Нубія
Нубія — гістарычная вобласьць у даліне Ніла, паміж першым і шостым парогамі, г.зн. на поўнач ад суданскай сталіцы Хартума і на поўдзень ад Асуана ў Эгіпце. Назва, магчыма, паходзіць ад старажытнаэгіпецкага слова nub — золата. У старажытнасьці на тэрыторыі Нуіі пасьлядоўна існавалі розныя культуры і дзяржавы. Сталіцай царства ў той час быў Мэроэ. У VII—XIV стагодзьдзях тут знаходзілася некалькі хрысьціянскіх дзяржаваў нубійцаў. Затым Нубія была ісламізавана і часткова заселеная арабскімі плямёнамі. Нубія была крыніцай рабоў і прыродных багацьцяў (золата і слановай косьці).
Сучасныя нубійцы гавораць на дзьвюх роднасных мовах нубійской галіны ўсходнесуданскай надсям’і — нобін (нашчадак старанубійскай) і кенузі-дангола, а частка — толькі на арабскай.
