πόρτα

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πόρτα	οι	πόρτες
γενική	της	πόρτας	των	πορτών
αιτιατική	την	πόρτα	τις	πόρτες
κλητική		πόρτα		πόρτες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πόρτα < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή πόρτα < λατινική porta (πύλη) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *per- (διαπερνώ = διά + περνώ)

ΔΦΑ : /ˈpoɾ.ta/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πόρ‐τα

πόρτα θηλυκό

1. κατασκευή, συνήθως ξύλινη ή μεταλλική, που προσαρμόζεται στην είσοδο κτιρίου, δωματίου ή ακάλυπτου περιφραγμένου χώρου, την οποία μπορεί κανείς να ανοίγει ή να κλείνει

   η πόρτα της κουζίνας

2. (γενικότερα) η κατασκευή που προσαρμόζεται στην είσοδο οχήματος, ώστε να μπορεί κανείς να την ανοίγει ή να την κλείνει

   η πόρτα του αυτοκινήτου

3. (αργκό) το προσωπικό που κάνει έλεγχο στην είσοδο κέντρου διασκεδάσεως και η αντίστοιχη θέση εργασίας
4. (τάβλι) το να υπάρχουν δύο τουλάχιστον πούλια σε μία θέση, ή ένα στην περίπτωση του «φεύγα» και του «γκιουλ»

τρώω πόρτα: δε μου επιτρέπουν να μπω (συνήθως για είσοδο σε κέντρο διασκέδασης)

• πορτάρα
• πορτιέρης
• → δείτε τη λέξη μπουρδέλο

• πορτάκι
• πορτέλο
• πορτίτσα
• πορτούλα

• θύρα
• πύλη

πόρτα ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του πόρτο