[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 48°17′3″N 6°56′57″E / 48.28417°N 6.94917°E / 48.28417; 6.94917

Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα του Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ
 • Mayor of Saint-Dié-des-VosgesΚριστιάν Πιερέ (1989–1997) και Κριστιάν Πιερέ (2002–2014)
Ταχυδρομικός κώδικας88100[1]
Κωδικός Κοινότητας88413[2]
Πληθυσμός19.319 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση46,15 km²[4]
Υψόμετρο343 μέτρα, 310 μέτρα[5] και 891 μέτρα[5]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ
48°17′3″N 6°56′57″E
Ιστότοποςhttp://www.saint-die.eu[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ (Γαλλικά: Saint-Dié-des-Vosges), έως το 1999 Σαιν-Ντιέ, είναι γαλλική κοινότητα, υπονομαρχία του νομού Βοσγίων. Βρίσκεται στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης και αποτελεί τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ-Εστ. Ο πληθυσμός της κοινότητας ανέρχεται σε 19.607 κατοίκους (2017).[7]

Οι κάτοικοι ονομάζονται Ντεοντατιάν.[8]

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ποταμός Μερτ στο Σαιν-Ντιέ
Χάρτης της περιοχής Γκραντ-Εστ με τις κυριότερες πόλεις. Το Σαιν-Ντιέ στα ανατολικά του νομού Βοζ.

Η κοινότητα Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ βρίσκεται στα ανατολικά του νομού Βοζ, στη διοικητική περιοχή Γκραντ-Εστ, στο νοτιοανατολικό τμήμα της ιστορικής και πολιτιστικής επαρχίας της Λωρραίνης. Είναι η μία από τις υπονομαρχίες του νομού, η άλλη είναι η κοινότητα Νεσατώ, και έχει πληθυσμό 19.607 κατοίκους (2017). Είναι το κέντρο της ευρύτερης αστικής περιοχής Ντεοντασί, που συγκεντρώνει 49.881 κατοίκους (2016).[7]

Η απόσταση από το Επινάλ -πρωτεύουσα του νομού- είναι σχεδόν 39 χλμ.[9] και από το Παρίσι 344 χλμ.[10] σε ευθεία γραμμή.

Το Σαιν-Ντιέ βρίσκεται στην αλλουβιακή κοιλάδα του ποταμού Μερτ και αναπτύχθηκε στις όχθες του ποταμού. Η μικρή πόλη βρίσκεται στους πρόποδες των Βοσγίων ορέων και περιβάλλεται από δασώδη βουνά, Ορμόν, Κεμπέρ και Λα Μαντλέν. Οι κορυφές αυτών των βουνών έχουν ύψος 891 μέτρα (υψηλότερο σημείο στο Ορμόν [11]) και αποτελούνται από τριασικούς σχηματισμούς, ειδικά τον λεγόμενο «ψαμμίτη των Βοσγίων», ένα είδος κόκκινου ψαμμίτη.

Το δάσος του Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ είναι από τα μεγαλύτερα στη Γαλλία. [12]Υπάρχουν μονοπάτια που ακολουθούν τις κορυφές της μεσαίας πλαγιάς καθώς και τη διαδρομή της κορυφογραμμής.

Η έκταση της κοινότητας είναι 46,15 χμ². Βρίσκεται σε υψόμετρο 310 έως 891 μέτρων.

Το κλίμα της περιοχής παρουσιάζει εναλλαγές ανάμεσα σε συννεφιά, βροχοπτώσεις και παγετό τουλάχιστον κάθε τρεις ημέρες με πολλή υγρασία και το βαυαρικό ηπειρωτικό κλίμα με καθαρό ουρανό, ηλιοφάνεια κατά τη διάρκεια της ημέρας και δριμύ ψύχος τη νύχτα. Η ετήσια βροχόπτωση σε υψόμετρο 360 μέτρων (κοντά στο σταθμό) κυμαίνεται μεταξύ 800 mm και 950 mm νερού. Μπορεί όμως να υπερδιπλασιαστεί στις κορυφές, 500 μέτρα υψηλότερα.

Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ανέμους με αποτέλεσμα την καθαρή ατμόσφαιρα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρχαιολογικός κελτικός χώρος ντε λα Μπυρ
Το παρεκκλήσι Σαιν-Ντεοντά
Η εκκλησία Νοτρ Νταμ (12ος αιώνας)
Ο καθεδρικός ναός

Το Σαιν-Ντιέ ( με παλαιότερες ονομασίες Deodatum, Theodata, S. Deodati Fanum) ονομάστηκε από τον Σαιν Ντιέ. Αυτός ο άγιος ίδρυσε μία μονή τον 7ο αιώνα. Οι παλαιοί ιστορικοί πίστευαν ότι ήταν ο επίσκοπος του Νεβέρ, ο Δεοντάτος του Νεβέρ, ο οποίος λέγεται ότι πέθανε εδώ το 679. Ο Δεοντάτος εγκατέλειψε τις επισκοπικές του λειτουργίες και αποσύρθηκε σε ερημητήριο. Ορισμένες πηγές συνδέουν το όνομα της πόλης, ωστόσο, με έναν παλαιότερο άγιο, τον Δεοντάτο του Μπλουά.

Η αρχαιολογία και τα ιστορικά αρχεία επιβεβαιώνουν το χρονικό διάστημα που η περιοχή έχει καταληφθεί από ανθρώπους. Μία υπόθεση υποστηρίζει ότι μια στήλη που κατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους σε έναν τόπο αρχικά αφιερωμένο στον Tius, θεό του πολέμου, μπορεί να εξηγήσει τις αρχαίες τελετές στο παλιό εκκλησάκι του Αγίου-Ντιέ, κάτω από το βουνό Κεμπέρ που τοπικά ονομάζεται Σαιν-Μαρτέν. Ο Δεοντάτος θεωρείται ότι έζησε σε ένα παλιό μοναστήρι πάνω από αυτό το παλιό εκκλησάκι.

Θρύλοι που προέρχονται από τον 11ο αιώνα και δημοφιλείς παραδόσεις λένε ότι ο Σαιν-Ντιέ ονειρεύτηκε ένα νέο μοναστήρι σε έναν μικρό λόφο στην άλλη πλευρά του ποταμού που μπορούσε να δει. Μια μικρή μοναστική κοινότητα αφιερωμένη στον Άγιο Μαυρίκιο, πιθανότατα ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Καρολίγγειας εποχής, καθώς υπάρχουν στοιχεία για την παρουσία της από τον 10ο αιώνα. Μετά το 1006, το μοναστήρι πήρε το όνομα Σαιν-Ντιέ. Το μικρό μοναστήρι καταστράφηκε μερικώς από πυρκαγιά το 1065 και το 1155.

Δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι ο μελλοντικός Πάπας Λέων Θ΄ ως νεαρός ήταν μοναχός και ηγούμενος εδώ, αλλά η οικογένειά του έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη αυτού του θρησκευτικού τόπου, δίνοντας το οικόσημό τους μετά τις πρώτες σταυροφορίες. Οι ηγούμενοι του μοναστηριού προέρχονταν από πολύ πλούσιες και ευγενείς οικογένειες, μεταξύ αυτών ο Ιωάννης των Μεδίκων και αρκετοί πρίγκιπες που προέρχονταν από τον οίκο της Λωρραίνης. Μεταξύ των εκτεταμένων προνομίων που απολάμβαναν ήταν αυτό της έκδοσης νομίσματος. Το δουκάτο της Λωρραίνης ήταν το τελευταίο που κατείχε αυτό το προνόμιο έως το 1601.

Αν και συνεργάστηκαν στην οικοδόμηση των τειχών της πόλης το 1290, οι ηγούμενοι και οι δούκες της Λωρραίνης σύντομα ήρθαν σε ρήξη για την εξουσία του Σαιν-Ντιέ. Ο θεσμός ενός δημοτικού συμβουλίου το 1628 το οποίο ανέλαβε μέρος της δικαιοδοσίας τους και οι γαλλικές κατακτήσεις μείωσαν την οικονομική επιρροή της μονής. Κατά την εποχή του δούκα της Λωρραίνης Στανισλάς Λετσίνσκι και μετά την οριστική προσάρτηση της Λωρραίνης στη Γαλλία το 1776, η ίδρυση το 1777 μιας επισκοπής περιόρισε την επιρροή της. Με τη Γαλλική Επανάσταση το 1789, όλοι οι άνθρωποι της Εκκλησίας απομακρύνθηκαν εντελώς.

Προς το τέλος του 15ου αιώνα ιδρύθηκε στο Σαιν Ντιέ ένα από τα πρώτα τυπογραφεία της Λωρραίνης.

Η πόλη λεηλατήθηκε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια των πολέμων του 15ου, 16ου και 17ου αιώνα. Η μικρή αλλά θρησκευτικά πολύ αριστοκρατική πόλη καταστράφηκε εν μέρει από πυρκαγιά το 1554 και το 1757. Τα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση τμήματος της πόλης που καταστράφηκε από την τελευταία πυρκαγιά διατέθηκαν από τον Στανισλάς Λετσίνσκι, τελευταίο δούκα της Λωρραίνης.

Η πόλη γνώρισε βιομηχανική άνθηση μεταξύ του 1830 και του 1890.

Μετά τη συστηματική και σχεδόν πλήρη καταστροφή που υπέστη από τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν και την απέλαση του ανδρικού πληθυσμού για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία το Νοέμβριο του 1944, η πόλη ξαναχτίστηκε στη δεκαετία του 1950. Ο στρατηγός Χέρμαν Μπαλκ, υπεύθυνος για την καταστροφή, καταδικάστηκε ερήμην από γαλλικό στρατιωτικό δικαστήριο σε 20 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας. [13]

Η πόλη είναι γνωστή για την Έκθεση στα τέλη Σεπτεμβρίου, γιορτή διάδοχη της φθινοπωρινής πανήγυρης. Το Διεθνές Φεστιβάλ Γεωγραφίας ιδρύθηκε το 1989 από μια ιδιωτική ένωση, υπό την προεδρία του δημάρχου. Στόχος είναι να αναδειχθεί το θέμα «Γεωγραφία» στις αρχές Οκτωβρίου με εκθέσεις, συνέδρια, εκδηλώσεις και βραβεία αναγνώρισης, ιδίως το βραβείο Vautrin-Lud που προσφέρει μια σταδιοδρομία στην έρευνα.[14]

Αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μουσείο Πιέρ Νοέλ, παλιό επισκοπικό παλάτι

Η πόλη, μέρος της οποίας σχεδιάστηκε με ομοιόμορφο ύφος μετά τη φωτιά του 1757, είναι χτισμένη σε μεγάλο βαθμό από κόκκινο ψαμμίτη. Κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος:

  • Ο καθεδρικός ναός έχει ρομανικό κυρίως ναό (12ος αιώνας) και γοτθικό χοροστάσιο. Η πύλη από κόκκινη πέτρα χρονολογείται από τον 18ο αιώνα.
  • Το μοναστήρι (13ος αιώνας) περιλαμβάνει πέτρινο άμβωνα, επικοινωνεί με την εκκλησία Νοτρ Νταμ, ένα καλά διατηρημένο δείγμα ρομανικής αρχιτεκτονικής (12ος αιώνας).
  • Το Δημαρχείο περιλαμβάνει θέατρο, βιβλιοθήκη με μερικά πολύτιμα χειρόγραφα και μουσείο αρχαιοτήτων.
  • Το μνημείο αφιερωμένο στον πολιτικό Ζυλ Φερρύ, που γεννήθηκε στην πόλη το 1832.
  • Το εργοστάσιο Duval που χτίστηκε από τον Λε Κορμπυζιέ μεταξύ 1946 και 1952
  • Το μουσείο Πιέρ Νοέλ, δημάρχου από το 1965 έως το 1977, μουσείο αφιερωμένο στη ζωή στα Άνω Βόσγεια.
  • Ο αρχαιολογικός κελτικός χώρος ντε λα Μπύρ, 8 χλμ από την πόλη, ιστορικό μνημείο.[15][16]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  2. ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
  3. ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  4. ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
  6. ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 . «insee.fr/fr/statistiques». 
  8. ↑ . «habitants.fr/saint-die-des-vosges/services-publics». 
  9. ↑ . «distance.toΕpinal,Vosges,Grand-Est,FRA/Saint-Dié-des-Vosges». 
  10. ↑ . «distance.to/Paris,Ιle-de-France,FRA/Saint-Dié-des-Vosges,Vosges,Grand-Est,FRA». 
  11. ↑ . «cartesfrance.fr/carte-france-ville/plan_88413_Saint-Die-des-Vosges.html». 
  12. ↑ Le domaine forestier de Saint-Dié, Jean Gazin, Bulletin SPV, 83e année, 1957, p. 11-25.
  13. ↑ Verbrannte Erde
  14. ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/St_DiéA9». 
  15. ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee». 
  16. ↑ . «randoalsacevosges.com/2016/04/le-camp-celtique-de-la-bure». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαιν-Ντιέ-ντε-Βοζ&oldid=10150474"