Ωμπάνι

Συντεταγμένες: 43°17′27″N 5°34′15″E / 43.29083°N 5.57083°E / 43.29083; 5.57083

Ωμπάνι
Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	καντόνιο της Ωμπάνι-Εστ, καντόνιο της Ωμπάνι-Ουέστ, Μπους-ντυ-Ρον και διαμέρισμα της Μασσαλίας
Ταχυδρομικός κώδικας	13400[1]
Κωδικός Κοινότητας	13005[2]
Πληθυσμός	47.342 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	54,9 km²[4]
Υψόμετρο	101 μέτρα, 74 μέτρα[5] και 701 μέτρα[5]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ωμπάνι 43°17′27″N 5°34′15″E
Ιστότοπος	http://www.aubagne.fr[6]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ωμπάνι (γαλλικά: Aubagne‎‎ γαλλική προφορά: oˈbaɲ, Ωμπάνηα στην Οξιτανική γλώσσα σύμφωνα με το κλασικό πρότυπο ή Ωμπανιό σύμφωνα με τον Μιστραλικό κανόνα) είναι κοινότητα στον νομό Μπους ντυ Ρον, τμήμα στην περιοχή Προβηγκίας-Άλπεων-Κυανής Ακτής της νότιας Γαλλίας.

Οι κάτοικοι της κοινότητας είναι γνωστοί ως Ωβενοί ή Ωβενίδες. ^[7]

Στην κοινότητα έχουν απονεμηθεί τρία Λουλούδια από το Εθνικό Συμβούλιο Πόλεων και Χωριών στο Μπλουμ στον Διαγωνισμό πόλεων και χωριών στο Μπλουμ.

Η Ωμπάνι βρίσκεται στην κοιλάδα Υβούν και περιβάλλεται από τις οροσειρές του Γκαρλαμπάν με το Σαιντ-Μπωμ στα βόρεια και 17 χιλιόμετρα ανατολικά της Μασσαλίας.

Η Aubagne ήταν η κύρια πόλη της πρώην κοινότητας των συσσωρευμένων οικισμών Παι ντ' Ωμπάν ε ντε λ' Ετουάλ και αποτελεί μέρος της μητροπολιτικής περιοχής Εξ-Μασσαλίας-Προβηγκίας από το 2016. Είναι η έκτη μεγαλύτερη πόλη του νομού Μπους-ντυ-Ρον πληθυσμιακώς.

Είναι ο κύριος παραγωγός ειδωλίων Σαντόν και φιλοξενεί επίσης πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Η Λεγεώνα των Ξένων έχει την έδρα της στην Ωμπάνι. Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι δωρεάν από το 2000.

Η πρόσβαση στην κοινότητα γίνεται από τον Αυτοκινητόδρομο 50 (Γαλλία) από τη Μασσαλία που συνεχίζει νότια προς την Τουλόν. Οι A501 και A52 δημιουργούν διασταύρωση από το A50 στην κοινότητα και συγχωνεύονται για να πάνε βόρεια στην Αιξ-αν-Προβάνς. Πολλές επαρχιακές οδοί περνούν από την κοινότητα: ο D96 που πηγαίνει βόρεια στο Ροκεβαίρ, ο D2 που πηγαίνει ανατολικά στον Ζεμενό, ο D8N που προέρχεται από τη Μασσαλία και πηγαίνει νοτιοανατολικά στο Κιουζ-λε-Πιν, ο D41E που πηγαίνει νότια στο Κασί, και πολλοί άλλοι δρόμοι που συνδέουν την κοινότητα. Υπάρχουν αρκετές μικρότερες πόλεις και χωριά στην κοινότητα εκτός από την πόλη: Λε Αρνώ, Λε Γκραν Μεγιέ, Πινσόν, Λα Μαρτέλ, Λ' Αγκρί, Λα Κουέστ, Λα Τουιλιέρ και Φον ντε Μαι. Ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας είναι αστικό με ορεινό έδαφος προς βορρά και νότο ^[8]

Ο κύριος σιδηρόδρομος από τη Μασσαλία περνάει μέσα από την κοινότητα χωρίζοντας την σε δύο γραμμές - η μία πηγαίνει βορειοδυτικά και η μία πηγαίνει νότια με σταθμό στην πόλη.

Ο ποταμός Υβούν ρέει μέσω της κοινότητας από την ανατολή προς τα δυτικά προς τη Μεσόγειο θάλασσα στην παραλία Πραντό στο 8ο διαμέρισμα της Μασσαλίας.

Η Ωμπάνι ήταν η πρώτη κοινότητα στη Γαλλία που περιβλήθηκε από αυτοκινητοδρόμους (Γαλλία) : ο Αυτοκινητόδρομος Α50 Μασσαλία-Τουλόν, ο Αυτοκινητόδρομος A52 στην Ωμπάνι-Αιξ-Εν-Προβάνς και ο αυτοκινητόδρομος A501.

Τα περιφερειακά τρένα TER λειτουργούν στο σιδηροδρομικό σταθμό Γκαρ ντ' Ωμπάν, που συνδέει στην πόλη με τη Μασσαλία και την Τουλόν. Οι τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες στην πόλη, που λειτουργούν υπό το σήμα Λιν ντε λ\ Αγκλό, παρέχονται από ένα δίκτυο λεωφορείων και, από το 2014, μια ενιαία γραμμή τραμ μήκους 28 χιλιομέτρων με επτά στάσεις μεταξύ του σιδηροδρομικού σταθμού και του Λε Σαρέλ. Το έργο αυτό έχει επικριθεί, καθώς δεν είναι σύνηθες για μια πόλη του μεγέθους της. ^[9] Η κατασκευή άρχισε το 2012 και η πρώτη φάση άνοιξε την 1η Σεπτεμβρίου 2014, με υπηρεσία που παρέχεται από οκτώ συρμούς τραμ Αλστομ Σιτάντις Κόμπακτ. ^[10] Μια ανατολική επέκταση αυτής της γραμμής στο Λε Παλούντ, καθώς και μια δεύτερη γραμμή προς το Λα Πεν-συρ-Υβούν στα δυτικά, σχεδιάστηκε, με ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για τη σύνδεση του δικτύου με το τραμ της Μασσαλίας. ^[11]

Το 2009, η Ωμπάνι πραγματοποίησε ταξίδι με λεωφορείο μηδενικού τέλους ^{[12] [13]}, το οποίο στη συνέχεια επεκτάθηκε στο τραμ μετά το άνοιγμά του. ^[14] Αυτό κάνει το τραμ της Ωμπάνι το πρώτο στον κόσμο που είναι εντελώς δωρεάν για όλους τους χρήστες (το δίκτυο του Τάλιν, αντίθετα, είναι δωρεάν μόνο για τους κατοίκους της πόλης). ^[15]

Ο θάνατος της βασίλισσας Ιωάννας Α Νάπολης άρχισε μια σύγκρουση διαδοχής ως προς το ποιος θα γίνει επικεφαλής της κομητείας της Προβηγκίας. Η ένωση της Αιξ, μια συνομοσπονδία πόλεων στην περιοχή της Προβηγκίας, υποστήριξε τον Κάρολο του Δυρραχίου, αντί του Λουδοβίκου του Α', του δούκα του Ανζού. Την άνοιξη του 1382 ο Λόρδος της Ωμπάνι, Φρανσουά ντε Μπώ, υποστήριξε τον δούκα του Ανζού. Αυτή η στήριξη εξαρτάτο από τον Δούκα να συμβάλλει στην αποκατάσταση της βασίλισσας στο θρόνο της. ^[16]

Στις 4 Απριλίου 1402, στο Μπραντ, στους πρόποδες του Μον Βεντού και παρουσία της συζύγου του Αλί ντε Μπω, ο Οντόν ντε Βιγιάρ απέσπασε στον ανιψιό του Φιλίπ ντε Λεβί τα φυλάκια των Μπραντ, Πλαισιάν και των εξαρτημάτων τους: το Μαρσέλ, το Ροκεφόρ, το Καστελέ, το Κασί και το Πορ-Μιού που ήταν εξαρτήματα της βαρώνας της Ωμπάνι, καθώς και του Λα Φαρ-λε-Ολιβιέ και του Εγκίλ. Σε αντάλλαγμα, ο Φιλίπ ντε Λεβί θα δινόταν ως εγγύηση για τον Βισκούν Ραιμόν της Τυρένης για τη συμφωνία μεταξύ του Οντόν ντε Βιγιάρ, της συζύγου του Αλί και του εαυτού του. Εάν ο Οντόν και η Αλί δεν τηρούσαν τους όρους της συμφωνίας, θα έπρεπε να πληρώσουν 50.000 φλορίνια στον υποκόμητα. ^[17]

Από το 1965 έως το 2014, η Ωμπάνι έχει εκλέξει τρεις Κομμουνιστικούς δημάρχους: το δημοτικό συμβούλιο αποτελείται κυρίως από κομμουνιστές, σοσιαλιστές και άλλους αριστερόστροφοι. Παρόλα αυτά, ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού υποστηρίζει κεντρικές, κεντροθετημένες ή ακόμα και ακροδεξίες πολιτικές θέσεις. Στον δεύτερο γύρο των εκλογών το 1988, εκλέχθηκαν εκπρόσωποι του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Ζαν Ταρντιτό και εκπρόσωπος της άκροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης, η Ζοέλ Μελάν. Ο Εντμόν Γκαρσάν, του κοινοτικού κόμματος, εκλέχτηκε δήμαρχος από το 1965 έως το 1987. ^{[18] [19]}

Το 2001, η παραίτηση του Ζαν Ταρντιτό έφερε τον Ντανιέλ Φονταίν (PCF) στη θέση του δημάρχου. Το 2008 υπήρχαν 4 υποψήφιοι στον πρώτο γύρο δημοτικών εκλογών: ο Ντανιέλ Φονταίν για την Ενωμένη Αριστερά και μια κοινωνία των πολιτών, η Sylvia Barthelemy για το UMP και το νέο κέντρο, ο Ζαν-μαρί-Οριουέλ για το Δημοκρατικό Κίνημα και η Ζοέλ Μελάν για την Εθνική Συσπείρωση. Στον δεύτερο γύρο η Ενωμένη Αριστερά, η Κοινωνία των Πολιτών και το Δημοκρατικό Κίνημα ενώθηκαν για να σχηματίσουν τον κατάλογο της Αριστεράς, ο οποίος μετονομάστηκε σε «ουράνιο τόξο». ^[20] Το 2014, η δημαρχία μετατοπίστηκε καθώς ο Ζεράρ Γκαζαί (UMP) εξελέγη στη θέση του δημάρχου μετά από συμμαχία με τη Συλβιά Μπαρτελεμύ κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου. ^[21]

Από	Προς το	Ονομα	Κόμμα	Θέση
1792	1793	Ζαν Μπαπτίστ Ντομέργκ
1831	1843	Φελί Μπιωμόν
1870	1871	Ζαν Λουί Ανρί Ντιευντονέ Σελύ
1906		Φερνάν Μπουισόν
1919	1925	Ετιέν Μαριού Φλοράν Μπογιέρ
1933	1942	Μαριού Μπογιέρ
1945	1951	Μαριό Κρεσπ
1951	1953	Αντρέ Ζαίν
1953	1959	Μαριού Μπογιέρ
1959	1965	Υβ Σουκέ
1965	1987	Εντμόν Γκαρσάν	Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
1987	2001	Ζαν Ταρντιτό	Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
2001	2014	Ντανιέλ Φονταίν	Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
2014	Σήμερα	Ζεράρ Γκαζαί	Οι Ρεπουμπλικανοί (Γαλλία)

(Δεν είναι γνωστά όλα τα δεδομένα)

Η Ατζέντα 21 ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την αειφόρο ανάπτυξη στην Ωμπάνι, που περιλαμβάνει την παροχή δημόσιας διαμετακόμισης, την προσφορά προγράμματος ανακύκλωσης, την ενθάρρυνση της εξοικονόμησης ενέργειας και τη διαχείριση της ζήτησης ενέργειας, την έναρξη εκστρατειών ευαισθητοποίησης στα σχολεία για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και της οικογενειακής ιθαγένειας. αγορά ηλιακών συλλεκτών. Περισσότεροι από 4.000 μεμονωμένοι κάδοι και 15.000 σακούλες ανακύκλωσης διατίθενται στους κατοίκους. ^[22]

Η Ωμπάνι διεξάγει τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές της σε συνεργασία με τις γειτονικές κοινότητες για να συμβάλει στην ενίσχυση της αειφόρου ανάπτυξης και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.

Κοινοτικές μεταφορές : Από τις 15 Μαΐου 2009 τα δημοτικά λεωφορεία είναι δωρεάν και το τραμ της Ωμπάνι θα είναι επίσης όταν ανοίξει το 2014. Αυτό μείωσε το οικολογικό αποτύπωμα της κοινότητας σχετικά με τις μεταφορές: 15% περισσότερα λεωφορεία έχουν τεθεί σε λειτουργία και η χρήση λεωφορείων έχει αυξηθεί κατά 175%, με το 35% αυτών των χρηστών να μετατοπίζονται. ^{[10] [23] [24]}

Η Κομπιένη και η Σατωρού έχουν κάνει το ίδιο, αλλά με στόχους που είναι πιο κοινωνικοοικονομικοί: καθιστούν το κέντρο της πόλης πιο δυναμικό, βελτιώνοντας την αγοραστική δύναμη, μειώνοντας την απομόνωση κ.λπ.

Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού

Έτος	Πληθ.	±%
2006	44.682	—
2007	44.804	+0.3%
2008	46.093	+2.9%
2009	46.568	+1.0%
2010	46.423	−0.3%
2011	45.800	−1.3%
2012	45.243	−1.2%
2013	45.303	+0.1%
2014	45.128	−0.4%
2015	45.410	+0.6%
2016	45.290	−0.3%

• Βιομηχανία:
  • Ζώνες δραστηριότητας (ZAC): Παλούντ, Λα Μαρτέλ (καταστήματα: Ωσάν και άλλα), Επιχειρηματικό Πάρκο Ναπαγιόν.
  • Τα Υποθαλάσσια Συστήματα του Ταλ διαθέτουν σήμερα δύο εγκαταστάσεις στη Γαλλία, μία στην Ωμπάνι και μία στη Βρέστη.
• Γεωργία: υπάρχουν εκμεταλλεύσεις σε διάφορες τοποθεσίες στην Ωμπάνι (Κοιλάδα Υβούν, Μπιωντινάρ, Ναπογιόν).
• Κεραμικές Τέχνες:: τερακότα, ειδώλια Σαντόν. Η εμφάνιση εγχώριων βρεφονηπιακών σταθμών επέτρεψε την ανάπτυξη κατασκευαστών Σαντόν, οι οποίοι τώρα συνεχίζουν αυτή την τέχνη σε δώδεκα εργαστήρια.
• Ζανό Ντιστιγιερύ: παράγει το σιρόπι Γκαμπετά και το Ζανό Παστίς του στην Ωμπάνι.
• Σαρτόριους Στεντίμ Βιοτεχνολογία: παράγει βιοφαρμακευτικό εξοπλισμό. ^[25]
• Αμπελουργία: Η Ωμπάνι είναι μια κοινότητα κρασιού που βρίσκεται στις γεωγραφικές περιοχές του IGP Μπους-ντυ-Ρον και της Μεσογείου IGP. ^[26]
• Υποκατάστημα του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου Μασσαλίας-Προβηγκίας (Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Μασσαλίας-Προβηγκίας).

Η Ωμπάνι είναι μια από τις πιο χρεωμένες πόλεις στη Γαλλία. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της PACA (Ιούλιος 2013), το χρέος ανέρχεται σε 157,6 εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με μια κατάταξη που δημοσίευσε το Λε Ζουρνάλ ντυ Νετ, η Aubagne θα τοποθετούνταν στην 3η θέση ως προς το κατά κεφαλήν χρέος με 3.685 ευρώ κατά κεφαλήν - περίπου 5 φορές πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Μόνο οι Κάννες και το Λεβαλουά-Περέ, πολύ πιο πλούσιες κοινότητες, είναι υψηλότερες. Το συνολικό χρέος των 119,9 εκατ. Ευρώ το 2010 εξερράγη το 2013, φθάνοντας τα 157,6 εκατ. Ευρώ. Οι πληρωμές εξυπηρέτησης του χρέους πολλαπλασιάστηκαν ταυτόχρονα κατά 3,1 από 8,626 εκατ. Ευρώ σε 26,933 εκατ. Ευρώ μεταξύ 2010 και 2011. ^[27]

Η λίστα για την Ωμπάνι από το γαλλικό της Fitch Ratings γραφείο το 2010 ήταν «BBB-»: ^[28] «Έχουμε υποβάθμισε την πόλη της Aubagne λόγω της ισχυρής παρουσίας των δομημένων προϊόντων, σε συνδυασμό με ένα πολύ χαμηλό επιτόκιο ταμιευτηρίου και τα υψηλά φορτία χρέους. Η βαθμολογία έχει αλλάξει από "A-" σε "BBB-" - η χαμηλότερη κατηγορία για αυτόν τον τύπο επένδυσης "Στη συνέχεια η πόλη δεν θέλησε να συνεχίσει το ζήτημα της πιστωτικής της κατάστασης.^[29]

Το 2009, ο δήμος Ωμπάνι προέβη σε επαναδιαπραγμάτευση ορισμένων δανείων που θεωρήθηκαν ως "τοξικά", τα οποία βασίστηκαν σε επικίνδυνα προϊόντα που είχαν συναφθεί με την τράπεζα ABN AMRO (δάνεια που ανήκουν τώρα στη Βασιλική τράπεζα της Σκωτίας (RBS)). Τα επικίνδυνα δάνεια έχουν μετατραπεί σε δάνεια σταθερού επιτοκίου: λιγότερο ευνοϊκά αλλά λιγότερο επικίνδυνα. ^[30] Το Ελεγκτικό Συνέδριο σημείωσε το 2013 ότι αυτές οι επαναδιαπραγματεύσεις οδήγησαν σε πρόσθετη οικονομική επιβάρυνση της κοινότητας της τάξης των 50 έως 70 εκατομμυρίων ευρώ (19 εκατομμύρια για τα δάνεια Ντεξιά και Σαις ντ' Επάρν και 25 έως 43 εκατομμύρια για το δάνειο RBS).

Οι επενδύσεις στην κοινότητα είναι περίπου το ήμισυ του μέσου όρου για τις γαλλικές κοινότητες στο ίδιο στρώμα: περίπου 13,3% των εσόδων έναντι 31,4% σύμφωνα με τους διοικητικούς λογαριασμούς της κοινότητας το 2012.

Τέλος, το Παρατηρητήριο των επιδοτήσεων έχει επανειλημμένα επικρίνει τη διαχείριση της πόλης της Ωμπάνι, ιδίως για επιδοτήσεις που δεν σχετίζονται με την κοινότητα ή που αντιπροσωπεύουν «σπατάλη δημόσιου χρήματος». ^[31]

Οι διοικητικοί λογαριασμοί του 2012 για την κοινότητα αναφέρουν ένα αποτέλεσμα 662 ευρώ κατά κεφαλήν φόρο για την Ωμπάνι έναντι 482 ευρώ για το στρώμα συγκρίσιμων κοινοτήτων - ή υψηλότερους φόρους κατά 37%.

Η Aubagne είναι μέρος των πρώτων 20 πόλεων που αύξησαν περισσότερο τους φόρους τους το 2012. Η πόλη κατατάσσεται 12η στη Γαλλία για τις υψηλότερες αυξήσεις των φόρων το 2012 σύμφωνα με την ιστοσελίδα Challenges.fr ^[32]

• Το μνημείο του πολέμου (1922) καταχωρείται ως ιστορικό μνημείο.
• Το γαλλικό Μουσείο ξένων λεγεώνων
• Το Στούντιο Τερέζ Νεβέ
• Η γενέτειρα του Μαρσέλ Πανιόλ

• Το παρεκκλήσι των Μαύρων Μετανοούντων περιέχει ένα στοιχείο που έχει καταχωριστεί ως ιστορικό αντικείμενο:
  • Πίνακας: Αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (1695) ^[33]
• Το παρεκκλήσι των Γκρίζων Μετανοούντων
• Το παρεκκλήσι των Λευκών Μετανοούντων περιέχει πολλά στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί ως ιστορικά αντικείμενα:
  • Πίνακας: Ο θάνατος του Αγίου Ιωσήφ (19ος αιώνας) ^[34]
  • Πίνακας: Καθαριστικό (18ος αιώνας) ^[35]
  • Πίνακας: Σαίντ Παρεντέ (17ος αιώνας) ^[36]
  • Πίνακας με σκελετό: Αμαρτία του Αγίου Θωμά (17ος αιώνας) ^[37]
• Η εκκλησία του Σαιν-Σωβέρ περιέχει πολλά αντικείμενα που έχουν καταχωρηθεί ως ιστορικά αντικείμενα:
  • Εργατικό μέρος του οργάνου (1784) ^[38]
  • Ροστόμ Οργάνου (1784) ^[39]
• Το παρεκκλήσι της Ακολουθίας περιλαμβάνει ένα άγαλμα της Παναγίας και του Παιδιού (17ος αιώνας) που καταχωρείται ως ιστορικό αντικείμενο. ^[40]
• Η εκκλησία του Σαιν-Πιερ-λε-Ωμπάν περιέχει πολλά αντικείμενα που έχουν καταχωρηθεί ως ιστορικά αντικείμενα:
  • Ένα άγαλμα: ο Χριστός ενάντια στους δεσμούς (16ος αιώνας) ^[41]
  • Σταθμοί (18ος αιώνας) ^[42]
  • Ζωγραφική: Η περιτομή (17ος αιώνας) ^[43]
  • Ζωγραφική: Οι μαθητές του Εμμαού (17ος αιώνας) ^[44]
  • Επένδυση δαπέδου, επένδυση δαπέδου και ντουλάπι στη Sacristy (18ος αιώνας) ^[45]
  • Αποκατάσταση (18ος αιώνας) ^[46]
  • Αναμνηστική πλάκα για την εκδήλωση της εκκλησίας (17ος αιώνας) ^[47]
  • Προτομή-προφητεία: Σαιν Ματιέ (18ος αιώνας) ^[48]
  • Επανάληψη : 2 άγγελοι που λατρεύουν το πασχαλινό Αρνί (18ος αιώνας) ^[49]
  • 2 Εικονογραφίες: Η λατρεία των Μαγίων και η κάθοδος από τον Σταυρό (18ος αιώνας) ^[50]
  • Ζωγραφική: Παναγία και παιδί και Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής (16ος αιώνας) ^[51]
  • Κύριο βωμός, καθίσματα βωμών, Σκηνή του Μαρτύυρίου (18ος αιώνας) ^[52]
  • 2 χάλκινες καμπάνες (17ος αιώνας) ^[53]
• Μπαστίντ του Λα Ρογιάντ ^[54] Γνωστή ως "Το αρχοντικό του επισκόπου" τους προηγούμενους αιώνες, αυτό το μπαστίντ (αρχοντικό κτήμα) εμφανίζει ένα γοτθικό παρεκκλήσι με αξιόλογα αγάλματα και βιτρό παράθυρα.

• 
  Λα Ρογιάντ
• 
  Το παρεκκλήσι Λα Ρογιάντ
• 
  Βιτρό στο παρεκκλήσι Λα Ρογιάντ

• Λα Μοροσιτά

• Το βουνό Γκαρλαμπάν

Η Ωμπάνι είναι η γενέτειρα του Μαρσέλ Πανιόλ, όπου στεγάζονται το Πανεπιστήμιο Εικόνας και Ήχου (τμήμα Σατί), 9 κινηματογράφοι (Κινηματογράφος Παλάς και Πανιόλ) και μία Διεθνής Γιορτή Κινηματογράφου.

Η Ωμπάνι αναφέρεται συχνά στην ταινία Η Μανόν των Πηγών.

Η ένωση Ωμπάν Σινέ Πασιόν ιδρύθηκε στα τέλη του 1989 από τον Σαρλ Βιγιανί σε μια εποχή όπου ο κινηματογράφος ήταν σε κρίση. Φέρνοντας γρήγορα πολλά μέλη, η δραστηριότητά του ήταν έντονη και από το 1992 έως το 1999 διοργάνωσε το 1ο Φεστιβάλ Πάθους με την υποστήριξη του Τικύ Ολγκαντό και του Ζεράρ Ζουνιό. Στη συνέχεια, κάθε χρόνο, το Φεστιβάλ με ταινίες μεγάλου μήκους και μικρού μήκους λαμβάνει χώρα τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο. Πολλοί σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σεναριογράφοι και παραγωγοί έρχονται να παρουσιάσουν τα έργα τους πριν από την πρώτη προβολή τους στη Γιορτή Πάθους: Ζαν-Κλωντ Καριέρ, Τζον Μάλκοβιτς, Κρίστοφερ Λι, Λιό, Ζαν-Φρανσουά Στεβενίν, Ζακ Μαράν, Καρμέν Σαπλίν, Πωλ Βεκιαλί, Ματιέ Ντεμύ, Ζουλί Γκαγιέ, Μπενουά Μαζιμέλ, Πιέρ Σουγίς, Ολιβιέρ Ωστέν, Λουκ Παλούν, Κατρίν Ζακόμπ, Μαρκ ντε Ζόνζ, Μισέλ Βολετί, Πόμ Μεφρ, Γιανίκ Μπεγιόν, Φρανκ Φερναντέλ ... και φυσικά Τικύ Ολγκαντό και Ζεράρ Ζουνιό.

Το 2000, ο Δήμος Ωμπάνι ζήτησε 3 ενώσεις: Αλφέ (φωτογραφίες), Ωμπάν Σινέ Πασιόν (μεγάλες ταινίες), Μεριντιάν (ταινίες μικρού μήκους) για τη συγχώνευση για τη διοργάνωση μιάς διεθνούς γιορτής κινηματογράφου. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε ο σύλλογος Αλσιμέ, υπό την προεδρία του Σαρλ Βιγιανί για το πρώτο του έτος και του πρώτου φεστιβάλ του με την ονομασία FIFA (Διεθνής Γιορτή Κινηματογράφου της Ωμπάνι) που υπέστη. Το 2001 οι διαφορές προοπτικής προκάλεσαν την αναχώρηση του Ωμπάν Σινέ Πασιόν από τη δομή του Αλσιμέ. Ο Σαρλ Βιγιανί πέρασε την προεδρία στον Ζαν Μισέλ Ντεσκόμπ (Γενικός Αντιπρόσωπος της Νέας Γιορτής Κινηματογράφου του Σαιν-Ζαν-ντε-Λου) και το 2002 ο σύλλογος πήγε στην κοντινή κοινότητα του Ζεμενό για να διοργανώσει τις συναντήσεις των Κινηματογράφων στο Ζεμενό. Η Ζιζέλ Μετζίνα έγινε πρόεδρος του Ωμπάν Σινέ Πασιόν. Από το 2007, το τελευταίο έτος της RCG, ο σύλλογος συνεχίζει τις δραστηριότητές του με τον κύκλο των μελών του.

Το καλοκαίρι του 2013, η πόλη φιλοξένησε ένα κινητό παράρτημα από το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Μασσαλίας-Προβηγκίας 2013.

Ιανουάριος

• Παλιές καρτ ποστάλ, γραμματόσημα και παλιά χαρτιά για ανταλλαγή

Μάρτιος

• Η Διεθνής Γιορτή Κινηματογράφου της Ωμπάνι (κατατάσσεται στις 20 πιο σημαντικές γιορτές κινηματογράφων στη Γαλλία από 350) ^[55]
• Ημέρα της γυναίκας

Απρίλιος

• Χορός του Απριλίου
• Καμερόν (Εορτασμός της μάχης του Καμαρόν στη Λεγεώνα των Ξένων)

Μάιος

• Γιορτή των Γειτόνων

Ιούνιος

• Μουσική γιορτή
• Γκαλά σχολείων
• Το τρόπαιο αγαλματιδίων Σαντόν

Ιούλιος

• Φεστιμόμ
• Η Διεθνής Γιορτή ατομικής τέχνης

Αύγουστος

Αρζιλά, Γιορτή κεραμικών και αγορά κεραμικής

• Το μεγάλο καταφύγιο

Σεπτέμβριος

• Η γιορτή της ειρήνης

Οκτώβριος

• Η Μεγάλη Συνάντηση της Ωμπάνι

Νοέμβριος

• Ημέρες Παιδικού Βιβλίου

Δεκέμβριος

• Η Μπιενάλε της τέχνης των δημιουργών των Σαντόν

Υπάρχουν επίσης οι Επιστημονικές Τρίτες της Ωμπάνι

Υπάρχουν στην περιοχή της Ωμπάνι 30 σχολεία, μεταξύ των οποίων:

• Δημοτικά σχολεία: Ζαν-Μερμόz, Πασόν, Σωλάν, Αντίντ-Μπογιέρ, Σαρέλ, Τουρτέλ, Καμπ-Μαζόρ, Πιν-Βερ Βικτόρ-Ουγκό και Pωλ-Ελουάρ Περουσόν.
• Κολλέγια:Ζοσέφ-Λακανάλ, Λου Γκαρλαμπάν;
• Τα γυμνάσια: το Ζολιό-Κιουρί, το Άιφελ και το Σαίντ-Μαρί (γνωστό για το ποσοστό επιτυχίας του στο Μπακαλωρεά και το επίπεδο εκπαίδευσης του: το κορυφαίο γυμνάσιο του Μπους-ντυ-Ρον και το 14ο σε εθνικό επίπεδο, θεωρείται ένα από τα καλύτερα σχολεία στην Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή, ακόμη και στη Γαλλία).

Το τμήμα SATIS (Κινηματογράφος / Οπτικοακουστική), το οποίο είναι συνδεδεμένο με το Πανεπιστήμιο της Προβηγκίας, βρίσκεται επίσης στην Ωμπάνι.

• Στάδιο Λατρ-ντε-Τασινύ (έδρα του ποδοσφαιρικού συλλόγου Ωμπάν)
• Στάδιο Μπρα ντ' Ορ
• Συγκρότημα Σερζ-Μεσονέ
• Συγκρότημα Μπυρέν
• Συγκρότημα Σαρέλ
• Συγκρότημα Τένις στο Σαιν-Πιερ-λε-Ωμπάν
• 6 αθλητικά γήπεδα
• 5 γήπεδα γύρω από το ξενοδοχείο
• 6 Γυμναστήρια
• 1 εσωτερική πισίνα (Αλαίν-Μπερνάρ στο Σαρέλ) και 1 εξωτερική πισίνα (Λε Μπρα ντ 'Ορ)
• 1 παγοδρόμιο ("Μεγκαγκλάς") - κλειστό το 2013

Από το 1962 η Διοίκηση Ξένων Λεγεώνων και το 1ο Ξένο Σύνταγμα της Λεγεώνας των Ξένων διέθεσε 800 άνδρες στην Ωμπάνι.

Για την εκατονταετηρίδα της Μάχης του Καμαρόν στις 30 Απριλίου 1963, το μνημείο πολέμου, το οποίο είχε τοποθετηθεί στο στρατόπεδο Βιενό στο Σιντί Μπελ Αμπές, επαναπατρίστηκε στην Ωμπάνι. Αυτό το μνημείο απεικονίζει μια σφαίρα πλαισιωμένη από τέσσερις λεγεωνάριους. Το χάλκινο άγαλμα σχεδιάστηκε από τον γλύπτη Ανρί Πουρκέ. Το βάρος του μνημείου είναι 80 τόνοι.

Το γαλλικό Μουσείο ξένων λεγεώνων βρίσκεται στην Ωμπάνι στο στρατόπεδο Βιενό: τιμά όλες τις στρατιωτικές εκστρατείες της Λεγεώνας στην ιστορία με οθόνες που δείχνουν την εξέλιξη των στολών, των όπλων και των διακοσμήσεων μέχρι σήμερα. Η κρυψώνα στεγάζει το ξύλινο χέρι του καπετάνιου Ζαν Ντανζού.

• Φρανσουά-Ουρμπαίν Ντομέργκ (1745-1810), γραμματικός και δημοσιογράφος εκλέχτηκε στην Ακαδημία της Γαλλίας.
• Φρανσουά Μπαρτελεμύ (1747-1830), ένας από τους διευθυντές της πρώτης γαλλικής δημοκρατίας.
• Ονορέ Ζοσέφ Αντουάν Γκαντώμ (1755-1818), αντιναύαρχος του βασιλικού ναυτικού και της Δημοκρατίας.
• Ατρέ Ζοσέφ Ζουρντάν (1757-1831), Γάλλος πολιτικός του 19ου αιώνα, γεννημένος στην Ωμπάνι.
• Αντίντ Μπουαγιέ (1850-1918), Γάλλος εργάτης σιδηροδρόμων και πολιτικός, γεννημένος στην Ωμπάνι.
• Τερέζ Νεβέ (1866-1946), διάσημη κατασκευάστεια αγαλματιδίων Σαντόν, γεννημένη στην Ωμπάνι.
• Φερνάν Μπουασόν (1874-1959), Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1927 έως το 1936, Πρόεδρος του Συμβουλίου το 1935, εξελέγη Δήμαρχος της Ωμπάνι το 1906.
• Μαρσέλ Πανιόλl (1895-1974), συγγραφέας και σκηνοθέτης, γεννημένος στην Ωμπάνι. Ήταν στους λόφους κοντά στην Ωμπάνι που η ρομαντική του δίπτυχη Λ' Ω ντε κολίν (Νερό από τους λόφους) είχε σκηνοθετηθεί.
• Ανρί Κρεμιέ (1896-1980), ηθοποιός και γαλλικός σεναριογράφος, γεννημένος στην Ωμπάνι.
• Λουσιάν Γκριμώ (1909-1993), ιστορικός της κοινότητας.
• Πωλ Ντολ (1915-2007), ζωγράφος σε υδάτινα χρώματα.
• Ζαν Μπερσύ^[56] (1920-1986), γλύπτης και ιδρυτικό μέλος της ομάδας Λε Καϊέρ ντε Γκαρλαμπάν.
• Ζο Κορμπώ (γεννημένος το 1946), τραγουδιστής της γαλλικής ρέγκε.
• Ζαν-Ζακ Ζελό-Μπλανκ (γεννημένος το 1948), δημοσιογράφος, συγγραφέας, ιστορικός κινηματογράφου και βιογράφος του Μαρσέλ Πανιόλ (4 βιβλία για τον σκηνοθέτη), συγγραφέας ιστορίας της Ωμπάνι που δημοσιεύτηκε το 2009.
• Ζαν Καμπ (γεννημένος το 1953 στο Μαισονκαρέ (Αλγερία), ποδοσφαιριστής (μέσος) που έκανε τον ποδοσφαιρικό σύλλογο της Ωμπάνι επιτυχημένη στη δεκαετία του 1970.
• Ρενέ Μαρσιγκλιά (γεννημένος το 1959), ποδοσφαιριστής και διασκεδαστής.
• Μπερνάρ Κασον'ι (γεννημένος το 1961), ποδοσφαιριστής και προπονητής που έζησε στην Ωμπάνι.
• Κριστόφ Πινιόλ (γεννημένος το 1969), πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, δύο φορές πρωταθλητής της Γαλλίας (1995, 2000), ιδρυτής της ένωσης ''Κριστόφ Πινιόλ' για την καταπολέμηση της λευχαιμίας.
• Φαμπιάν Μπαρτέζ (γεννημένος το 1971), ποδοσφαιριστής που έζησε στην Ωμπάνι.
• Μουράντ Γκαζλί (γεννημένος το 1974), παίκτης ράγκμπι, προπονητής και πολιτικός.
• Στεφάν Πινιόλ (γεννημένος το 1977), ποδοσφαιριστής.
• Νικόλ Φερονί (γεννήθηκε το 1982 στην Καζαμπλάνκα), κωμικός που εργάστηκε και έζησε στην Ωμπάνι.
• Αλαίν Μπερνάρ (γεννημένος το 1983 στην Ωμπάνι), κολυμβητής, παγκόσμιος κάτοχος ρεκόρ το 2008 των 100 μέτρων ελεύθερου και 50 μέτρων ελεύθερου και ολυμπιονίκης στα 100 μέτρα ελεύθερου.

• Κοινότητες του τμήματος Μπους-ντυ-Ρον
• Ανρί Ραιμπώ

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ωμπάνι

• Επίσημη ιστοσελίδα της Ωμπάνι (Γαλλικά)
• Τουριστικό γραφείο για το Παι ντ' Ωμπάν και το λ' Ετουάλ
• Η Ωμπάνι στον χάρτη του Κασίνι του 1750
• Η Ωμπάνι στην ιστοσελίδα του INSEE (Γαλλικά)
• INSEE (Γαλλικά)