Αζέν

Συντεταγμένες: 44°12′11″N 0°37′7″E / 44.20306°N 0.61861°E / 44.20306; 0.61861

Αζέν
Το ιστορικό κέντρο του Αζέν
Σημαία Σφραγίδα Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Λοτ-ε-Γκαρόν
• Δήμαρχος του Αζάν	Ζαν Ντιονίς ντυ Σεζούρ
Ταχυδρομικός κώδικας	47000[1]
Κωδικός Κοινότητας	47001[2]
Πληθυσμός	32.485 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	11,49 km²[4]
Υψόμετρο	48 μέτρα, 37 μέτρα[5] και 162 μέτρα[5]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Αζέν 44°12′11″N 0°37′7″E
Ιστότοπος	http://www.agen.fr[6]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Το Αζέν (γαλλικά: Agen‎‎) είναι κοινότητα της νοτιοδυτικής Γαλλίας, στον νομό Λοτ-ε-Γκαρόν, στην περιοχή της Νέας Ακουιτανίας. Είναι η πρωτεύουσα του νομού^[7] με πληθυσμό 33.569 κατοίκους και η ευρύτερη περιοχή του συγκεντρώνει 113.376 κατοίκους (2015)

Οι κάτοικοί του ονομάζονται Αζαναί (ζ).^[8]

Η πόλη Αζέν, στα αρχαία ελληνικά Αγιννόν, αναφέρεται από τον 17ο αιώνα. Το τοπωνύμιο προέρχεται από το λατινικό όνομα της πόλης Aginnum (αναφέρεται στη Διαδρομή του Αντωνίνου, 3ος αιώνας), το οποίο είχε προέλθει από την κελτική ονομασία aginno που σήμαινε «βράχος ή ύψωμα»^[9] καθώς ο αρχικός οικισμός βρισκόταν στο ύψωμα Ερμιτάζ.

Το Αζέν βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νομού Λοτ-ε-Γκαρόν, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.

Είναι πρωτεύουσα του νομού, με πληθυσμό 33.569 κατοίκους και η ευρύτερη περιοχή της συγκεντρώνει 113.376 κατοίκους (2015)

Η πόλη είναι χτισμένη στην κοιλάδα του ποταμού Γκαρόν, στη δεξιά όχθη του ποταμού, ο οποίος αποτελεί το δυτικό όριό της. Βόρεια της πόλης και στο σημείο συμβολής του Γκαρόν με τον ποταμό Μας βρίσκεται η γέφυρα του καναλιού του Γκαρόν. Στα βόρεια και ανατολικά της πόλης η περιοχή είναι λοφώδης. Αντίθετα, στα νότια και δυτικά, βρίσκεται η πεδιάδα του Γκαρόν, περίπου 6 χιλιόμετρα πλάτος σε αυτό το επίπεδο.

Η πόλη βρίσκεται ανάμεσα στην Τουλούζη, από την οποία απέχει οδικώς 115 χιλιόμετρα ^[10]και το Μπορντώ, 140 χιλιόμετρα,^[11] και είναι κτισμένη σε υψόμετρο 37 έως 162 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.

Η έκτασή της είναι 11,49 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας υπήρχαν στο Αζέν από τουλάχιστον τη νεολιθική εποχή. Ο πρώτος οικισμός βρισκόταν σε βραχώδη προεξοχή με θέα την πεδιάδα του Γκαρόν, στους λόφους Ερμιτάζ, αυτή η τοποθεσία έδωσε άλλωστε και το όνομα της πόλης, αλλά από τον 4ο αιώνα ο οικισμός μεταφέρθηκε στην πεδιάδα του Γκαρόν.

Την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης, στην περιοχή κατοικούσε ο γαλατικός λαός των Νιτιοβρίγων, εγκατεστημένος από το 400 περίπου π.Χ., και πρωτεύουσά τους ήταν ο οχυρωμένος οικισμός (oppidum) Aginnum. Υπήρχε θέατρο, αρένα του 275 μ.Χ. χωρητικότητας 10.000-15.000 ατόμων και νεκρόπολη. Η ρωμαϊκή πόλη είχε έκταση 80 εκταρίων και ήταν πλούσια και με μεγάλο πληθυσμό. Η στρατηγική θέση της οδήγησε σε ταχεία ανάπτυξη και από τον 4ο αιώνα ο χριστιανισμός ήταν ήδη καθιερωμένος.

Δυστυχώς, τίποτα δεν έχει απομείνει από την πόλη εκείνης της εποχής εκτός από μερικά αγάλματα, τεχνουργήματα και ψηφιδωτά στο Δημοτικό Μουσείο.

Η ανάπτυξη της πόλης διεκόπη βίαια από διαδοχικές εισβολές γερμανικών φυλών τον 5ο αιώνα. Στη συνέχεια, η πόλη ήταν υπό τον έλεγχο του βασιλιά της Βουργουνδίας τον 6ο αιώνα και τον 7ο αιώνα έγινε μέρος του βασιλείου της Τουλούζης. Η πόλη καταστράφηκε από τις αραβικές εισβολές του 8ου αιώνα και τον 9ο αιώνα απειλήθηκε από τους Νορβηγούς εισβολείς Βίκινγκς που διέπλεαν τον ποταμό Γκαρόν πηγαίνοντας προς την Τουλούζη. Ως αποτέλεσμα αυτών των εισβολών, η πόλη έχασε τη δυναμική της. Ωστόσο, η νέα χιλιετία προανήγγειλε την αρχή μιας περιόδου ευημερίας, η οποία διήρκεσε ως τα μέσα του 14ου αιώνα.

Η πόλη, καθώς και όλη η ιστορική περιοχή Αζαναί, εντάχθηκε στο νέο δουκάτο της Γασκώνης, το οποίο από το 1032 ενσωματώθηκε στο δουκάτο της Ακουιτανίας.

Η μοίρα της Ακουιτανίας ήταν στενά συνδεδεμένη με αυτή της δούκισσας Ελεονώρας της Ακουιτανίας, που έγινε βασίλισσα της Γαλλίας το 1137, στη συνέχεια βασίλισσα της Αγγλίας το 1152. Και για τους επόμενους τρεις αιώνες, το Αζέν υπήρξε αντικείμενο διαμάχης μεταξύ Άγγλων και Γάλλων.

Ο γιος της Ελεονώρας, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, επέτρεψε τον γάμο της αδελφής του με τον κόμη της Τουλούζης και η κομητεία του Αζέν ήταν η προίκα της. Υπό την εξουσία των κομήτων της Τουλούζης τον 13ο αιώνα, κατά την εποχή της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών, το Αζέν, όπως επίσης το Αλμπί, η Τουλούζη και η Καρκασσόν, έγινε προπύργιο των Καθαρών, αλλά το 1251 την κατέλαβε ο Αλφόνσος του Πουατιέ και μετά τον θάνατό του περιήλθε στο βασίλειο της Γαλλίας.

Ωστόσο, η πολιτική σκοπιμότητα οδήγησε τον βασιλιά της Γαλλίας να παραδώσει την περιοχή του Αζέν πίσω στον Εδουάρδο Α' της Αγγλίας και έτσι για άλλη μια φορά η πόλη είχε ένα νέο βασιλιά. Αυτό δεν εμπόδισε τον περαιτέρω πόλεμο μεταξύ των δύο χωρών μεταξύ 1292 και 1298.

Κατά τον 14ο και 15ο αιώνα κατασκευάστηκαν νέα τείχη στην πόλη, τα οποία περιλάμβαναν μια έκταση 60 εκταρίων, έξι φορές το μέγεθος της προηγούμενης πόλης.

Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο (1337-1453) η πόλη άλλαξε χέρια τρεις φορές. Η πείνα και οι ασθένειες ήταν αναπόφευκτα επακόλουθα και το 1347 η πόλη καταστράφηκε από επιδημία πανώλης. Με την τελική αναχώρηση των Άγγλων από την Ακουιτανία το 1453 η περιοχή έγινε οριστικά γαλλική. Από το 1440, νέοι άποικοι άρχισαν να φθάνουν από όλη τη Γαλλία και η πόλη άρχισε να ανοικοδομείται.

Αυτή η ταραγμένη περίοδος ακολουθήθηκε από μια αναγέννηση που ήταν αφενός πνευματική με τη συμβολή Ιταλών επισκόπων και αφετέρου εμπορική καθώς η πόλη έγινε το κέντρο για την εξαγωγή προϊόντων όπως κρασί, αλεύρι και δαμάσκηνα από την πλούσια γεωργική ενδοχώρα.

Οι Τέχνες και οι Επιστήμες άνθισαν, με πολλές γνωστές αναγεννησιακές μορφές, όπως ο Νοστράδαμος, να συνδέονται με την πόλη.

Αυτή η λαμπρή εποχή έληξε με τους Θρησκευτικούς πολέμους (1562–1598). Το Αζέν, καθολική πόλη, αντίπαλος της γειτονικής Νεράκ που ήταν προπύργιο των Ουγενότων και πόλη της Μαργαρίτας της Ναβάρρας, καταστράφηκε από τις διαδοχικές πολιορκίες και καταλήψεις από τους Ουγενότους, που έφεραν λεηλασία, σφαγές και καταστροφή θρησκευτικών κτιρίων. Το 1598, το διάταγμα της Νάντης αποκατέστησε τα δικαιώματα των Ουγενότων και η περιοχή επέστρεψε σε μια σχετική ηρεμία.

Η οικονομική ευημερία επέστρεψε, με ανάπτυξη του εμπορίου, κυρίως βοοειδών και δαμάσκηνων. Κατασκευάστηκαν πολλά ιδιωτικά και δημόσια κτίρια. Ο ποταμός Γκαρόν ήταν η κύρια αρτηρία αυτής της ευημερίας. Το πρώτο μισό του 17ου αιώνα είδε επίσης μια θρησκευτική αναγέννηση και ανεγέρθηκαν εκκλησίες και καμπαναριά.

Ωστόσο, η πόλη εξακολουθούσε να χρειάζεται την προστασία των οχυρών της ενάντια σε εχθρικά στρατεύματα, καθώς η περιοχή συνέχισε να είναι θέατρο πολέμου, ιδιαίτερα την εποχή της Σφενδόνης.

Ο 17ος αιώνας γνώρισε επίσης σοβαρές κλιματικές αλλαγές με ξηρασίες, πλημμύρες, πανώλη και πείνα. Ως αποτέλεσμα, η πόλη έχασε σταδιακά τον πλούτο της και στα μέσα του αιώνα δεν μπόρεσε να καλύψει τα χρέη της. Οι προσπάθειες του Ρισελιέ για αύξηση των φόρων οδήγησαν σε ταραχές το 1635.

Μετά την πανώλη και την πείνα του 1651, η πόλη κατάφερε να ανακτήσει μέρος της ευημερίας της. Η εισαγωγή του αραβοσίτου ως καλλιέργεια βοήθησε την αγροτική οικονομία, αλλά η Ανάκληση του διατάγματος της Νάντης και η φυγή των Προτεσταντών στέρησαν την πόλη από τα πιο δυναμικά στοιχεία της.

Από την αρχή της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ', οι συνθήκες είχαν αναγκάσει πολλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν το Αζέν και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στο Μπορντώ ή ακόμα και στο εξωτερικό, στην Αμερική, και αυτή η τάση αυξήθηκε καθώς ο αιώνας προχώρησε.

Ωστόσο, από το 1750 και μετά, τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Η ανέγερση μεγάρων άρχισε και πάλι, ιδιαίτερα μεταξύ 1770 και 1780. Μέχρι το τέλος του αιώνα, η επιτυχία των αστικών τάξεων οδήγησε σε μετασχηματισμό της πόλης που επεκτάθηκε και τα παλιά τείχη καταστράφηκαν σταδιακά. Δημιουργήθηκαν λεωφόροι και εγκαταστάθηκε δημόσιος φωτισμός. Το κύριο δημόσιο έργο ήταν η ανάπτυξη χώρου περιπάτου στις όχθες του ποταμού, έξω από τα παλιά τείχη, σε μια περιοχή για δημόσια αναψυχή.

Οι ντόπιοι αξιωματούχοι έχτισαν αρχοντικά και μέγαρα, από τα οποία το σημαντικότερο ήταν το παλάτι του επισκόπου, το οποίο στεγάζει τώρα το κτίριο της Νομαρχίας. Η βιομηχανία επεκτάθηκε, ιδιαίτερα η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας, και το Αζέν έγινε γνωστό για τα υφάσματα, τα οποία εξήγαγε σε όλο τον κόσμο μέσω του ποταμού Γκαρόν και του νέου καναλιού του Μιντί, από το 1681, το οποίο έδωσε πρόσβαση στη Μεσόγειο. Η γεωργία παρέμεινε η πηγή της εμπορικής δραστηριότητας και εξακολουθούσε να αποτελεί τη βάση για τον πλούτο του Αζέν τον 18ο αιώνα.

Η επέκταση των εννοιών της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας της Γαλλικής επανάστασης επέφεραν κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές στην πόλη και προώθησαν την ελευθερία του Τύπου και την ασφάλεια του ατόμου.

Όταν τα όρια του νομού καθορίστηκαν από τον νόμο το 1790, πρωτεύουσα ορίστηκε το Αζέν και ο νομός Λοτ-ε-Γκαρόν εξακολουθούσε να αναφέρεται ως «μία από τις πιο εύφορες και πυκνοκατοικημένες περιοχές της Γαλλίας». Αλλά η πόλη βρισκόταν στο τέλος της χρυσής εποχής. Σταδιακά μειώθηκε ο πληθυσμός και η βιομηχανική δύναμη.

Τον 19ο αιώνα, το Αζέν και η Βιλνέβ-συρ-Λοτ ήταν οι μόνες πραγματικές πόλεις σε ένα νομό με έναν από τους χαμηλότερους αστικούς πληθυσμούς στη Γαλλία.

Το Αζέν ήταν εμπορική, διοικητική και στρατιωτική πόλη. Η βιομηχανία του είχε μειωθεί και οι εξαγωγές περιορίζονταν τώρα στα γεωργικά προϊόντα. Κατά το δεύτερο μισό του αιώνα, οι φτηνές εισαγωγές σιτηρών και η κρίση φυλλοξήρας στους αμπελώνες σταμάτησαν οποιονδήποτε αγροτικό εκσυγχρονισμό και μόνο στο τέλος του αιώνα η πόλη απέκτησε Τράπεζα.

Η άφιξη της σιδηροδρομικής γραμμής το 1856 κατέλαβε το μερίδιο του λέοντος στις μεταφορές, επισκιάζοντας το κανάλι του Μιντί.

Η κοινωνία της πόλης άλλαξε επίσης. Η απόσταση ανάμεσα στις αριστοκρατικές και αστικές οικογένειες αμβλύνθηκε. Από το 1882 ιδρύθηκαν σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας μη θρησκευτικής εκπαίδευσης για αγόρια και κορίτσια. Η πόλη απέκτησε ύδρευση, αποχέτευση, φυσικό αέριο και σύστημα δημόσιων μεταφορών. Η αστική εξάπλωση ελέγχθηκε και το κέντρο της πόλης μετατράπηκε με τη δημιουργία δύο κύριων λεωφόρων.

Στις πλωτές οδούς, μια γέφυρα - η Πον ντε Πιέρ, Πέτρινη γέφυρα - από το 1827 κάλυψε τον ποταμό Γκαρόν για πρώτη φορά και η γέφυρα του καναλιού του Γκαρόν, η δεύτερη μεγαλύτερη στη Γαλλία, ολοκληρώθηκε το 1849. Το 1841, μια νέα οδογέφυρα ένωσε την πόλη με το Πασάζ, στην απέναντι όχθη του ποταμού.

Η πόλη είναι γνωστή για την καλλιέργεια δαμάσκηνων. Η γύρω περιοχή χαρακτηρίζεται από τεράστιες φυτείες με δαμάσκηνα. Οι σταυροφόροι έφεραν τους καρπούς από τη Μέση Ανατολή στη Γαλλία τον 11ο αιώνα. Οι μοναχοί στην κοντινή κοιλάδα του ποταμού Λοτ ήταν οι πρώτοι που τα αποξήραναν και τα πωλούσαν ως αποξηραμένα φρούτα, πολύ χρήσιμα στο παρελθόν στους ναυτικούς για την εξάλειψη του σκορβούτου. Σήμερα περίπου 35.000 τόνοι δαμάσκηνων εξάγονται κάθε χρόνο από τα εργοστάσια του Αζέν.^[12]

Στο κέντρο μιας σημαντικής γεωργικής περιοχής, η βιομηχανία γεωργικών ειδών διατροφής κατέχει εξέχουσα θέση στην οικονομία του Αζέν. Η Agropole, μια τεράστια βιομηχανική περιοχή αφιερωμένη στην επεξεργασία τροφίμων, καταλαμβάνει πάνω από 70 εκτάρια, πάνω από 100 επιχειρήσεις και απασχολεί 1.700 άτομα.

Η πόλη είναι επίσης έδρα μιας μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας, της UPSA, θυγατρικής του ομίλου BMS. Η εταιρεία αυτή διαθέτει δύο μονάδες παραγωγής στην κοινότητα Αζέν, οι οποίες συγκεντρώνουν περισσότερους από 1.200 υπαλλήλους. Η εταιρεία επεξεργασίας κρέατος Bigard βρίσκεται επίσης στην πόλη.

Το Αζέν είναι έδρα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου του νομού Λοτ-ε-Γκαρόν.

Το ράγκμπι είναι εξαιρετικά δημοφιλές στην πόλη, και η τοπική ομάδα, SU Agen, υποστηρίζεται με ενθουσιασμό. Η πόλη χρησιμεύει επίσης ως βάση για την ποδηλατική ομάδα του νομού Λοτ-ε-Γκαρόν.

Το Αζέν συνδέεται σιδηροδρομικά με την Τουλούζη και το Μπορντώ, καθώς και το Περιγκέ. Απέχει περίπου μία ώρα από την Τουλούζη και επίσης μία ώρα από το Μπορντώ. Η διαδρομή με το τρένο TGV για το Παρίσι διαρκεί τρεις ώρες και δεκατρία λεπτά με στάση στο Μπορντώ.

Οδικώς συνδέεται με τους αυτοκινητόδρομους A62 και RD 813 με την Τουλούζη και το Μπορντώ.

Το αεροδρόμιο Αζέν-Λα Γκαρέν εξυπηρετείται από την Air France Hop, με 3 πτήσεις την ημέρα προς το Αεροδρόμιο Ορλύ του Παρισιού 6 ημέρες την εβδομάδα.

Το Αζέν βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι ποδηλασίας από τη Μεσόγειο προς το Μπορντώ.

Το Αζέν είναι έδρα Ρωμαιοκαθολικής επισκοπής που περιλαμβάνει τον νομό Λοτ-ε-Γκαρόν. Υπάγεται στην Αρχιεπισκοπή του Μπορντώ.

Στο Αζέν, πόλη εκκλησιαστική του 10ου αιώνα, διασώζονται ακόμη αρκετά εκκλησιαστικά κτίρια, εκκλησίες, παρεκκλήσια. Ανάμεσα στα αξιοθέατα είναι:

• Το ιστορικό κέντρο της πόλης, που περιλαμβάνει πολλά μεσαιωνικά σπίτια με αψιδωτές στοές και μέγαρα των 16ου-19ου αιώνα.
• Ο καθεδρικός ναός, αφιερωμένος στον Άγιο Καπραί, με εγκάρσιο κλίτος, χοροστάσιο και εσωνάρθηκα γοτθικού ρυθμού. Η αίθουσα των συνόδων χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
• Η εκκλησία του Αγίου Ιλαρίου, του 15ου αιώνα, αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα.
• Το Μουσείο Καλών Τεχνών, που περιλαμβάνει εκθέματα προϊστορικής εποχής, καθώς και αντικείμενα, έπιπλα και γλυπτά. Η συλλογή έργων τέχνης περιέχει αρκετές εκατοντάδες έργα, μεταξύ των οποίων έργα των Γκόγια, Πιέρ Μπονάρ και Ζωρζ Σερά. Η συλλογή περιέχει επίσης μεγάλο αριθμό έργων από καλλιτέχνες που έζησαν στην πόλη και την περιοχή. Το μουσείο αποτελείται από είκοσι περίπου δωμάτια.
• Το Κανάλι των δύο θαλασσών, που ενώνει τη Μεσόγειο θάλασσα με τον Ατλαντικό ωκεανό, διασχίζει τον ποταμό Γκαρόν στο Αζέν μέσω της διάσημης γέφυρας του καναλιού.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αζέν

• Γραφείο Τουρισμού (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά)
• Αζέν (αγγλικά, γαλλικά)