braich
Cymraeg
Cynaniad
- /brai̯χ/
Geirdarddiad
Cymraeg Canol breich o'r Lladin bracchium. Cymharer â'r Gernyweg bregh a'r Llydaweg brec'h.
Enw
braich b (lluosog: breichiau)
- (anatomeg) Y rhan o'r atodyn uchaf o'r corff dynol rhwng yr ysgwydd a'r arddwrn ac sydd weithiau'n cynnwys y llaw.
- Penderfynodd ei fod am gael tatŵ o angor ar ei fraich.
- Darn hir, cul sy'n ymestyn allan o brif ran gwrthrych, megis braich y gadair.
- Am nad oed digon o gadeiriau, eisteddais ar fraich y gadair yn lle.
Termau cysylltiedig
- tarddeiriau: breichaid, breichiog, breichiol, breichiwr, breichled, breichus, di-fraich, rhagfraich
- cyfansoddeiriau: braichgerdded, braichneidio, breichdlws, breichfil, breichrwy, byrfraich, dwyfraich, hirfraich, unfraich
- bôn braich
- braich golfachog
- nerth bôn braich
- nerth braich
Cyfieithiadau
|
|