[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σίνδος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°40′14″N 22°48′15″E / 40.670458°N 22.804066°E / 40.670458; 22.804066

Σίνδος Θεσσαλονίκης
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σίνδος Θεσσαλονίκης
40°40′14″N 22°48′20″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Δέλτα
Υψόμετρο9 μέτρα
Πληθυσμός9.406 (2021)
Ταχ. κωδ.570 22 και 574 00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
1ο Νηπιαγωγείο Σίνδου
1ο Νηπιαγωγείο Σίνδου

Η Σίνδος (παλαιότερα γνωστή ως Τεκελί[1]) είναι κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Θεσσαλονίκης, έδρα της Δημοτικής Ενότητας Εχεδώρου και του Δήμου Δέλτα. Έχει πληθυσμό 9.406 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021.

Η Σίνδος βρίσκεται βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης σε απόσταση 14 χιλιομέτρων και σε απόσταση 2 χιλιομέτρων δυτικά του ποταμού Γαλλικού (Εχεδώρου).[2] Βόρεια της κωμόπολης, σε μικρή απόσταση, βρίσκεται η Βιομηχανική Περιοχή Θεσσαλονίκης, μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές ζώνες της Ελλάδας.[3] Στην κωμόπολη βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος (παράρτημα Θεσσαλονίκης). Επίσης δίπλα στο χώρο του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος υπάρχει το ΚΕΘΕΑ - ΙΘΑΚΗ που είναι κέντρο αποτοξίνωσης ναρκωτικών.

Στη Σίνδο λειτουργούν ένα ΓΕΛ, ένα ΕΠΑΛ, ένα γυμνάσιο, τρία δημοτικά σχολεία (1o, 2o, 3o) και πέντε νηπιαγωγεία (1o και 4ο όμορα νηπ/γεία, 3ο, 5ο, 2ο συστεγάζεται με το 2ο Δημ. σχολείο).

Αποτελεί αρχαία πόλη που αναφέρεται από τον Ηρόδοτο με σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, στη Σίνδο -που τότε ονομάζονταν Τεκελή- έλαβαν χώρα οι διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Θεσσαλονίκης. Τότε την κατοικούσαν περίπου 60 οικογένειες γηγενών[4]. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν στην περιοχή 389 ελληνικές προσφυγικές οικογένειες, που αριθμούσαν συνολικά 1.457 άτομα. Συγκεκριμένα στη Σίνδο εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και ειδικότερα από το Χαμζάμπεϊλι της Μαγνησίας, από το Σουσουρλούκι της Προύσας καθώς και από την Ανατολική Θράκη κυρίως απο την Βιζύη αλλά και Έλληνες πρόσφυγες από το Σιναπλί της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Ονομασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρυσή νεκρική μάσκα από το ταφικό σύμπλεγμα της Σίνδου (520 π.Χ.), που φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Για την ύπαρξη της αρχαίας Σίνδου υφίσταται γραπτή μαρτυρία από τον Ηρόδοτο, στο έβδομο βιβλίο του, ότι ο στόλος του Ξέρξη εισχώρησε στο Θερμαϊκό κόλπο και ναυλόχησε στη Θέρμη, στην πόλη Σίνδο και στη Χαλάστρα. Από αυτήν την περιγραφή συνάγεται πως η Σίνδος ήταν παράλια πόλη που βρισκόταν μεταξύ αρχαίας Θέρμης και Χαλάστρας, στις εκβολές του Εχεδώρου ποταμού.

Ο βυζαντινός λεξικογράφος Στέφανος αναφέρεται στην πόλη με το όνομα Σίνθος, στο λεξικό του «Περί πόλεων».

Η ονομασία Σίνδος είναι προελληνική, καθώς τοπωνύμια στις καταλήξεις "-νθος" και "-νδος" (όπως Πίνδος, Λίνδος, Ζάκυνθος) αποδίδονται σε προελληνικά φύλα, όπως οι Πελασγοί, οι Κάρες και οι Λέλεγες. Προκύπτει συνεπώς ότι οι πρώτοι οικιστές της Σίνδου ήταν πιθανότατα Πελασγοί.

Στη συνέχεια η Σίνδος κατοικήθηκε από διάφορα θρακικά και ελληνικά φύλα και ο πληθυσμός της υπήρξε ανάμικτος από Πελασγούς, Μύγδονες και Ίωνες. Αυτό συνάγεται από την πληροφορία του λεξικογράφου Στέφανου, ότι η Θέρμη ήταν «πόλις Ελλήνων Θρηίκων», την ανεύρεση στο αρχαίο νεκροταφείο της Σίνδου χρυσού δαχτυλιδιού, στο οποίο είναι χαραγμένη η λέξη «ΔΩΡΟΝ» σε ιωνική γραφή και την ανακάλυψη στη διπλή τράπεζα της Αγχιάλου οστράκων με τα ιωνικά ονόματα όπως: Αργαθώνιος, Ίων, Εύδικος, Μενέστρατος.[5]

Πρόσβαση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σίνδος καθίσταται εύκολα προσβάσιμη μέσω της Εγνατίας Οδού (κόμβος 20). Επιπλέον η Σίνδος διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό επί της γραμμής Αθήνας-Θεσσαλονίκης και από το 2007 εξυπηρετείται από τον προαστιακό σιδηρόδρομο Θεσσαλονίκης. Επίσης συνδέεται με την Θεσσαλονίκη με λεωφορειακές γραμμές του ΟΑΣΘ.

Αρχαιολογικά ευρήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνες από τα ευρήματα στο αρχαίο νεκροταφείο της Σίνδου, που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

  • Αρχαίο Κράνος που βρέθηκε στη Σίνδο.
    Αρχαίο Κράνος που βρέθηκε στη Σίνδο.
  • Κράνος και μάσκα. Ο πολεμιστής ενταφιάστηκε με το κράνος του και το πρόσωπό του καλύφτηκε με χρυσή μάσκα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου πρέπει να δισμορφώθηκαν με τη συμπίεση του ελάσματος επάνω στο πρόσωπο του νεκρού ή σε κάποια μήτρα. Σίνδος, τάφος 115. Γύρω στο 520 π.Χ.
    Κράνος και μάσκα. Ο πολεμιστής ενταφιάστηκε με το κράνος του και το πρόσωπό του καλύφτηκε με χρυσή μάσκα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου πρέπει να δισμορφώθηκαν με τη συμπίεση του ελάσματος επάνω στο πρόσωπο του νεκρού ή σε κάποια μήτρα. Σίνδος, τάφος 115. Γύρω στο 520 π.Χ.
  • Κτερίσματα τάφων από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
    Κτερίσματα τάφων από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
  • Πήλινο αρωματοδοχείο σε σχήμα πετεινού και σε μορφή κόρης. Νεκροταφείο Σίνδου, ανδρικός τάφος (25). Γύρω στο 540 π.Χ.
    Πήλινο αρωματοδοχείο σε σχήμα πετεινού και σε μορφή κόρης. Νεκροταφείο Σίνδου, ανδρικός τάφος (25). Γύρω στο 540 π.Χ.
  • Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
    Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
  • Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
    Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
  • Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
    Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
  • Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.
    Χρυσά ταφικά κτερίσματα από το αρχαίο Νεκροταφείο Σίνδου.

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πληθυσμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εξέλιξη του πληθυσμού της Σίνδου έχει ως εξής:

Απογραφή [1] Πληθυσμός
1940 2.979
1951 3.692
1961 4.132
1971 4.938
1981 5.576
1991 6.059
2001 7.657
2011 9.289

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Πανδέκτης, Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδος
  2. ↑ «Διδικτυακές Πύλες, Δήμος Δέλτα, Δημοτική Ενότητα Εχεδώρου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2011. 
  3. ↑ «ΒΙ.ΠΕ. Θεσσαλονίκης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2011. 
  4. ↑ 1912: Οι διαπραγματεύσεις στη Σίνδο για την παράδοση της Θεσσαλονίκης
  5. ↑ «Ο Δήμος Εχεδώρου - Ιστορία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2016. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σίνδος&oldid=10743868"