Κουνλούν
Συντεταγμένες: 36°N 84°E / 36°N 84°E
| Κουνλούν | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ύψος | 7.167 μέτρα |
| Ήπειρος | Ασία |
| Χώρες | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| wikidata () | |
Τα όρη Κουνλούν (απλοποιημένα κινεζικά: 昆仑山, παραδοσιακά κινεζικά: 崑崙山, πινγίν: Kūnlún Shān) είναι οροσειρά στην κεντρική Ασία, η οποία έχει μήκος περίπου 3.000 χιλιόμετρα. Η ψηλότερη κορυφή είναι το Λιούσι Σαν, με ύψος 7.167 μέτρα. Στην ευρύτερη έννοιά της, σχηματίζει το βόρειο όριο του Θιβετιανού οροπεδίου νότια της λεκάνης του Ταρίμ και του διαδρόμου του Γκανσού και συνέχεια ανατολικά νότια του ποταμού Βέι και καταλήγει στη βόρεια πεδιάδα της Κίνας.
Ο ακριβής ορισμός της οροσειράς ποικίλει. Μια παλαιά πηγή[1] χρησιμοποιεί τον όρο Κουνλούν για να ονομάσει την ορεινή ζώνη η όποια διασχίζει την κεντρική Κίνα, ο οποίος είναι ο στενός ορισμός των Κουνλούν: τα Άλτιν Τάγ μετά τα όρη Τσιλιέν και Τσιν. Μια πρόσφατη πηγή[2] αναφέρει ότι τα Κουνλούν αποτελούν το κυριότερο τμήμα των νότιων ορίων της λεκάνης Ταρίμ και συνεχίζουν ανατολικά νότια των Άλτιν Ταγ. Ο Σίμα Τσιεν αναφέρει ότι ο αυτοκράτορας Βου των Χαν έστειλε άντρες για να βρουν τη πηγή του Κίτρινου Ποταμού και έδωσε το όνομα Κουνλούν στα βουνά στις πηγές του. Το όνομα φαίνεται να προέρχεται από μία ημιμυθική περιοχή του κλασσικού κειμένου Σανχάι Τζιν.
Έκταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τα Παμίρ στο Τατζικιστάν εκτείνεται ανατολικά κατά μήκος των συνόρων Σιντζιάνγκ και Θιβέτ μέχρι τις σινοθιβετιανές οροσειρές στο Τσινγκχάι. Εκτέινεται κατά μήκος του νότιου άκρου της λεκάνης Ταρίμ, της ερήμου Τακλαμακάν και της ερήμου Γκόμπι. Σημαντικά ποτάμια που το διαρρέουν είναι οι ποταμοί Καρακάς και Γιουρουνγκάς, τα οποία διαρρέουν την όαση Χοτάν και καταλήγουν στην έρημο Τακλαμακάν.
Τα Αλτίν-Ταγ ή Αλτούν είναι μία από τις κύριες βόρειες οροσειρές των Κουνλούν. Η ανατολική επέκταση των Τσιλιέν Σαν είναι άλλη μια σημαντική βόρεια οροσειρά των Κουνλούν. Η κύρια νότια επέκταση είναι τα Μιν Σαν. Τα όρη Μπάγινα Χαρ, ένας νότιος κλάδος των Κουνλούν, αποτελεί τον υδατοκρίτη ανάμεσα στις λεκάνες απορροής των δύο μακρύτερων ποταμών της Κίνας, του Γιανγκτσέ και του Κιτρινό Ποταμό.
Το ψηλότερο βουνό των Κουνλούν είναι το Λιούσι Σαν (7.169 μ) στην περιοχή Κερίγια. Το Άρκα Ταγ (βουνό αψίδα) είναι στο κέντρο των Κουνλούν. Το ψηλότερο σημείο του είναι το Ολούγ Μουζτάγκ (6.973 μ). Μερικές αρχές υποστηρίζουν ότι τα Κουνλούν εκτείνονται προς τα βορειοδυτικά μέχρι το Κόνγκουρ Ταγ (7.649 μ) και το Μουζτάγκ Άτα (7.546 μ), αν και αυτά τα βουνα είναι από φυσικής πλευράς πιο στενά συνδεδεμένα με τα Παμίρ.
Γεωλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οροσειρά σχηματίστηκε στα βόρεια όρια της Κιμεριανής τεκτονικής πλάκας κατά τη σύγκρουσή της, στο ύστερο τριασικό, με τη Σιβηρία, με αποτέλεσμα τη σύγκλιση του ωκεανού της Παλαιοτηθύος.
Ηφαιστειακή ομάδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ηφαιστειακή ομάδα των Κουνλούν αποτελείται από 70 ηφαιστειακούς κώνους. Επειδή δεν είναι ηφαιστειογενή βουνά, δεν προσμετρόνται στις κορυφές ηφαιστείων του κόσμου. Η ομάδα φτάνει μέχρι σε ύψος 5.808 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Αν θεωρούνταν ηφαιστειακά βουνά, θα ήταν το ψηλότερο ηφαίστειο στην Ασία και την Κίνα και το δεύτερο ψηλότερο στο ανατολικό ημισφαίριο μετά το Κιλιμάντζαρο και θα ήταν μία από τις ηφαιστειακές εφτά κορυφές (Τό όρος Νταμαβάντ είναι το ψηλότερο ηφαίστειο στην Ασία, όχι οι κώνοι των Κουνλούν.) Η τελευταία γνωστή έκρηξη στην ηφαιστειακή ομάδα έλαβε χώρα τις 27 Μαΐου 1951.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ L. Richard, 'Comprehensive Geography of the Chinese Empire',1905
- ↑ National Geographic Atlas of China,2008
- ↑ «Kunlun Volcanic Group». Global Volcanism Program. Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kunlun Mountains στο Wikimedia Commons
