koadratika orokorra honela idazten da:

${\displaystyle ax^{2}+bx+c}$,

non a, b eta c dira konstanteak, eta x aldagai bat.

Funtzio hori adierazteko modu esplizituago bat da

${\displaystyle x\mapsto ax^{2}+bx+c}$

x-ren funtzio-argumentua (eta, hedaduraz, a, b eta c) argiaren konstantzia bihurtzen du. a, b eta c adibide honetan polinomioaren koefizienteak dira. c x inplikatzen ez duen termino batean agertzen denez, polinomioaren termino konstantea deitzen da, eta ${\displaystyle x^{0}}$ koefizientetzat har daiteke. Termino orokorragoetan, zero graduko (aldagairik gabeko) edozein termino edo adierazpen polinomiko konstante bat da.

• pi zenbakia (gutxi gorabehera 3,141592653589793238462643)^[1];
• e zenbakia (gutxi gorabehera 2,718281828459045235360287)^[2];
• i unitate irudikaria^[3];
• φ urrezko zenbakia (gutxi gorabehera 1,618033988749894848204586)^[4].