Сінец

Сінец
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Клада:  Рыбы Надклас:  Касцявыя рыбы Клас:  Прамянёвапёрыя рыбы Падклас:  Навапёрыя рыбы Інфраклас:  Касцістыя рыбы Надатрад:  Ostariophysi Серыя:  Otophysi Атрад:  Карпападобныя Надсямейства:  Карпападобныя Сямейства:  Карпавыя Род:  Ballerus Від:  Сінец
Міжнародная навуковая назва
Ballerus ballerus (Linnaeus, 1758)
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 135587
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   639435 NCBI   155074

Сіне́ц^[1] (Ballerus ballerus) — від рыб з сямейства Карпавыя (Cyprinidae).

Спіна сіняя — адсюль назва. Народныя назвы: кляпец, сіньга, сопа.

Даўжыня цела да 40 см, маса да 1 кг. Падобны да ляшча. Адрозніваецца больш выцягнутым і сціснутым целам, дробнай луской, завостраным ротам, злёгку накіраваным угору, больш доўгім анальным плаўніком і інш. Галава невялікая. Спіна цёмна-сіняя, бакі і бруха серабрыста-белыя з залацістым адлівам, няпарныя плаўнікі бледна-шэрыя, грудныя — жаўтаватыя з чарнаватай аблямоўкай. Хваставы плаўнік з глыбокай выемкай.

Пашыраны ў вадаёмах басейнаў Балтыйскага, Азоўскага, Каспійскага, Чорнага мораў. Азёрна-рачная рыба, якая водзіцца толькі ў праточных азёрах, што ляжаць у рэчышчах. Насяляе раўнінныя ўчасткі рэк з ціхім цячэннем, больш шматлікі ў вусцевых участках буйных рэк. На тэрыторыі Беларусі ў невялікай колькасці водзіцца ў рацэ Дняпро і яго прытоках (Прыпяць, Сож, Бярэзіна).

Жыве чародамі. Зімуе на ямах у рэчышчах. Пасля таго як сыходзіць лёд, пакідае зімавальныя ямы і ідзе на пойму для нерасту.

Палаваспелымі становяцца асобіны на 4-м годзе жыцця пры даўжыні каля 20 см. Адкладвае ікру пры тэмпературы вады 7—9 °C. Нерасцілішчамі служаць залітыя паніжаныя ўчасткі пойм, затокі з леташняй расліннасцю. Плоднасць 4—25 тыс. ікрынак і больш.

Корміцца зоапланктонам, пераважна ніжэйшымі ракападобнымі, і бентасам.

Тэмп росту невысокі. Напрыклад у возеры Палік у 6-гадовым узросце маса сінца была каля 400 г^[2].

Прамысловае значэнне невялікае.

• Петухоў У. Б. Сінец // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
• Сінец // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 400. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).