naer

Brezhoneg

Etimologiezh

Diouzh ar c'hrennvrezhoneg azr, furm distreset *nazr. Da dostaat ouzh ar c'herneveureg nader, ar c'hembraeg neidr, an anv-gwan deveret henvrezhonek el liester natr-ol-ion, « eus naer », an iwerzhoneg nathir, a glot marteze gant al latin nātrix, « [naer] neuierez », ha sur a-walc'h gant ar ger germanek en deus roet ar goteg nadr-s, an hensaozneg adder hag an alamaneg Natter.^[1]

Anv-kadarn

naer /ˈnaɛr/ pe /ˈnɛːr/ benel (liester naered, naeron).

Skrampvil hep pavioù, vic'haner (ral a wezh vibevc'haner).
- Dindan an delioù zo naered. — (Filhorez an Aotrou Gwesklen, er Barzhaz Breizh.)
- ... ar plac'h eo c'hwi, an naer eo me ... , — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 276.)
- Lonkañ a ra kement loenig a gav : logod, gozed, tousegi, naered, amprevaned, c'hwiled ha kement zo. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 111.)
- Ma c'hi-me a oa bet kroget un naer ennañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 282.)
- A-greiz-holl, setu an naer o tigeriñ he daoulagad, heñvel ouzh nozelennoù. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 33.)
- Ne welez ket emañ an naer aze en he rodelloù? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 174.)