ac'hanta

Diwar ac'hann ha 'ta.

Estlammadell

ac'hanta

1. Ger implijet da gregiñ gant ur gaoz:
   • - Ac'hanta ! Mat eo bet marc'had ar gwrac'hed kozh ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 214.)
   • « Te a zo aze, Prat, emezañ ? Ac'hanta, hag ar re-hont ? » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 167.)
   • Ac'hanta, morjin, dont a rit ennoc'h hoc'h-unan, pelloc'h ? — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 42.)
   • Ac'hanta, roue, emezañ, setu me amañ ; petra a zo d'ober ?" — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 47.)
   • - Ac'hanta, hennezh eo ma mignon, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 12.)