Άγια των Αγίων

Τα Άγια των Αγίων (εβρ. קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים, τιβερ. προφορά Qṓḏeš HaQŏḏāšîm ή απλούστερα הדְּבִיר = «Χα-Ντβιρ») είναι ο όρος με τον οποίο η Εβραϊκή Βίβλος αναφέρεται στο εσώτερο ιερό της Σκηνής του Μαρτυρίου, όπου εκδηλωνόταν η παρουσία του Θεού, σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση. Χωροθετείτο από 4 στύλους, που συγκρατούσαν το τμήμα της τέντας υπό το οποίο φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης πάνω από το δάπεδο. Η Κιβωτός περιείχε τις Δέκα εντολές, που δόθηκαν από τον Θεό στον Μωυσή στο αναφερόμενο στη Βίβλο ως Όρος Σινάι. Αργότερα ο Σολομών κατασκεύασε τον Ναό στην Ιερουσαλήμ, όπου υποτίθεται ότι φυλασσόταν η Κιβωτός.

Οι Σταυροφόροι συνέδεσαν τα Άγια των Αγίων με το λεγόμενο «Φρέαρ των Ψυχών»^[1], το οποίο βρίσκεται κάτω από τον βράχο στο κέντρο του Θόλου του Βράχου.

Ο όρος «Άγια των Αγίων» είναι μεταφορά του εβραϊκού קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים (τιβερ. προφορά: Καντός χα-Καντασίμ) που εκφράζει υπερθετικό βαθμό για το επίθετο «άγιο». Αντίστοιχες εκφράσεις είναι οι «Σάββατο των Σαββάτων» (`Εξοδ. λα΄ 15), «Θεὸς τῶν θεῶν» (Δευτ. ι΄ 17), «ματαιότης ματαιοτήτων» (Εκκλ. α΄ 2), «Άσμα ασμάτων» (το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης), «βασιλεύς βασιλέων» (`Εσδρ. ζ΄ 12), κ.ά.. Η Βίβλος διακρίνει το κύριο όνομα «Άγια των Αγίων» από την απλή έκφραση προσθέτοντας το οριστικό άρθρο, δηλ. Qṓḏeš HaQŏḏāšîm είναι το συγκεκριμένο τμήμα της Σκηνής του Μαρτυρίου, ενώ Qṓḏeš Qŏḏāšîm είναι γενικώς κάτι το «αγιώτατον». Αυτό προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο υπερθετικότητας. Το μόνο αντίστοιχο παράδειγμα είναι η φράση «Θεὸς τῶν θεῶν» στο Δευτερονόμιον.

• Ναός του Σολομώντα