Τζέιμς Άρθουρ

Τζέιμς Άρθουρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	James Arthur (Αγγλικά)
Γέννηση	18  Μαΐου 1944 Χάμιλτον[1]
Χώρα πολιτογράφησης	Καναδάς[2][3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[2][4][5]
Εκπαίδευση	διδακτορικό δίπλωμα διδάκτωρ διδάκτωρ φιλοσοφίας
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Τορόντο Πανεπιστήμιο Γέιλ[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός[3][5] διδάσκων πανεπιστημίου
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Τορόντο[7] Πανεπιστήμιο Γέιλ Πανεπιστήμιο Ντιουκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ[8] Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας Henry Marshall Tory Medal (1997)[9] CRM-Fields-PIMS prize (1997) Wilbur Cross Medal (2000)[10] βραβείο Βολφ Μαθηματικών (2015) Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά Gerhard Herzberg Canada Gold Medal for Science and Engineering (1999) μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οττάβας βραβείο Στιλ συνολικής προσφοράς (2017)[11] Fellow of the Fields Institute (2002) Εταίρος του Τάγματος του Καναδά (2018) εταίρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρίας (2013)[12][13] John L. Synge Award (1987)[9]
δεδομένα

Ο Τζειμς Γκριγκ Άρθουρ (γεννήθηκε στις 18 Μαΐου 1944)^[14] είναι Καναδός μαθηματικός που ασχολείται με τις αυτομορφικές μορφές και πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας. Είναι καθηγητής Μόσμαν στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Τορόντο^[15].

Γεννήθηκε στο Χάμιλτον του Οντάριο και αποφοίτησε από το κολέγιο Upper Canada το 1962^[16], έλαβε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο το 1966 και μεταπτυχιακό από το ίδιο ίδρυμα το 1967. Πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ το 1970. Ήταν μαθητής του Ρόμπερτ Λάνγκλαντς- η διατριβή του είχε τίτλο Analysis of Tempered Distributions on Semisimple Lie Groups of Real Rank One^[17].

Ο Άρθουρ δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ από το 1970 έως το 1976. Εντάχθηκε στη σχολή του Πανεπιστημίου Ντιουκ το 1976. Είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο από το 1978 ^[14][15]. Υπήρξε τέσσερις φορές επισκέπτης υπότροφος στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών μεταξύ 1976 και 2002^[18].

Ως μαθητής του Ρόμπερτ Λάνγκλαντς, είναι γνωστός για τον τύπο ίχνους Άρθουρ-Σέλμπεργκ, ο οποίος γενικεύει τον τύπο ίχνους του Σέλμπεργκ από την περίπτωση rang-un (που οφείλεται στον ίδιο τον Σέλμπεργκ) στη γενική περίπτωση των αναγωγικών ομάδων, ένα από τα σημαντικότερα ερευνητικά εργαλεία στο πρόγραμμα του Λάνγκλαντς. Εισήγαγε επίσης τις εικασίες του Άρθουρ.

Το 1975 και το 1977 του απονεμήθηκε υποτροφία Σλόαν και το 2000 υποτροφία Γκούγκενχαϊμ. Το 1992 εξελέγη Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας^[19], αφού είχε εκλεγεί Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά το 1980. Το 2002 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Οττάβας. Το 1998 κατείχε την έδρα André Aisenstadt MRC στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, το 2001 ήταν υπεύθυνος για τις διαλέξεις Whittmore στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και το 1993 κατείχε την έδρα Τζέφρι Γουίλιαμς της Καναδικής Μαθηματικής Εταιρείας. Εκλέχθηκε επίτιμο ξένο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το 2003. Το 2012 έγινε μέλος της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας^[20]. Το 2014 εξελέγη ξένο μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ^[21].

• Βραβείο Στέισι (1982)
• βραβείο John L. Synge (1987)
• Βραβείο Τζέφρι-Γουίλιαμς (1993)
• Βραβείο CRM-Fields-PIMS (1997)
• Μετάλλιο Χένρι Μάρσαλ Τόρι (1997)
• Χρυσό μετάλλιο Gerhard Herzberg του Καναδά για την επιστήμη και τη μηχανική (1999)
• Βραβείο Βολφ στα Μαθηματικά (2015)^[22]
• Βραβείο Leroy P. Steele Lifetime Achievement Award (2017)^[23]

Το 1998 προσκλήθηκε να μιλήσει στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στο Βερολίνο με θέμα Προς έναν σταθερό τύπο ίχνους, σε συνέχεια της διάλεξής του στη Βαρσοβία το 1983 με θέμα Ο τύπος ίχνους για μη συμπαγές πηλίκο. Το 2014 έδωσε διάλεξη ολομέλειας στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών στη Σεούλ με θέμα L-συναρτήσεις και αυτομορφικές αναπαραστάσεις.

Το 1999 έλαβε το Βραβείο Αριστείας Διδακτικού Προσωπικού από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

Το 2003 έλαβε το βραβείο G. de B. Robinson^[24] και έδωσε διάλεξη με θέμα A note on the automorphic Langlands group (Σημείωμα για την αυτομορφική ομάδα Λάνγκλαντς)10.

• Langlands, Robert P. (2001). «The trace formula and its applications: an introduction to the work of James Arthur». Canadian Mathematical Bulletin 44 (2): 160–209. doi:10.4153/CMB-2001-020-8. ISSN 0008-4395.
  MR 1827854
  .