Ερνέστ Σολβέ

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.

Ερνέστ Σολβέ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Ernest Solvay (Γαλλικά)
Γέννηση	16  Απριλίου 1838[1][2][3] Rebecq-Rognon[4]
Θάνατος	26  Μαΐου 1922[5][1][2] Ισέλ[5]
Υπηκοότητα	Βέλγιο
Τέκνα	Armand Solvay
Βραβεύσεις	Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (7  Νοεμβρίου 1919), Golden Leibniz Medal (1909), μεγαλόσταυρος του πολιτικού τάγματος του Αλφόνσου ΙΒ΄ (1919), Minister of State (21  Νοεμβρίου 1918), Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Λεοπόλδου (10  Σεπτεμβρίου 1913), Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου (Δεκέμβριος 1918), Officer of the Order of Leopold (23  Φεβρουαρίου 1879), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Ταξιάρχης του Τάγματος του Λεοπόλδου (8  Μαΐου 1900), επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (1898) και επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γενεύης (1909)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	χημεία και Χημική βιομηχανία
Αξίωμα	μέλος της Γερουσίας του Βελγίου (26  Ιουλίου 1892, 14  Οκτωβρίου 1894) και μέλος της Γερουσίας του Βελγίου (31  Ιανουαρίου 1897, 27  Μαΐου 1900)
Ιδιότητα	χημικός, μηχανικός, πολιτικός, φιλάνθρωπος και βιομήχανος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ερνέστ Γκαστόν Ζοζέφ Σολβέ (Ernest Gaston Joseph Solvay, 16 Απριλίου 1838 – 26 Μαΐου 1922) ήταν Βέλγος χημικός, βιομήχανος και ευεργέτης.

Γεννήθηκε στον δήμο Ρεμπέκ. Η προσβολή του από οξεία πλευρίτιδα τον απέτρεψε από το να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο και από την ηλικία των 21 ετών εργαζόταν στο χημικό εργοστάσιο του θείου του.

Το 1861 ανέπτυξε την ομώνυμο μέθοδο Σολβέ για την παραγωγή άνυδρης σόδας από άλμη (πηγή χλωριούχου νατρίου) και ασβεστόλιθο (πηγή ανθρακικού ασβεστίου). Η μέθοδος αυτή αντιπροσώπευε μια βελτίωση σε σχέση με την παλαιότερη μέθοδο Λεμπλάν. Μετά ίδρυσε την εταιρεία Solvay & Cie και έχτισε το πρώτο εργοστάσιό της στο Couillet (σήμερα μέρος του Σαρλερουά) το 1863, ενώ τελειοποίησε περισσότερο τη μέθοδό του μέχρι το 1872, οπότε και την κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Σύντομα, εργοστάσια που εκμεταλλεύονταν τη μέθοδο Σολβέ ιδρύθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στη Γερμανία και στην Αυστρία. Σήμερα περί τα 70 τέτοια εργοστάσια είναι ακόμα λειτουργικά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η εκμετάλλευση της ευρεσιτεχνίας του, απέφερε στον Σολβέ αρκετό πλούτο, τον οποίο χρησιμοποίησε για ευεργεσίες, όπως την ίδρυση το 1894 του «Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών» (ISS) ή Ινστιτούτου Κοινωνιολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, όπως και του Διεθνούς Ινστιτούτου Σολβέ. Το 1903 ίδρυσε τη Σχολή Επιχειρήσεων Σολβέ, μέρος του παραπάνω πανεπιστημίου. Το 1911 άρχισε μία σειρά σημαντικών συνεδρίων στη φυσική, των περίφημων Συνεδρίων Solvay στις Βρυξέλλες, στα οποία συμμετείχαν προσωπικότητες όπως οι Μαξ Πλανκ, Μαρία Κιουρί, Ανρί Πουανκαρέ, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Νιλς Μπορ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ και Έρβιν Σρέντινγκερ.

Ο Ερνέστ Σολβέ εκλέχθηκε δύο φορές στη βελγική Γερουσία με το Φιλελεύθερο Κόμμα και στο τέλος της ζωής του του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του «Ministre d'État». Οι τοποθεσίες Σολβέι (Solvay) στην πολιτεία της Νέας Υόρκης και Ροζινιάνο Σολβάι (Rosignano Solvay) της επαρχίας του Λιβόρνο, όπου έγιναν οι πρώτες εγκαταστάσεις της μεθόδου Σολβέ στις ΗΠΑ και στην Ιταλία, αντιστοίχως, πήραν το όνομα του Ερνέστ Σολβέ.

Ο Σολβέ απεβίωσε στις Ιξέλλες σε ηλικία 84 ετών και η σορός του βρίσκεται στο εκεί κοιμητήριο.

• Bertrand, Louis: Ernest Solvay. Een hervormer op maatschappelijk gebied, Brussels, Agence Dechenne, Βρυξέλλες 1918
• Boianovsky, Mauro, Erreygers, Guido: «Social comptabilism and pure credit systems. Solvay and Wicksell on monetary reform», στο Fontaine, Philippe, Leonard, Robert, (επιμ.): The experiment in the history of economics, Routledge, Λονδίνο 2005, σσ. 98–134.
• Despy-Meyer, Andrée, Devriese Didier (επιμ.): Ernest Solvay et son temps, Archives de l'ULB, Βρυξέλλες 1997
• Erreygers, Guido: The economic theories and social reform proposals of Ernest Solvay (1838–1922), στο: Samuels, Warren J. (red.): European economists of the early 20th century, τόμ. 1 («Studies of neglected thinkers of Belgium, France, The Netherlands and Scandinavia»), Cheltenham-Northampton, Edward Elgar, 1998, σσ. 221–262.