Vinicius de Moraes

Vinicius de Moraes
Persona informo
Vinícius de Moraes
Naskonomo	Marcus Vinicius da Cruz e Mello Moraes
Naskiĝo	19-an de oktobro 1913 (1913-10-19) en Rio-de-Ĵanejro
Morto	9-an de julio 1980 (1980-07-09) (66-jaraĝa) en Rio-de-Ĵanejro
Lingvoj	portugala • brazilportugala • angla vd
Ŝtataneco	Brazilo vd
Alma mater	Ŝtata Universitato de Riodeĵanejro Kolegio Magdaleno St. Ignatius College (en) vd
Subskribo
Familio
Edz(in)o	Tati de Moraes (en) (1911–1950) vd
Profesio
Okupo	poeto verkisto ĵazmuzikisto scenaristo kantoverkisto raportisto ĵurnalisto diplomato kantisto komponisto diskografa artisto vd
Aktiva dum	1955– vd
Honorigoj Honorigoj (2010)  Ordem do Mérito Cultural (en) vd
Membrecoj Membrecoj Toquinho & Vinicius (en) vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Marcus Vinicius da Cruz de Mello Moraes, aŭ Vinicius de Moraes, (naskiĝis la 19-an de oktobro 1913 en Rio de Janeiro, Brazilo; mortis la 9-an de julio 1980 en la kvartalo Gávea de Rio de Janeiro, Brazilo) estis diplomato, ĵurnalisto kaj precipe kantaŭtoro brazila.

Vinícius de Moraes Poeto esence estis lirikisto, (portugallingva karesnomo: "Poetinha", do "Poeteto" esperante). Li eminentuliĝis per siaj sonetoj, poeta formo kiu en Brazilo estis preskaŭ sinonimo de lia nomo. Liaj poemoj kaj aliaj tekstoj famigis lin en Sudameriko. En 1956 surscenejiĝis lia dramo Orfeu do Carnaval, kiu servis kiel modelo por la filmo Orfeu Negro de Marcel Camus. La scenaron de Moraes ankaŭ kunverkis.^[1]

Lia verkaro estas vasta kaj ĉirkaŭprenas literaturon, teatron, kinon kaj muzikon. En la muzika kampo, Vinícius de Moraes kunlaboris kun Tom Jobim, Toquinho, Baden Powell kaj Carlos Lira. De Vinícius de Moraes devenas la teksto al la komponaĵo Berimbau de Baden Powell de Aquino same kiel al diversaj bosanovoj de Antonio Carlos Jobim. Lia plej fama verko estas la portugallingvaj versoj por la klasikaĵo Garota de Ipanema.

Li ankaŭ estis konata por esti enradikigita bohemulo, fumanta kaj ŝati viskion, Vinícius ankaŭ iĝis konata por esti amindumanto. La poeto edziĝis naŭ fojojn dum sia vivo.

• Estas pli grave vivi ol feliĉi (laŭ la poemo de Leslie Kaplan L'enfer est vert).
• Amikecon oni ne decidas, bonan amkon oni ekkonas.
• Amo estas eterna, tiom longe, kiom ĝi teniĝas.
• La malbeluloj pardonu min, sed beleco estas fundamenta.
• Viskio estas la plej bona amiko de la homo de la viro, ĝi estas la enboteligita hundo. ("O whisky é o melhor amigo do homem, ele é o cachorro engarrafado.")