Cadillac DTS

Cadillac DTS
Cadillac DTS του 2006 - 2007
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Cadillac
Μητρική εταιρεία	General Motors
Παραγωγή	Ιούλιος 2005 — Μάιος 2011
Σεζόν	2006 — 2011
Συναρμολόγηση	Hamtramck, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεγάλο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο sedan
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση
Πλατφόρμα	K-body
Σχετική εξέλιξη	Buick Lucerne (2005 — 2011)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	4.565 cm³ V8 βενζίνης
Μετάδοση	4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου	70 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.936 χιλιοστά DTS-L : 3.139 χιλιοστά
Μήκος	5.273 χιλιοστά DTS-L : 5.476 χιλιοστά
Πλάτος	1.900 χιλιοστά
Ύψος	1.463 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.818 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Cadillac DeVille 8ης γενιάς
Επόμενο μοντέλο	Cadillac XTS

Η Cadillac DTS ήταν ένα μεγάλο πολυτελές σεντάν αυτοκίνητο της κατηγορίας F, που κατασκευάστηκε από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Cadillac, από τον Ιούλιο του 2005 έως τον Μάιο του 2011 και διατέθηκε μόνο στη Βόρεια Αμερική και στη Μέση Ανατολή. Κατά τα έτη παραγωγής της, η DTS ήταν το μεγαλύτερο σεντάν που προσέφερε ο όμιλος της General Motors. Στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Μέση Ανατολή, η DTS ήταν, επίσης, η ναυαρχίδα της Cadillac και γενικότερα του ομίλου της General Motors, ενώ στα άλλα κράτη διεθνώς η ναυαρχίδα της εταιρείας ήταν το αμέσως μικρότερο σεντάν Cadillac STS.

Το ντιζάιν της Cadillac DTS αποκαλύφθηκε με έναν μοναδικό τρόπο, στις 20 Ιανουαρίου 2005. Συγκεκριμένα, ο τότε εκλεγεθείς για δεύτερη φορά πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος, παρέλαβε μία επίσημη προεδρική λιμουζίνα με βάση το σασί μεγάλων SUV του ομίλου της General Motors, αλλά με αισθητική πανομοιότυπη με της Cadillac DTS, αμέσως μετά την τελετή ορκωμοσίας (δείτε: Επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο).

Η εκδοχή μαζικής παραγωγής της DTS, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Σικάγο στις 9 Φεβρουαρίου 2005, μαζί και με την στενά συγγενική Buick Lucerne. Τελικώς, η DTS κυκλοφόρησε στην αγορά των ΗΠΑ μέσα στο τρίτο τρίμηνο του 2005, για τη σεζόν (model year) του 2006. Ήταν ο επίσημος αντικαταστάτης της 8^ης και τελευταίας γενιάς της Cadillac DeVille, η παραγωγή της οποίας είχε λήξει στις 23 Ιουνίου 2005. Ακολουθώντας την παράδοση όλων των προκατόχων της, δηλαδή όλων των γενεών της Cadillac DeVille, παρομοίως και η DTS μπορούσε να παραγγελθεί και με οροφή από βινύλιο, όπως αυτή της διπλανής φωτογραφίας.

Με αυτή την αλλαγή του ονόματος, το μοντέλο ακολούθησε το νέο σύστημα ονοματολογίας με τα 3 γράμματα, που καθιέρωσε η Cadillac μεταξύ του 2002 και του 2005. Ειδικότερα, η DTS πήρε το όνομά της από την ισχυρότερη έκδοση της προκατόχου Cadillac DeVille, την DeVille DTS (DeVille Touring Sedan), όπως είχε συμβεί και με την Cadillac Catera και τη διάδοχο Cadillac CTS, καθώς και με την Cadillac Seville και τη διάδοχο Cadillac STS.

Η Cadillac DTS ουσιαστικά ήταν ένας ήπιος επανασχεδιασμός του προκατόχου της, αφού τόσο το αμάξωμα όσο και τα μηχανικά μέρη της (κινητήρας, ρυθμίσεις για αποδόσεις ισχύος και κιβώτιο ταχυτήτων) προήλθαν από την 8^η και τελευταία γενιά της DeVille και μεταφέρθηκαν αυτούσια στην DTS. Υπήρξαν πάντως κάποιες αισθητικές αναβαθμίσεις στο σαλόνι, ενώ και ο πίνακας οργάνων είχε αλλάξει εντελώς. Επίσης, τα εμπρός και πίσω φώτα άλλαξαν ριζικά και έγιναν εντελώς κάθετα, ακολουθώντας την νέα σχεδιαστική φιλοσοφία για τον 21-ο αιώνα, που ονομάζεται από την εταιρεία «Αrt and Science» (Τέχνη και Επιστήμη). Αντιθέτως, το πλαϊνό προφίλ της DTS παρέμεινε εμφανώς κοινό με αυτό της De Ville 8^ης γενιάς.

Σημαντική διαφορά στο σαλόνι της DTS ήταν η κατάργηση της προηγούμενης 6-θέσιας διάταξης, σε αντίθεση με την DeVille, που έφερε σε όλες τις γενιές της το παραδοσιακό αμερικανικό 6-θέσιο σαλόνι, με τον λεβιέ ταχυτήτων πάνω στην κολώνα του τιμονιού (αν και ειδικά η ισχυρότερη έκδοση DeVille DTS της 8^ης και τελευταίας γενιάς της DeVille ήταν επίσης 5-θέσια και με τον λεβιέ ταχυτήτων ανάμεσα στα δύο μπροστινά καθίσματα). Όλες οι DTS ήταν αποκλειστικά 5-θέσιες και με τον λεβιέ ταχυτήτων ανάμεσα στα δύο μπροστινά καθίσματα, με εξαίρεση όσα μοντέλα προορίζονταν για εταιρικές πωλήσεις, στα οποία προσφερόταν ακόμα η δυνατότητα να παραγγελθούν με προαιρετική 6-θέσια διάταξη.^[1] Προκειμένου να διατηρήσει μια παραδοσιακή αισθητική νότα, η DTS προσέθεσε και ένα τετράγωνο ρολόι στο ταμπλό, αν και ο πίνακας οργάνων είχε στρογγυλά όργανα.^[2]

Τον Νοέμβριο του 2006, για τη σεζόν (model year) του 2007, κυκλοφόρησε και μια ειδική έκδοση με μακρύτερο κατά 20,3 εκατοστά μεταξόνιο, υπό το όνομα DTS-L (long). Η έκδοση αυτή σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον θυγατρικό οίκο Accubuilt και διατέθηκε κυρίως σε εταιρείες ενοικίασης πολυτελών αυτοκινήτων μεγάλου μήκους, κοινώς λιμουζίνες. Όλα τα επιπλέον εκατοστά διατέθηκαν στον χώρο των πίσω επιβατών και το συνολικό μήκος του αυτοκινήτου έφτανε σχεδόν τα 5,5 μέτρα.^[3]

Οι Cadillac DTS-L της πρώτης σεζόν παραγωγής τους, αναγνωρίζονται εύκολα, καθώς έφεραν μια φαρδύτερη πίσω πλαϊνή κολώνα, ως ρετρό παραπομπή στην παλαιότερη Fleetwood 75 Series. Αυτό επετεύχθη με την χρήση της ίδιας πίσω πόρτας με τις στάνταρ DTS, δημιουργώντας όμως έτσι ένα παράξενο πλαϊνό προφίλ, με μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις πίσω πόρτες και στα θολωτά τόξα πάνω από τους πίσω τροχούς, όπως φαίνεται στην πάνω φωτογραφία. Για τη σεζόν (model year) του 2008, τοποθετήθηκαν μακρύτερες πίσω πόρτες, καλύτερης αισθητικής, με αποτέλεσμα η πίσω πλαϊνές κολώνες να γίνουν πιο στενές. Παρά τις βελτιώσεις αυτές όμως, ελάχιστες DTS-L πωλήθηκαν και σύντομα η παραγωγή τους διακόπηκε.

Το επίπεδο εξοπλισμού της DTS ήταν εξαιρετικά υψηλό για την εποχή της. Συγκεκριμένα, όλες οι εκδόσεις έφεραν εξ αρχής στάνταρ προβολείς υψηλής έντασης με φώτα Xenon, ανάρτηση Magnetic Ride Control, Σύστημα Ελέγχου Πίεσης Ελαστικών, το Σύστημα Τηλεματικής της General Motors OnStar, Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS), Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης (traction control system), Σύστημα Ελέγχου Ευστάθειας StabiliTrak (έως το 2007 ήταν στάνταρ σε όλα εκτός της βασικής έκδοσης, ενώ μετά έγινε στάνταρ και στη βασική έκδοση), Σύστημα Υποβοήθησης Φρεναρίσματος (Brake Assist), δυνατότητα εκκίνησης του κινητήρα εξ αποστάσεως, δερμάτινο σαλόνι, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα και, από το 2007, ζάντες από χρώμιο.

Από την εισαγωγή της DTS, επίσης, προστέθηκαν εξ αρχής στάνταρ πλευρικοί αερόσακοι οροφής, για προστασία της κεφαλής, συμπληρώνοντας έτσι τους προϋπάρχοντες μπροστινούς και πλευρικούς (προστασίας πλευρών) στα μπροστινά καθίσματα αερόσακους της προκατόχου DeVille 8^ης γενιάς (παραδόξως όμως, οι προαιρετικοί πλευρικοί αερόσακοι στα πίσω καθίσματα, προστασίας πλευρών, της DeVille 8^ης γενιάς, για ολόκληρο το διάστημα παραγωγής της, 1999 - 2005, καταργήθηκαν). Επιπλέον, οι δύο μπροστινοί αερόσακοι της DTS ήταν εξαρχής διπλού βάθους (dual-depth airbags) και η Cadillac ισχυρίστηκε τότε ότι οι δύο τρόποι ανοίγματός τους ανάλογα με την ισχύ της πρόσκρουσης, ήταν πρωτοεμφανιζόμενη καινοτομία.

Προαιρετικά προσφέρονταν: σύστημα δορυφορικής πλοήγησης (στάνταρ στην κορυφαία έκδοση Platinum Edition Package), δορυφορικό ραδιόφωνο, ηλιοροφή, αισθητήρες παρκαρίσματος εμπρός και πίσω, θερμαινόμενα εμπρός και πίσω καθίσματα, δροσιζόμενα εμπρός καθίσματα, θερμαινόμενο τιμόνι, λειτουργία διατήρησης σταθερής απόστασης στο cruise control και, ξεκινώντας από την σεζόν του 2008, σύστημα προειδοποίησης αλλαγής λωρίδας (lane-departure warning system) και προειδοποίησης τυφλής οπτικής γωνίας (blind-spot alert). Επιπλέον, από την σεζόν του 2009 το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης απέκτησε την ικανότητα ενημέρωσης για τις τρέχοντες κυκλοφοριακές συνθήκες. Μια Cadillac DTS με πλήρη εξοπλισμό, έφτανε σε μέγιστη τιμή τα 55.000 δολάρια με την τότε ισοτιμία.

Το μοναδικό μελανό σημείο όμως, που μάλιστα πυροδότησε τότε πλήθος από αρνητικά σχόλια, ήταν ότι το μοναδικό διαθέσιμο κιβώτιο ταχυτήτων ήταν ένα 4-τάχυτο αυτόματο. Συγκεκριμένα, έφερε το γηρασμένο πλέον 4T80, που είχε προηγουμένως χρησιμοποιηθεί στην Cadillac Eldorado (μεταξύ 1993 και 2002, όταν και διακόπηκε το μοντέλο χωρίς διάδοχο), στην Cadillac Seville (μεταξύ 1993 και 2003) και στην Cadillac DeVille (μεταξύ 1994 και 2005), από όπου και μεταφέρθηκε αυτούσιο και, ως αποτέλεσμα, η DTS υπήρξε η τελευταία Cadillac που το χρησιμοποίησε. Γενικά θεωρήθηκε ως άκρως αναχρονιστικό για την εποχή κυκλοφορίας του, κατά την οποία, όλα τα μεγάλου κυβισμού ευρωπαϊκά και ιαπωνικά μοντέλα πολυτελείας, αλλά ακόμα και τα άλλα μοντέλα της Cadillac, έφεραν τουλάχιστον 5-τάχυτα αυτόματα κιβώτια και συνηθέστερα 6-τάχυτα αυτόματα (μάλιστα κάποια μεγάλα ευρωπαϊκά και ιαπωνικά αυτοκίνητα είχαν αρχίσει τότε να εισάγουν ακόμα και 7-τάχυτα ή 8-τάχυτα αυτόματα).

Το μοντέλο προσφερόταν με έναν μόνο βενζινοκινητήρα, τον γνωστό από τη δεκαετία του 1990 Northstar, κυβισμού 4.565 cm³ V8 32-βάλβιδο, σε δύο διαφορετικές αποδόσεις ισχύος, με τις διαφορές να εντοπίζονται μόνο στη ρύθμιση, και οι δύο με το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 4T80. Αναλυτικά, όλοι οι συνδυασμοί κινητήρων και εκδόσεων εξοπλισμού ήταν οι εξής:

Moντέλο	Σεζόν	Κινητήρας	Ισχύς	Ροπή
Standard Luxury I, II, III	2006	4.6 L Northstar LD8 V8	275 hp (205 kW) στις 5.200 rpm	292 lb·ft (396 N·m) στις 4.400 rpm
	2007-2008		275 hp (205 kW) στις 6.000 rpm	295 lb·ft (400 N·m) στις 4.400 rpm
Standard Luxury Premium	2009-2011
Performance	2006	4.6 L Northstar L37 V8	291 hp (217 kW) στις 5.600 rpm	286 lb·ft (388 N·m) στις 4.400 rpm
	2007-2008		292 hp (217 kW) στις 6.300 rpm	288 lb·ft (390 N·m) στις 4.500 rpm
Platinum	2008-2011

Οι χρονολογίες δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years).

Έτος	Πωλήσεις
2005	23.322
2006	58.224
2007	51.469
2008	30.479
2009	17.330[4]
2010	18.640[5]
2011	11.589[6]
2012	465[7]
Σύνολο	211.518

Ήδη από την εισαγωγή της, οι πωλήσεις της DTS ήταν πολύ χαμηλότερες από αυτές του προκατόχου της. Από το 2008 και μετά, επλήγησαν βαρύτατα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, πέφτοντας πλέον σε αμελητέα νούμερα, όπως συνέβη τότε και με τα περισσότερα Αμερικανικά μοντέλα μεγάλου κυβισμού. Είναι εντυπωσιακό ότι το 2008 οι πωλήσεις της DTS έπεσαν κατά 40,8% ως προς το 2007, ενώ το 2009 μάλιστα έπεσαν κατά 43,1% ως προς το ήδη καταστροφικό 2008. Μόλις το 2010 σημειώθηκε μια μικρή αύξηση των πωλήσεων κατά 7,6% ως προς το 2009, αλλά το τελευταίο έτος παραγωγής, το 2011, η πτώση έφτασε το 37,8% ως προς το 2010.

Τελικώς, η παραγωγή της Cadillac DTS έληξε στις 24 Μαΐου 2011 και το τελευταίο της αντίτυπο κατέληξε απευθείας στη συλλογή του Nicola Bulgari, κατόπιν σχετικής παραγγελίας. Με την προσθήκη αυτή, έγινε η 15^η Cadillac της προσωπικής του συλλογής αυτοκινήτων.^[8][9] Για την ιστορία, στις 15 Ιουνίου 2011 έληξε και η παραγωγή της Buick Lucerne, που ήταν στενά συγγενική με την DTS, χωρίς όμως να υπάρξει ποτέ για αυτήν διάδοχος αντίστοιχα μεγάλων διαστάσεων.

Μόλις 20 μέρες νωρίτερα, στις 4 Μαΐου 2011, είχε λήξει και η παραγωγή της κάπως μικρότερης Cadillac STS.^[10] Ο μητρικός όμιλος της General Motors αντικατέστησε και τα δύο μοντέλα, DTS και STS, τον Μάιο του 2012 με ένα εντελώς νέο σεντάν, την Cadillac XTS, που βασίστηκε στο πρωτότυπο Cadillac XTS Platinum του 2010.

Η Cadillac DTS συνέχισε μια μακροχρόνια παράδοση επιλογής μεγάλων μοντέλων της εταιρείας για επίσημα οχήματα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια μοναδική εκδοχή της του 2005, που είχε ωστόσο βασιστεί στο 4-κίνητο σασί των SUV Chevrolet Tahoe, GMC Yukon και Cadillac Escalade, αλλά με την αισθητική της Cadillac DTS, υπήρξε το προεδρικό αυτοκίνητο του Τζορτζ Μπους του νεότερου, από την ορκωμοσία της δεύτερης θητείας του, που έλαβε χώρα στις 20 Ιανουαρίου 2005, και για ολόκληρη τη δεύτερη θητεία του. Να σημειωθεί ότι στα ίδια SUV είχε βασιστεί και το προκάτοχο προεδρικό μοντέλο Cadillac DeVille του 2001 που είχε χρησιμοποιηθεί στην πρώτη θητεία του Μπους, αλλά παρομοίως έφερε την αισθητική εμφάνιση της 8^ης και τελευταίας γενιάς της DeVille.

Όπως και η προκάτοχος προεδρική De Ville, παρομοίως για τους ίδιους λόγους, η προεδρική Cadillac DTS ήταν επίσης τεθωρακισμένη, 4-κίνητη, με πολύ μακρύτερο μεταξόνιο και με πολύ υψηλότερη οροφή από την «κανονική» έκδοση και το «κανονικό» σασί της DTS και ήταν φτιαγμένη στο χέρι (ειδικότερα η προεδρική DTS από τον οίκο Centigon). Ήταν, επίσης, και το πρώτο αντίτυπο της DTS που κατασκευάστηκε επίσημα, λίγους μήνες προτού η κανονική εκδοχή του μοντέλου κυκλοφορήσει στην αγορά.

Αντικαταστάθηκε κατά την ορκωμοσία του διαδόχου Μπαράκ Ομπάμα, στις 20 Ιανουαρίου 2009, από ένα εντελώς νέο ειδικό μοντέλο με τα παρατσούκλια Cadillac One («Κάντιλακ Ένα») και the Beast («το Θηρίο»), που για πρώτη φορά σε προεδρικό όχημα των ΗΠΑ μοιράζεται ακόμα λιγότερα, κυριολεκτικά ελάχιστα κοινά στοιχεία με αυτοκίνητο παραγωγής. Για την ακρίβεια, το σασί, ο κινητήρας ντίζελ και το κιβώτιο ταχυτήτων προήλθαν από το Chevrolet Kodiak, ένα επαγγελματικό ελαφρύ φορτηγό, αλλά με την εξωτερική της εμφάνιση να έχει διαμορφωθεί στα πρότυπα της Cadillac. Ενδεικτικώς, τα μπροστινά φώτα, οι καθρέπτες και οι χειρολαβές της Cadillac One του 2009 - 2018 είναι κοινά με αυτά της Cadillac Escalade τρίτης γενιάς, ενώ τα πίσω φώτα είναι κοινά με αυτά της Cadillac STS. Για πολλά χρόνια, η προκάτοχος προεδρική DTS χρησιμοποιήθηκε μόνο ως εναλλακτική προεδρική λιμουζίνα, όταν προέκυπτε ανάγκη για όχημα αντικατάστασης ή για εφεδρικό. Τον Σεπτέμβριο του 2018 παραδόθηκε στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ ένα καινούριο προεδρικό όχημα, αντίστοιχα ανάμικτης κατασκευαστικής φιλοσοφίας με το προηγούμενο, που διατήρησε τα παρατσούκλια Cadillac One και the Beast και εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια σε ένα προεδρικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη στις 24 Σεπτεμβρίου 2018.

Μια Cadillac DTS υπήρξε, επίσης, το επίσημο κυβερνητικό αυτοκίνητο του πρώην πρωθυπουργού του Καναδά Στήβεν Χάρπερ.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Cadillac DTS

• 2006-2011 Cadillac DTS review by www.consumerguide.com
• 2006-2011 Cadillac DTS review by www.edmunds.com