χάσμα

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	χάσμα	τα	χάσματα
γενική	του	χάσματος	των	χασμάτων
αιτιατική	το	χάσμα	τα	χάσματα
κλητική		χάσμα		χάσματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

χάσμα < αρχαία ελληνική χάσμα αλλά (σημασιολογικό δάνειο) αγγλική chasm < λατινικά chasma < αρχαία ελληνική χάσμα (αντιδάνειο)

χάσμα ουδέτερο

1. το ρήγμα, το άνοιγμα στη (γήινη ή οποιαδήποτε άλλη) επιφάνεια (συνήθως με μεγάλο πλάτος και βάθος)

   Τὸ χάσμα π' ἄνοιξ' ὁ σεισμὸς κ' εὐθὺς ἐγιόμισ' ἄνθη. (Διονύσιος Σολωμός, Εις το θάνατο κυρίας Αγγλίδας)

   ≈ συνώνυμα: άνοιγμα, βάραθρο, κενό, ρήγμα

2. (κατ’ επέκταση) το διάστημα, η απόσταση που χωρίζει δύο πράγματα και ίσως τα κάνει να διαφέρουν
3. η αδυναμία ή το κενό στη συνοχή και την αλληλουχία μιας σκέψης, μιας πρότασης, ενός κειμένου κ.λπ., που δημιουργεί ασάφειες ή παρανοήσεις
4. (φυτό)

• αναχασμιέμαι
• αναχασμώμαι
• αχασμούρητος
• χασκογελώ
• χάσκω
• χασμούρημα
• χασμουρητό
• χασμουριέμαι
• χασμωδία

• χάσμα γενεών: δυσκολία συνεννόησης της μιας γενιάς με την άλλη και αδυναμία προσέγγισής τους
• χάσμα νόμου: νομικό κενό για το συγκεκριμένο ζήτημα

---

χάσμα < χάσκω

χάσμα ουδέτερο

1. βάραθρο της γης
2. ανοιχτό στόμα που χάσκει

• χασμάομαι ( χασμουριέμαι)
• χάσμη και χάσμημα (το χασμουρητό)