tost

Amprestet digant ar ger gallek tost (abred) ^[1].

Adverb

tost (da) /ˈtɔst/; tostoc'h, tostañ, ken tost, tostat.

1. Nepell, war un hed bihan;
   • Bezañ tost da un den, da un dra.

   • Bet oc'h tost a-walc'h dezhe. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 85.)
   • Ni a evo da yec'hed an hini a zo bremañ tost da zouar Bro-Saoz ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 230.)
   • Ken tost edont dign ma kouezaz taol unan anezho var beg va skoaz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 92.)
   • Diskoachet ar voualc'h war he neizh ha gouezet, memes gant mamm Paotr-Teo, abaoe pegeit ne oa ket aet tost da skol Sant-Gabriel. — (Youenn Drezen, Skol louarn Veig Trebern, eil lodenn, Al Liamm, 1973, p. 88.)
   • Sell pegen tost emañ d'an tan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 526.)
   • Arru omp tost d'ar porzh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 526.)
   • E di zo tost d'an aot. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 526.)
   • Ar c’helorn-mañ zo tost da zaouc’hement egile, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 527.)
   • Tost d'an hanter eus ar re a chome a voe lazet gantan c'hoaz, [...] — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 31.)

   • Tremen tost da un den, da un dra

   • An hini a dremenfe re dost da benn ar bern plouz a yafe kof e c'har gant ar c'hi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 367.)

   • Ne zaleas ket da stouiñ e benn, rak bolodoù un tenn fuzuilh a c'hwitellas dreist ar c'hleuz, hag a nijas tost dezhañ. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 78.)
2. Derc'hel tost da un dra bennak : mirout

   • Pa'm bez ur gwenneg bennak e talc'han tost dezho. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 192.)

• pell

• bezañ tost da un den ober un dra
• na tost
• pe dost

• galleg : près ^(fr)

• Tost ne dap ket, berr ne skoulm ket.

Anv-gwan

tost/ˈtost/, ken tost.

1. Ha n'eo ket pell (kar, kerent)
   • kar-tost, kerent-tost. Gwelout ivez tost-kar.
2. Pizh
   • An dud pinvidik n'int ket ken tost hag ar beorien — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 527.)
3. bezañ tost d'e arc'hant, tost d'e wenneien
   • Hennezh zo ken tost ken ne gred ket debriñ e voued. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 48.)
   • Hennezh zo tostoc'h evit evel-se d'e wenneien. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 527.)

• bezañ tost e voned d'e benn
• bezañ tost e groc'hen ouzh e gein

• galleg : avare ^(fr) , regardant ^(fr)

Anv-kadarn

tost /ˈtost/ gourel (furm vihanaat : tostig, liester : tostoù)

1. Bank en ur vag ma azez ar roeñverien warnañ
   • An div vigoudenn yaouank, troñset ganto o c'hotilhonoù voulouz, o doa graet dakig, e-giz div blac'hig fur, war un tost. Hep fiñval mui. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 123.)

• galleg : banc de rameurs ^(fr)

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 267.