Ουέσσεξ

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|15|11|2024}}

Συντεταγμένες: 51°12′N 2°0′W / 51.200°N 2.000°W / 51.200; -2.000

Ουέσσεξ
519–927
Πρωτεύουσα	Ουίντσεστερ
Ίδρυση	519
Γλώσσες	West Saxon
Θρησκεία	Anglo-Saxon paganism και Χριστιανισμός
Πολίτευμα	Απόλυτη μοναρχία και εκλεκτορική μοναρχία
Γεωγραφικές συντεταγμένες	51°12′0″N 2°0′0″W
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Ουέσσεξ (αγγλικά: Wessex) ήταν ένα από τα σημαντικότερα Αγγλοσαξονικά βασίλεια από τον 6ο αιώνα, οπότε και έγινε εισβολή των Σαξόνων στο νησί ως τον 9ο αιώνα, οπότε η ίδια η δυναστεία του Ουέσσεξ δημιούργησε το Αγγλικό κράτος.

Ιδρύθηκε από τον Κέρντικ, αρχηγό μιας φυλής ονομαζόμενης Gewisse, που στρατοπέδευσαν στο νησί Γουάιτ, στα νότια της Βρετανίας, εισβάλλοντας στη χώρα. Το Ουέσσεξ περιελάμβανε ολόκληρη την νότια Αγγλία κάτω από τον ποταμό Τάμεση, εκτός από τη νήσο Γουάιτ στα νότια που δεν κατακτήθηκε από Σάξονες, αλλά από Ιούτους. Η κύρια πηγή καταγραφής γεγονότων είναι το Αγγλοσαξωνικό χρονικό, που αναφέρει τον ερχομό του Κέρντικ στη Βρετανία το 538. Ο Κέρντικ βασίλευσε στη φυλή 16 χρόνια, ως τον θάνατό του, οπότε τον διαδέχθηκε ο Κινρίκ, γιος ή εγγονός του, τον οποίο με τη σειρά του διαδέχθηκε ο γιος του Κιούλιν (581). Ο Κιούλιν ήταν ο πρώτος βασιλιάς με τον οποίο το Ουέσσεξ έγινε ισχυρό βασίλειο και ο δεύτερος από τους επτά αυτοκρατορικούς βασιλείς της Αγγλίας που αναφέρονται από τον γνωστό εκκλησιαστικό συγγραφέα Βέδα δύο αιώνες αργότερα. Ο Κιούλιν ανατράπηκε από τον Κεόλ (588), τον γιο του αδελφού του, Κάθα, και πέθανε τον επόμενο χρόνο. Τον Κεόλ διαδέχτηκε (597) ο αδελφός του, Κεολγούλφ, και αυτόν (611) ο ανιψιός του και γιος του Κεόλ, Κίνεγκιλς, που έφερε τον χριστιανισμό στους Σάξονες του Ουέσσεξ. Με τη βάπτιση του Κίνεγκιλς από τον επίσκοπο Μπιρίνους (630 – 640), για πρώτη φορά συνέβη μεταστροφή Αγγλοσάξονα βασιλιά στο Χριστιανισμό.

Ο γιος του Κίνεγκιλς, Κενβάλ, ξεκίνησε τη βασιλεία του, όταν διαδέχτηκε τον πατέρα του (642) ως παγανιστής. Ήταν σύμμαχος του βασιλιά Πέντα της Μερκίας, καθώς είχε παντρευτεί την αδελφή του, αλλά σύντομα την χώρισε και ο ισχυρός παγανιστής βασιλιάς της Μερκίας επιτέθηκε στη χώρα του και τον εξόρισε. Στην εξορία βρισκόμενος, ο Κενβάλ βαπτίστηκε και ο ίδιος Χριστιανός, ενώ αργότερα μετά τον θάνατο του Πέντα επέστρεψε και κυβέρνησε ως τον θάνατό του (674). Ακολούθησε μια σειρά βασιλέων στο Ουέσσεξ που δεν είχαν καμιά σχέση με τη γενεαλογική γραμμή του Κέρντικ, ως τον Κεντβάλα, που θεωρήθηκε μακρινός συγγενής και απόγονος της γενεαλογικής γραμμής. Ο Κεντβάλα βασίλευσε δύο χρόνια, στα οποία κατέκτησε τις περιοχές του Σάσσεξ, του Κεντ και την νήσο Γουάιτ. Παραιτήθηκε αφού πήγε για προσκύνημα στη Ρώμη και σε λίγο πέθανε (688). Τον διαδέχθηκε ο ξάδελφος του Ινέ, ο πρώτος μεγάλος βασιλιάς του Ουέσσεξ, βέβαιος απόγονος του Κέρντικ. Αυτός βασίλεψε 38 χρόνια, έκανε μια σειρά από νόμους και ίδρυσε την αρχιεπισκοπή του Σέρμπορν. Πριν το τέλος της ζωής του, πήγε επίσης για προσκύνημα στη Ρώμη όπως ο προκάτοχός του. Τα επόμενα χρόνια το Ουέσσεξ έπεσε σε παρακμή, αφού το βασίλειο της Μερκίας είχε γίνει πανίσχυρο.

Οι τύχες του Ουέσσεξ αντιστράφηκαν προς το καλύτερο, όταν το 802 έγινε βασιλιάς ο Εγβέρτος του Ουέσσεξ, απευθείας απόγονος του Ίνζιλντ, αδελφού του βασιλιά Ινέ. Έτσι η δυναστεία του Κέρντικ επανήλθε οριστικά. Το (825) ο Εγβέρτος κατήγαγε αποφασιστική νίκη κατά του βασιλιά Μπέορνγουλφ της Μερκίας στη μάχη του Έλεντουν, όπου εξορίστηκε, ενώ κατέλαβε το Κεντ, το Έσσεξ και το Σάσσεξ. Από εκείνη τη χρονιά, το Ουέσσεξ ήταν το κυρίαρχο Σαξονικό κρατίδιο σε ολόκληρη την Αγγλία. Το 829 κατέλαβε και την Μερκία, εξορίζοντας τον Γουίγκλαφ, αλλά την επόμενη χρονιά ο Γουίγκλαφ ανακατέλαβε το βασίλειό του.

Από το 835 δεχόταν συνεχείς επιθετικές επιδρομές από τους Βίκινγκς, η πιο επικίνδυνη από τις οποίες έγινε το 850 με 350 πλοία. Στη μάχη του Άκλεα, ο ίδιος και ο γιος του, Εθελγούλφ του Ουέσσεξ, σαν επικεφαλής του στρατού του τους συνέτριψαν, ενώ είχαν κατακτήσει όλα τα υπόλοιπα Σαξονικά βασίλεια. Τον Εγβέρτο διαδέχθηκε ο γιος του, Εθελγούλφ, ο οποίος είχε 5 γιους, που βασίλεψαν όλοι. Αφού πεθαίνοντας πρόωρα, κατέληξε το βασίλειο τελικά στον μικρότερο γιο του, Αλφρέδο. Ο Αλφρέδος έγινε τελικά ο πιο δοξασμένος βασιλιάς του Ουέσσεξ και ολόκληρης της μεσαιωνικής Αγγλίας, καθώς ήταν ο πρώτος βασιλιάς της ενωμένης Αγγλίας.

Μετά από πολλές ενοχλήσεις των Δανών Βίκινγκς που είχαν καταλάβει προσωρινά την Μερκία, κατάφερε τελικά να τους διαλύσει (895), εξαφανίζοντας έστω και προσωρινά τον κίνδυνο των επιδρομών τους. Οι Δανοί είχαν νέα πανωλεθρία στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τη Μερκία και αργότερα στη μάχη του Τέτενχολ (910) από τον γιο του Αλφρέδου, Εδουάρδο τον Πρεσβύτερο, ενώ ο Εδουάρδος ανακατέλαβε οριστικά διαλύοντας το βασίλειο της Μερκίας (918), με τον θάνατο της μεγάλης αδελφής του που ήταν προσωρινή ηγεμόνας διορισμένη από τον πατέρα της.