Mitulbredado

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri maro kaj akvobredado. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).

Mitulbredado estas la bredado de filtromanĝaj moluskoj nomataj mituloj.

Tri bredmetodoj estas uzataj ĉe la eŭropaj marbordoj :

• per disŝuto,
• per bredfostoj,
• per surlevitaj bredtabloj en Mediteraneo.

La mitulbredado diverse rilatas al la medio :

• la mituloj necesigas akvon sufiĉe bonkvalitan, precipe por surmerkatigo (organoleptaj, kemiaj, biologiaj kvalitoj, enhavo el planktono kaj vivesencaj nutrimentoj, malalta enhavo el poluantoj, ktp.). Iuj specioj povas paraziti aŭ eĉ konsumi mitulojn kaj la mitulbredistoj esploras kiel eviti tion.
• Inverse, la mitulbredejoj povas havi konsekvencojn al la medio ; pozitivajn per la filtrado de akvo, sed loke kelkfoje negativajn pro la okupo aŭ artefarigo de la loĝejoj (aŭ kuŝejoj), kiuj ne plu estas eblaj por aliaj specioj, kaj precipe pro la kreskigo de la enhavo el iuj elementoj (el kiuj la ekskrementoj (fekaĵoj, pseŭdofekaĵoj de la mituloj), kiuj pro la fenomeno de « biodepono » modifas la lokan medion.

Du specioj estas bredataj :

• Mytilus edulis : ĉe la marbordoj de departementoj Charente-Maritime, Vendée kaj de regiono Bretonio same kiel en la tuta nordo de Eŭropo,
• Mytilus galloprovincialis : ĉe Mediteraneaj, portugalaj, hispanaj kaj bretonaj marbordoj.

Naturaj kruciĝoj okazas ĉe la francaj marbordoj, tiu fenomeno estas nomata introgresio.

Kun produktado de 68 000 tunoj jare, Francio rangas je la 6-a pozicio en la mondo kaj je la 3-a en Eŭropo. La franca konsumado (100 000 tunoj jare) estas parte certigata per importoj de Nederlando, Irlando kaj Hispanio^[1].

• Akvobredado kaj konkobredado

	Portalo pri mara
	Portalo pri zoologio