klañv

Meneget er C'hatholicon (1499): claff.^[1]

Kar d'ar gerioù kerneveurek klav, kembraek claf, heniwerzhonek clam « lovr », iwerzhonek clamh, skosek cloimh « rogn, gal ». Dont a rafent holl eus ur ger keltiek *klamos « klañv », gwrizienn KLÊM ha KLÄM, a gaver er gerioù sañskritek क्लामयति (klāmyati) « diviet eo », henc'hresianek ϰλαμαρός (klamarós) « gwan », ha latin clēmens.(Macbain)^[2]

Anv-gwan

klañv /ˈklã/ /ˈklãw/

1. A zo fallaet e yec'hed, a zo dalc'het gant un droug bennak.

1. Chifet, heget, hegaset-kenañ.
2. Klañv gant un dra pe un den : abalamour dezhañ.
   • Serr da c'henoù din, rak me zo klañv ganit-te ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
   • Klañv e oa gant ar gounnar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.) — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 75.)
   • Oh ! Oh ! Oh ! da vervel e vo o c'hoarzin en noz-man ! Fistoulik paour, klanv gant klenved ar medalennou !!!... — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 28.)
   • Da veurlajez druz
     ’Oant klañv gant ar ruzell. — (Anjela Duval, Stultennoù e-barzh Oberenn glok, 2000, p. 196.)
3. Mont klañv.
   • Klañv e oan aet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)

• dihet

• yac'h

Gant un doareer

Gerioù kevrennek all

• kouezhañ klañv
• menel klañv
• mont klañv

• Krennlavar : klañv heb glac'har, kamm ki pa gar.

Anv-kadarn

klañv /ˈklã/ /ˈklãw/ gourel, kleñvien.

1. Den klañv.

• klañvour

Roll an daveoù :