Ulcinj

Ulcinj
urbo vd
Flago	Blazono
Administrado
Ĝemelurboj Duraso Shkodër Prizren vd
Poŝtkodo	85360
En TTT	Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro	19 921  (2011) [+]
Loĝdenso	78 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	41° 55′ N, 19° 12′ O (mapo)41.92361111111119.205555555556Koordinatoj: 41° 55′ N, 19° 12′ O (mapo) [+]
Alto	7 m [+]
Areo	255 km² (25 500 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
DEC Situo de Ulcinj
Alia projekto
Vikimedia Komunejo Ulcinj [+]
v • d • r

Ulcinj (serbe Улцињ, albane Ulqin, itale Dulcigno) estas municipo kaj urbo en la ekstrema sudoriento de Montenegro, ĉe la limo kun Albanio. Ĝi estas unu el la plej malnovaj urboj ĉe la Adriatika marbordo. La urbo havas 10 828 loĝantojn (2003), dum en la komunumo Ulcinj estis samtempe 20 290 homoj ^[1].

Ulcinj estas la centro de la albanoj en Montenegro, ili konsistigas 72% de la enloĝantaro de la municipo ^[2]. La cetero 12% estas montenegranoj, 7% serboj, kaj 5% estas islamanoj kaj bosnianoj ^[3].

Tuj proksime estas la "urba plaĝo" (montenegra Mala Plaža , albane Plazh i Vogël ). La urba pejzaĝo montras la otomanan pasintecon, multaj moskeoj, kiel ekzemple la Preĝejo-Moskeo kaj la Namazgjahu Moskeo, estas disvastigitaj tra la urbo ^[4].

Lago Sasko (Sasko jezero) estas la due plej granda de la lando kun 3.64 km². ^{[ bezonas referencon ]} En la malproksima oriento de la municipo, la larĝa limrivero Bojana fluas de Shkodër en la Adriatikan Maron. La insulo Ada Bojana situas en la riverdelto, kiel la plej sudorienta punkto de la lando ĝuste ĉe la limo kun Albanio.

Eksa flughaveno estis fermita. Aliflanke, ekzistas bonaj vojligoj oriente al Shkodër (E-851), kaj la sama aŭtovojo okcidente al la najbara urbo Bar kaj plu al Podgorico aŭ Budva.

Ulcinj estas karakterizita per turismo, kiu estas grava fonto de enspezo. Estas longaj sablaj plaĝoj kaj bela naturo en la municipo ^[3]. Multaj turistoj serĉas la trankvilon kaj la unikan biologian vivon sur la insulo Ada Bojana.

Arkeologiaj elfosadoj montras ke prahistoria Ulcinj apartenis al la iliroj, unu el la plej malnovaj homoj de Eŭropo. ^{[ bezonas citaĵon ]} La antikva urbo estis fondita en la 5-a jarcento a.K. kaj estis nomita Colchinijum. ^{[ citaĵo bezonis ]} La urbo havis la plej grandan progreson dum la tempo de la liberŝtato de Ilirio. En la 2-a jarcento a.K la urbo estis transprenita de la romianoj de la iliria tribo Olcinijats (en 163 a.K. ) kaj la malnova Colchinijum iĝis Olchinijum (Ulcinium) kaj ricevis la statuson de Opida civium romanorum - urbo kun speciala privilegio, kaj poste ĝi ricevis la statuson de municipia - sendependa. Kun sia bona geografia loko kaj milda klimato, la urbo ĉiam estis celo por la diversaj militpotencoj.

La urbomuroj ofte estis detruitaj dum la militoj kaj rekonstruitaj poste. Ulcinj estis unu el la urboj kiujn la bizanca caro Justiniano la 1-a la Granda (regis 527 - 565 ) rekonstruis, kaj la aliaj regantoj aldonis aliajn konstruaĵojn. Post kiam la urbo estis konkerita de la serba grafo Stefan Nemanja en la jaro 1183, ĝi iĝis unu el la plej gravaj marbordaj urboj kun miksita slava, albana kaj romia karaktero.

En la jaro 1242, hordo de mongoloj atingis la urbomurojn post fulma atako, sed post malsukcesa sieĝo de la urbo, ili rezignis kaj kontraŭe detruis la najbaran urbon Svac, mortigante ĉiujn ĝiajn loĝantojn. Fine de la 13-a jarcento reĝino Jelena rekonstruis la urbon.

En 1423 la urbo venis sub la protekton de Venecio kaj restis en ilia regado ĝis 1571 ^[5]. La urbo estis konata kiel bazo de piratado, ĝis kiam la turkoj konkeris kaj tute detruis ĝin ^[6]. Ulcinj estis liberigita de la turkoj la 11an de januaro 1878 sed estis redonita al Reĝlando Montenegro fare de Aŭstrio-Hungario la 30an de novembro 1880 ^[7].

• (2013) “Montenegro Old and New: History, Politics, Culture, and the People”, Studia Politica Slovaca VI (1).