Ł

Ł, ł — lëtra rozszerzonégò łacyńsczégò alfabétu, ùżiwónô przede wszëtczim w jãzëkach kaszëbsczim, pòlsczim i òbù łużicczich. Je téż lëtrą ùżiwóną w łacyńsczim abécadle biôłorusczégò jãzëka i projektach łacyńsczégò alfabétu dlô ùkrajińsczégò jãzëka. W słowiańsczich jãzëkach òznôczô zwãk, jaczi wëwòdzy sã òd òglowòsłowiańsczégò niepalatalizowónégò [l].

Westrzód niesłowiańsczich jãzëków lëtrë ùżiwają wilamòwsczi jãzëk (germańsczi), wenecczi jãzëk (romańsczi) i jãzëk nawaho.

W kaszëbsczim alfabéce je sétmënôstą lëtrą^[1]. Òdpòwiôdô ji wëmòwa [w] abò [l].