livet

Savet diwar liv-, pennrann ar verb livañ hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

livet /ˈliː.vet/

1. bezañ livet (livet glas, livet ruz ...)
   • Edo an enseller o sellet ouzh un daolenn, livet warni ur rigadellenn a-hed hag a-dreuz. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 53.)
   • Tremenet ez eus meur a levr kozh etre va daouarn, levrioù kozh, moulet gant lizherennoù kaer, keinet gant kroc'hen leue, hag an troc'h anezhe livet ruz. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 43.)
2. bezañ livet fall : drouklivet