puñs

(1499) Puncc er C'hatolikon.^[1] Amprestet digant ar galleg ha friet : puys. Gwelet « bendell ».^[2]

Anv-kadarn

puñs /ˈpỹsː/ gourel (liester : puñsoù)

1. Toull don toullet gant an den ha goloet a vein en diabarzh peurvuiañ, hag a dalvez da dennañ dour a gaver er foñs.
   • Ne welent tamm an dour er puñs. Ha koulskoude e oa warnañ un droell hag ur gordenn. — (Kristof Jezegoù, E korn an oaled, 1923, p. 37.)
   • Dour feunteun pe dour puñs eo evaj pemdezieg Yann-Gouer, en eur breja koulz hag en eur labourad. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 29.)
   • Ar puñs-se a veze sklaer an dour ennañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 178.)
   • An daou briñs a oa a-us d’ar puñs gant o devoa mall da welet ar burzhud, KAB 1/22 {{mammenn|KAB1|22}

• bezañ bras e veg evel beg ur puñs
• bezañ eus puñs unan bennak
• bezañ laouen da gouezhañ e puñs an ifern ma n'eo ket gwir
• mont e puñs an avel
• na lipat chadenn ar puñs
• puñs an ifern

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 204.