Kraljevina Galicija

Kraljevina Galicija (latinski: Galliciense Regnum) bila je germanska kraljevina koja je postojala na sjeverozapadu Pirinejskog poluostrva od 411. do 585. godine kao jedna od prvih teritorija koja se odvojila od Rimskog carstva. Kraljevinu su osnovali Svevi, narod germanskog porijekla koji je zajedno sa Vandalima i Alanima izvršio invaziju na Pirinejsko poluostrvo 409. godine. Nakon što su okupirali rimske provincije Galaciju i Luzitaniju osnovali su kraljevinu koja je zadržala svoju nezavisnost do 585. godine kada su je Vizigoti pretvorili u šestu provinciju Vizigotskog kraljevstva.

Tokom svog postojanja Kraljevina Galicija je započela niz uspješnih vojnih pohoda na Pirinejskom poluostrvu. Hermerik je 419. godine kontrolirao čitavu provinciju Galaciju. Rehila je osvojio rimske gradove Méridu, Mértolu i Sevilju. Njihovo širenje je zaustavljeno porazom 456. godine od vojske federata koju je poslao rimski car Avit. Pogubljenje Rehijara izazvalo je građanski rat u kojem su se za prijestolje nadmetale dvije frakcije. Remismund je 460. godine ujedinio dvije frakcije i osvojio rimske gradove Konímbriga i Lisabon. O historiji kraljevine Galicije između 470. i 550. godine ne postoje gotovo nikakvi dokumentarni izvori pa ovaj period historičari nazivaju opskurnim razdobljem.

U drugoj polovini šestog stoljeća Kraljevina Galicija je sazvala nekoliko katoličkih vijeća koji su potvrdili prelazak sa arijanizma na hrišćanstvo. Bragški nadbiskup Martin  je promicao kulturni i politički preporod kraljevine. Tokom 570.-ih, susjedno Vizigotsko kraljevstvo je pokrenulo niz pohoda i 576. godine prešlo granice Kraljevine Galicije. Porazom u Sevilji 583. godine, Miron je bio prisiljen potpisati sporazum prema kojem se Kraljevina Galicija pridružila Vizigotskom kraljevstvu.