Taĝikio

Respubliko Taĝikistano
Ҷумҳурии Тоҷикистон
Detaloj	Detaloj
Nacia himno: Surudi milli
Nacia devizo: neniu
suverena ŝtato unueca ŝtato lando sen maraliro lando vd
Bazaj informoj
Ĉefurbo	Duŝanbo
Oficiala(j) lingvo(j)	taĝika lingvo, rusa lingvo
Uzata(j) lingvo(j)	la taĝika
Plej ofta(j) religio(j)	Islamanoj (plejmulto), kristanoj, ateistoj, judoj ka.
Areo	143,100 km²
- % de akvo	0,3 %
Loĝantaro	9 537 645 (2020)
Loĝdenso	66 loĝ./km²
Horzono	+5 (somere +6)
Interreta domajno	tj
Landokodo	TJ
Telefona kodo	992
Plej alta punkto	Montopinto Ismoil Somoni
Plej malalta punkto	Sirdarjo
Politiko
Politika sistemo	Respubliko
Ŝtatestro	Prezidento Emomalii Raĥmon
Ĉefministro	Okil Okilov
Nacia tago	9-a de septembro
Sendependiĝo	9-a de septembro 1991 (de Sovetunio)
Ekonomio
Valuto	Somoni (TJS)
Membro de Commonwealth of Independent States Free Trade Area (en) (2016–) Internacia Civildefenda Organizaĵo (2016–) Interpol (2004–) Multflanka Investado-Garantia Agentejo (2002–) Banko por Azia Disvolviĝo (1998–) Tutmonda Pridogana Organizo (1997–) Organizaĵo por la Malpermeso de Kemiaj Armiloj (1997–) Ŝanhaja Kunlabora Organizo (1996–) Internacia Financa Korporacio (1994–) Universala Poŝta Unio (1994–) Internacia Telekomunika Unio (1994–) Organizaĵo de la Traktato por Kolektiva Sekureco (1994–) Monda Organizaĵo pri Meteologio (1993–) Internacia Banko por Rekonstruo kaj Disvolvigo (1993–) Internacia Disvolviĝa Asocio (1993–) Unesko (1993–) Unuiĝintaj Nacioj (1992–) Organizo por Sekureco kaj Kunlaboro en Eŭropo (1992–) Organizaĵo de Islama Kunlaboro (1992–) Central Asian Cooperation Organization (en) Komunumo de Sendependaj Ŝtatoj Monda Organizaĵo pri Sano Grupo pri Teraj Observoj vd
v • d • r

Taĝikio ankaŭ nomata Taĝikujo aŭ Taĝikistano (elp.[taˈd͜ʒiːkɪsta[ː]n]; taĝike en cirila alfabeto Тоҷикистон, Toĝikiston, en persa alfabeto جمهوری تاجیکستان), oficiale Respubliko Taĝikistano, taĝike: Ҷумҳурии Тоҷикистон/Ĝumhurii Toĝikiston) estas lando sen maraliro en Centra Azio, kun surfaco de 143 100 km², havante pli ol 9 milionojn da loĝantoj^[1][2]. Ĝi estas membro de la Komunumo de Sendependaj Ŝtatoj (KSŜ) kaj eksa respubliko de Sovetunio. Ĉefurbo estas Duŝanbo.

En antikvaj tempoj la lando estis parto de Baktrio (vidu ankaŭ: Aleksandro la Granda, Kuŝana imperio).

En la 13-a jarcento Ĝingis-Ĥano konkeras Taĝikion kaj la reston de Centra Azio, kiu fariĝas parto de la Mongola Imperio.

Inter 1860 kaj 1900 Taĝikio estas dividita, la nordo sub la carisma rusa regado dum la sudo estas aneksita de la Buĥara Emirlando.

En 1921 Norda Taĝikio fariĝas parto de la Turkestana Aŭtonoma Soveta Socialisma Respubliko (ASSR), kiu ankaŭ inkluzivis Uzbekion, Kirgizion, parton de norda Turkmenio kaj suda Kazaĥio.

En 1929 la taĝika ASSR fariĝis memstara respubliko de Sovetunio, la Taĝika Soveta Socialisma Respubliko, disde Uzbekio.

1991- Taĝikio sendependiĝis de Sovetunio kaj Rahmon Nabiyev, komunista gvidanto, fariĝis la unua sendependa ŝtatestro (1930–1992)

En 1992 Emomali Rahmon estis elektita. kiel prezidanto de la parlamento post kiam Rahmon Nabiyev estis devigata eksiĝi. Sekvis samjare kontraŭregistaraj manifestacioj kiuj kondukis al interna milito, Li subtenis la intervenon de rusaj fortoj por venki islamismajn kaj demokratiajn rivalojn en la interna milito, kiu finiĝis en malkomforta politika kompromiso en 1997. Ekde tiam li sciis plifirmigi sian potencon kaj kontrolon per subpremo de la opozicio, fortigita de rusoj, ĉinoj kaj okcidentanoj kiuj subtenis la landon kiel bufroŝtato kontraŭ la talibanoj kaj aliaj islamismaj grupoj en Afganio kaj ĉirkaŭaĵo^[3].

Armitaj konfliktoj tamen sporade okazis ankaŭ post la jaro 1997.

La ĉefa popolgrupo konsistas el taĝikoj (79,9% en 2000). Aliaj grupoj estas popoloj parolantas lingvon apartenantan al la irana lingvaro (multe influitaj de la taĝika kulturo kaj lingvo), sed ankaŭ rusoj, uzbekoj, kirgizoj kaj aliaj.

Pro revenantaj naturaj katastrofoj, senarbarigo, erozio kaj sekaj periodoj, nur 24% de la kampara loĝantaro estas sekura de nutraĵoj^[4]. En 2010, la malriĉa indico en la lando estis 46,7%^[5].

La ĉefaj sanorilataj riskofaktoroj en Taĝikio estas dietaj riskoj, alta sangopremo kaj alta korpomasa indico^[6].

La tradicia dieto en Taĝikio tendencas esti alta en graso, salo, sukero, kaj malalta en antioksidantoj.

Oni kredas, ke ĝis 2.000.000 taĝikaj civitanoj vivas kaj laboras eksterlande, ĉefe en la Rusa Federacio. Tiaj niveloj de migrado al Rusio (lando kun granda prevalenco) povas rezultigi pliigitan nombron da HIV en Taĝikio.

Dise tra Taĝikio ekzistas diversaj klimataj donitaĵoj kaj temperaturoj. Taĝikio havas kontinentan klimaton kaj, en la pli malaltaj regionoj, subtropikan klimaton. Estas multe da duondezerto kaj dezerto. La temperaturo forte dependas de la alteco de la tereno.

En Duŝanbo temperaturo en la dua duono de majo povas jam esti sufiĉe alta (26 °C) kun UV-indekso inter 8 kaj 10^[7]. Pro la klimata ŝanĝiĝo la temperaturoj altiĝis de 1,2-1,90 С en urboj. Pro la sama kialo ankaŭ la glaĉeroj en la lando ŝanĝiĝis kaj oni taksas ke ili perdis dum la lastaj 50-60 jaroj 20% en sia volumo kaj 30% en sia surfaco^[5].

Estas kvar naturrezervejoj kaj 13 aliaj protektitaj areoj aŭ naciaj parkoj^[2].

Taĝikio estas prezidenta respubliko kaj la prezidento Emomali Rahmonov elektas la ĉefministron.

La plej granda religio de Taĝikio estas Islamo kiu estis forta unuiga forto en la batalo de Taĝikio kontraŭ sovetia regado kaj dum la interna milito. Ĝia efiko kreskis en la 2000-aj jaroj. Alkoholo kaj tabako ne plu estis vendataj en iuj lokoj kaj la uzo de kaptukoj oftiĝis. Malpermesitaj ekstremismaj movadoj ankaŭ akiris subtenon, precipe inter junuloj ĉar ili kreas esperon al senespera junularo sen perspektivoj kaj trafita de malriĉeco kaj pro la malstabileco de la ŝato en la du jardekoj post la soveta epoko^[8][1]. En 2009, la konstruado de la plej granda moskeo en Centra Azio komenciĝis en Duŝanbo^[9]. Islamaj movadoj komencis aperi en Taĝikio en la 1970-aj jaroj, sed ne estis signifaj antaŭ la falo de Sovetunio en la 1990-aj jaroj^[10].

Religia leĝo de 2009 signife restriktis liberecon de penso kaj religio^[11]: la praktiko de religio sen ŝtata permeso estas malpermesata^[12]

En 2011 ekestis nova leĝo kiu malpermesas al neplenaĝuloj partopreni religiajn servojn, religiajn eventojn kaj religian instruadon de ne registritaj religiaj komunumoj. Gepatroj, kiuj provas transdoni religiajn valorojn kaj kredojn al siaj infanoj, atendas altegaj monpunoj kaj eĉ riskas enkarcerigon. Do konkrete, pro la nova leĝo, nur tiuj infanoj kaj gejunuloj kiuj ĉeestas ŝtatan agnoskitan kristanan aŭ islaman lernejon (madraso), povas ricevi religian instruadon^[13].

La taĝika kulturo estas historie forte ligita al la persa kulturo. Maljunaj persaj poetoj Omar Ĥajam, Aliŝer Navoi kaj Abol-Gasem Ferdousio (inter alie sia Ŝahnameo) ankaŭ estas konsiderataj kiel parto de la kultura heredaĵo de Taĝikio. Vidu ankaŭ taĝikaj poetoj. Alexandre Akilov^[14] kaj Eraj Olimov^[15] estas nuntempaj pentristoj. Amri Aminov estas skulptisto de Unesco por la Paco^[16]. Konataj kantistinoj estas interalie Nigina Amonkulova, Maniĵa Davlatova kaj Ŝabnami Surajo.

La domo de Centra Azio en Parizo regule okazigas renkontojn, koncertojn, konferencojn, ekspoziciojn, teatron kaj dancojn.

• Emblemo de Taĝikio
• Surudi milli, taĝika nacia himno
• Naciaj poetoj : Rudaki, Abol-Gasem Ferdousio, Mosleh-od-din Sadio, Ĝalal-ed-din Mohammad Rumi, Naser Ĥosro, Gulnazar Keldi.
• Naciaj koloroj: verdo, flava, ruĝa, blanka
• Naciaj pladoj : ekzemple pilafo (oshi palav), kofto (köfte), ĉebureki, börek, mantı, boortsog, samosa, orama, ŝaŝliko.
• Naciaj trinkaĵoj: laktaĵoj kiel kumiso kaj ajrano.
• Naciaj festoj : interalie la Tago de la sendependeco kaj Noruzo.
• Tradicia ŝporto: kaptolukto
• Tradiciaj muzikinstrumentoj: interalie rubabo, gajĉako, dombro.

La pra-urba loko de Sarazm eniris en julio 2010 la liston Monda Heredaĵo de Unesko kiel "arĥeologia ejo atestantan la evoluon de homaj setlejoj en Centra Azio, de la 4-a jarmilo antaŭ Kristo ĝis la fino de la 3-a jarmilo antaŭ Kristo". Ĝi estas la unua Monda Naturheredaĵo en Taĝikio. Alia heredaĵo en la sama listo estas la Nacia Parko de Pamiro.

En 2013 la manuskripto de Obejd-e Zakani (perse:عبيد زاکانى) kun la titolo Kulliyyāt, konservita en Taĝikio, estis inkluzivita de Unesko en la programo Memoro de la mondo, kune kun Ghazāliyyāt (Kolekto Ghazal) de la irana poeto Ḥāfeẓ Shirāzi. La du manuskriptoj datiĝas el la 14-a jarcento.

La Listo de nemateria kultura heredaĵo de Unesko listigis la 12-an de januaro 2016 ankaŭ :

• 2008 : la muziko Shashmaqom^[17]
• 2015 : la epopea kanto gorogly^[18]
• 2017 : Oshi Palav (pilafo), tradicia plado kaj ĝiaj sociaj kaj kulturaj kuntekstoj en Taĝikio^[19]
• 2018 : la ĉakano, arto de la brodado en Respubliko de Taĝikio^[20]

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Lingvoj de Taĝikio.

La plej parolataj lingvoj en Taĝikio estas la taĝika, la rusa kaj la uzbeka. Vidu ankaŭ pri lingva diskriminacio en Taĝikio.

En Taĝikio ekzistas bona tradicio de Esperanto-movado. Kvankam ĉefe pro la ekonomia situacio la movado nun stagnas, la lokaj esperantistoj penas okazigi Esperanto-eventojn, renkontiĝojn, kursojn de la lingvo ks.

En 2005 taĝika esperantisto Saidnabi Saidilhomzoda, subtenite de UEA, gvidis kurson de Esperanto en Kabula Universitato (Afganio) al kiu aliĝis ĉirkaŭ 150 personoj^[21].

Viktor But, poligloto kiu ankaŭ lernis Esperanton en Duŝanbo, fifamiĝis kiel armilvendisto.

Natalja Kazimova, blinda taĝika kantistino kantis en Esperanto^[22] dum la Universala Kongreso de Esperanto en Florenco, Italio.

Dum la interna milito inter 1992 kaj 1994 la arkivoj kaj aliaj posedaĵoj de la movado en Taĝikio. Vandalismo en la Palaco de Kulturo de Duŝanbo pereigis la dokumentaron, kasedojn kaj la bibliotekon de la Esperanto-klubo en Duŝanbo.^[23]

Nacia valuto: taĝika somonio (taĝike cомонӣ)

Eksporto: krom nutraĵoj (fruktoj, legomoj), la ekonomio plejparte baziĝas ĉefe sur eksporto de naturaj resurcoj (aluminio, kotono, hidorelektro, silko, ...)

Pokapa GNP: 1200 USD.

Malriĉeco: Taĝikio estas la plej malriĉa lando de la eksa Sovetunio, kaj unu el la plej malriĉaj landoj en la mondo. Laŭ la Programo de Unuiĝintaj Nacioj pri Disvolviĝo. Ĉirkaŭ 44,4% de la loĝantaro vivas sub la limo de malriĉeco^[24].

Taĝikio plifirmigis siajn ligojn kun Ĉinio por konstrui infrastrukturon. Ĉinaj firmaoj investas en oraj minejoj kaj la nafta kaj gasa industrioj^[1].

Akvo estas la plej grava rimedo de la lando, grava en la produktado de kotono. Taĝikio posedas pli ol 40% de akvorezervoj en centra Azio kaj 60% de la hidroelektra potencialo de la regiono. Unu el la plej altaj akvobaraĵoj de la mondo estas tiu en la rivero Wash kiu trafluas la landon oriente de Norak. Plia akvobaraĵo (Rogun) estas planata kiu estos la plej alta en la mondo. Ĝi servos al hidroelektra centralo. La produktita elektro egalus al tri nukleaj centraloj kaj estos kredeble kapablaj ĉesigi la malabundecon de elektro en la lando kaj vendi la troan kapaciton al Afganio kaj Pakistano^[25].

En 2009, interkonsento estis atingita inter Taĝikio, Pakistano kaj Afganio por plibonigi kaj konstrui 1 300 km da fervojoj kiuj ligas la tri landojn kun la havenoj de Pakistano. La proponita itinero pasus tra la Aŭtonoma Provinco Gorno-Badakhshan en la orienta parto de la lando^[26].

La internacia flughaveno de Duŝanbo estas flughaveno proksime de la ĉefurbo Duŝanbo. Kun malmultaj esceptoj, la flughaveno nur servas en Azio.

Daŭrebla montara turismo estas kreskanta faktoro en la loka ekonomia disvolviĝo^[27]. Ankaŭ literatura turismo ludas gravan rolon en la disvolviĝo de turismo en Taĝikio^[28]. Inter la vidindaĵoj menciindas la maŭzoleo de Abu Abdullo Rudaki, la fondinto de la klasika perslingva poezio en Taĝikio^[29].

Jumhuriyat (eo: respubliko), Khalq Ovozi kaj Narodnaya Gazeta estas ŝtatposedataj taggazetoj eldonitaj respektive en la taĝika, la uzbeka kaj rusa lingvoj.

La kritikaj gazetoj Ozodagon kaj Payk estis malpermesitaj.

BBC raportas ke Taĝikio fariĝas malpli libera por akiri sendependajn novaĵojn: sociaj retejoj kiel Odnoklassniki, Facebook kaj YouTube ne alireblas^[30][31].

Televido estas la plej populara komunikilo. Ekzistas pli ol 12 privataj televido-stacioj. En Duŝanbo elsendas SMT, privata, sendependa televida stacio^[31].

En kamparaj regionoj radio estas ofte la sola fonto de informoj. Radio Taĝikio (ŝtatposedata) grupigas Radion Taĝikio, Radion Sado-i Dushanbe, la kulturan reton Radio Farhang kaj la Voĉon de Taĝikio (celas eksterlandan publikon)^[31].

Avesta, Khovar kaj Asia-Plus estas agentejoj kiuj ankaŭ iom informas en la angla.

Taĝikio estas la plej malgranda ŝtato en Centra Azio. Unu el la plej altaj montaroj en la mondo, Pamiro kaj Altajo, kuras tra la lando. Taĝikio ne havas aliron al maro. Ĉirkaŭ 93% de ĝia teritorio estas montara^[2] de kiu 2/3 estas alta montaro (ĉirkaŭ 3 000 metroj kaj eĉ pli alta). En la orienta parto de la lando troviĝas en la montaro Pamiro kie situas la plej alta monto de la lando, la montopinto Ismail Somoni (7 495 m).

La plej granda el la lagoj (380 km²) kaj la plej fama estas la salakva Lago Karakul [taĝike: Қарокӯл] je 4 200 metroj.

Taĝikio havas komunan limon kun Afganio, Ĉinio, Kirgizio kaj Uzbekio. Taĝikio havas du eksklavojn en Kirgizio kaj unu en Uzbekio — ili formiĝis dum disdivido de fekunda Fergana valo inter la centr-aziaj respublikoj laŭ la etna principo.

Tertremoj oftas: ĉirkaŭ 160 tertremojn jare, 50 el kiuj estas severaj. Centoj da kanjonoj trairas la montarojn kun riveroj kurantaj tra ili.

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Teritoria organizado de Taĝikio.

Taĝikio dividiĝas en du provincojn (вилоятҳо/vilojatho respektive ولایتها; inter parentezoj la respektiva ĉefurbo:

• Ĥatlon (Kurgontepa)
• Sugd (Ĥuĝand)

en unu aŭtonoman provincon (вилояти мухтор/vilojati muĥtor respektive ولایت مختار):

• Monta Badaĥŝano (Ĥorug)

kaj en unu regionaron rekte administratan de la centra registaro (Ноҳияҳои тобеъи ҷумҳурӣ respektive ناحیه‌های تابع جمهوری):

• la eksa provinco Karotegin (Kofarnihon) kaj la ŝtata ĉefurbo Duŝanbo, kiu havas specialan statuson (шаҳр/ŝahr respektive شهر).

Fonto: Statistika jarlibro, Duŝanbo, 2006 (ruse)

La 6 plej grandaj urboj estas (stato komence de la jaro 2005):

1. Duŝanbo 543 107 loĝantoj
2. Ĥuĝand (de 1939 ĝis 1992 Ленинобод/Leninobod ) 144 865 loĝantoj
3. Kulob (ruse Kuljab) 78 786 loĝantoj
4. Kurgonteppa (ruse Kurgan-Tjube) 60 084 loĝantoj
5. Istaravŝan (ĝis 2002 Uroteppa; ruse Ura-Tjube) 52 851 loĝantoj kaj
6. Konibodom 50 359 loĝantoj.

(angla) Tajikistan, a country study (Taĝikio, landostudo), Kongresa Biblioteko de Usono.

• Historio de Centra Azio
• 2469 Taĝikistano
• Taĝika lingvo
• Taĝika Soveta Socialisma Respubliko

• Bazaj informoj pri Taĝikio en la vikio de UEA esperante
• Belaj kaj interesaj fotoj de taĝikio
• Aliaj fotoj pri Taĝikio
• Pri Asocio de Esperantistoj de Taĝikio kun fotoj Arkivigite je 2022-09-20 per la retarkivo Wayback Machine
• Lingvaj situacio kaj leĝaro en Taĝikio (france) Arkivigite je 2004-06-27 per la retarkivo Wayback Machine
• Intervjuo donita de Saidnabi Saidilhomzoda al Slavik Ivanov pri la Kabula kurso de Esperanto eo ru
• (taĝike) Avesta
• (angla) Khovar Arkivigite je 2019-12-26 per la retarkivo Wayback Machine
• (franca) La domo de centra Azio en Parizo

v • d • r Komunumo de Sendependaj Ŝtatoj (KSŜ)  Armenio •  Azerbajĝano •  Belorusio •  Kazaĥio •  Kirgizio •  Moldavio •  Rusio •  Taĝikio •  Turkmenio •  Uzbekio

v • d • r Ŝanhaja Kunlabora Organizo  Ĉinio •  Barato •  Kazaĥio •  Kirgizio •  Pakistano •  Rusio •  Taĝikio•  Uzbekio Spektantaj ŝtatoj:  Afganio •  Belorusio •  Irano •  Mongolio