kere

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

kere /ˈkeː.re/ gourel (kereon, kerizion)

1. Den e oa e vicher fardañ ha dresañ boteier^[1].
   • — Ha pegement a c'houlennez, kere, evit lavaret d'eomp peleac'h eman ar veleien-ze, hag evit hor c'has betek an ti m'emaint enn-han ? [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 152.)
   • Marteze e karfac'h ive gouzout petra oa deuet da veza enn he gozni kere trubard Pont-Eoun, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 297.)

• botaouer-lêr
• kereour

• kereañ
• kereerezh

• kere m. -on, kerizion

• alamaneg : Schuhmacher ^(de)  gourel
• galleg : cordonnier ^(fr)  gourel
• saozneg : shoemaker ^(en)  gourel
• spagnoleg : zapatero ^(es)  gourel