Profetes del islam

Profetes del islam
profesión
profeta y personaje coránico (es)
Más información
Basáu en	Wahy (es) y Tanzil (en)

Caúnu de los profetes del islam predicaba les mesmes idees básiques: la creencia nun solu dios y el refugu de la idolatría y el pecáu. Tanto un nabí como un rasul ye, según los musulmanes, aquél escoyíu por Alá como profeta. Caúnu vieno predicar l'islam y la venida final del unviáu de Dios, Mahoma, y dirixó'l so mensaxe a un pueblu distintu.

A diferencia del xudaísmu y del cristianismu, l'islam estrema ente un mensaxeru de Dios (rasul) y un profeta (nabí). Dambos tienen una misión inspirada na revelación d'Alá, pero los rasul tresmiten el so mensaxe al traviés d'un llibru; mientres que cada rasul ye un nabi, non tou nabi ye un rasul.

La tradición islámica sostién que Dios unvió mensaxeros a cada nación. Solamente Mahoma foi unviáu pa tresmitir el mensaxe de Dios al mundu enteru, los demás dirixéronse a caúnu de los distintos pueblos o naciones.

Tanto n'árabe ( نبيّ, plural: anbiyaa أنبياء) como n'hebréu, el términu nabí (formes plurales: nabiyyūn y anbiyāʾ) refierse al profeta. El Corán usa esti nome 75 vegaes. Rasul (رسول, ‘mensaxeru’; plural: rusul) y mursal (‘apóstol'; plural: mursalūn), apaecen cerca de 300 vegaes. Sicasí, risāla (‘mensaxe proféticu’) solo puede atopase diez vegaes.^[1]

Según el profesor Uri Rubin, la diferencia ente los anbiyā y los rusul nel Corán ye asemeyada a la qu'esiste nel Nuevu Testamentu cristianu, qu'asitia en llugar superior a los apóstoles (rasul) qu'a los profetes.^[2] Por exemplu, siempres que nel Corán apaecen dambos títulos, rasul vien antes. Los comentaristes coránicos indiquen qu'un rasul ye un profeta al que se-y da un mensaxe, un llibru que tien de ser tresmitíu. Según l'eruditu musulmán al-Baydawi, un rasul establez una nueva norma relixosa (xaria) ente qu'un profeta predica l'antigua. Amás, un nabí esperimenta la revelación solamente en suaños ente qu'un rasul la recibe direutamente d'un ánxel. Por eso los anbiyā yeren más numberosos que los rusul, y tienen un rangu inferior.^[1] Según A. J. Wensinck, Dios unvia a los profetes y los mensaxeros tanto como predicadores como p'alvertir a la so xente. Nel casu de los mensaxeros, sicasí, paez haber una rellación más cercana ente ellos y la so comunidá (umma): Dios unvia solamente unu a cada pueblu. Esti rasul va ser el testigu d'esa comunidá al que Dios va llamar nel Yaum al-Qiyamah, el día del Xuiciu Final.^[3] Según el Corán, Mahoma foi unviáu tamién p'aquellos qu'inda nun recibieren nengún rasul.^[1]

Tamién ye necesario estremar ente los mensaxeros celestiales y los humanos. Alá unvió ánxeles como mensaxeros, pero non como profetes. Los mensaxeros humanos son tamién profetes, anque non tolos profetes sían mensaxeros.^[1]

El versu 69 de la sura 4 del Corán numbera dellos grupos virtuosos ente los homes, y d'ente ellos los anbiyaa (qu'inclúin a los rusul) ocupen la fila más alta.^[1]

El qu'obedez a Alá y al unviáu, tán colos profetes, los veraces, los testigos y los xustos a los qu'Alá agració. ¡Qué bona compañía!

Sura 4: 69

Los musulmanes consideren que tolos profetes predicaben l'islam, yá que solo hai un dios. Consideren a Abraham como'l primer profeta y a Mahoma como'l postreru, al que-y dan el títulu de sellu de los profetes, yá que dempués d'él nun va haber nueves revelaciones.^[4] Los musulmanes creen qu'Alá unvió unos 124.000 mensaxeros a tol mundu, según lo mentao na hadith. Cinco d'ellos, conocíos como Ulul Azmi o imanes de los rasul, son reconocíos cola mayor reverencia pol so compromisu inusualmente fuerte con Dios a pesar de sufrir grandes sufrimientos. Estos cinco son:

1. Noé (Nuh),
2. Abraham (Ibrahim),
3. Moisés (Musa),
4. Xesús (Isa) y
5. Mahoma (Muhammad).

Xesús ye consideráu como rasul porque recibió la wahy, porque per ella Dios-y reveló l'injil (evanxeliu).^[5]

L'islam atribúi a tolos profetes los siguientes atributos:

ismet: son inocentes y que nun cometen actos pecaminosos.

emânet: son dignos d'enfotu.

fetânet: son bien intelixentes.

sidk: son siempres sinceros, enxamás mienten.

teblîğ: cumplen tolos mandamientos y prohibiciones de Dios ensin la menor vacilación.

Adán

Henoc

Noé

Sela

Eber

Abraham

Lot

Ismael

Isaac

Xacob

Xosé

Xob

آدم‎

ادريس‎

نوح‎

صالح‎

هود‎

ابراهيم‎

لوط‎

اسماعيل‎

اسحاق‎

يعقوب‎

يوسف‎

أيوب‎

Ādam

Idrīs

Nūḥ

Ṣāliḥ

Hūd

Ibrāhīm

Lūṭ

Ismāʿīl

Isḥāq

Yaʿqūb

Yūsuf

Ayyūb

Xetró

Moisés

Aarón

Ezequiel

David

Salomón

Elíes

Eliséu

Xonás

Zacaríes

Xuan

Xesús

Mahoma

شعيب‎

موسى‎

هارون‎

ذو الكفل‎

داود‎

سليمان‎

إلياس‎

اليسع‎

يونس‎

زكريا‎

يحيى‎

عيسى‎

محمد‎

Šuʿayb

Mūsā

Hārūn

Ḏū'l-Kifl

Dāwūd

Sulaymān

Ilyās

al-Yāsʿa

Yūnas

Zakarīyā

Yahyā

ʿĪsā

Muḥammad

L'islam prohibe pidir ayuda a los finaos, anque en vida fueren profetes bien respetaos. Darréu que ye una relixón que se prautica en pueblos con costumes bien distintes, en dellos países islámicos allégase a los santos difuntos en busca d'auxiliu milagrosu.

La diferencia ente Mahoma y otros mensaxeros ye doble:

• Dios unvió a tolos mensaxeros anteriores a una nación específica nuna rexón determinada. Les sos enseñances tamién fueron llindaes a un momentu y un periodu específicos. Sicasí, Mahoma foi unviáu a tola humanidá.^[6] El Corán lláma-y l'Unviáu.^[7]
• La enseñanza de tolos anbiyaa, ya inclusive de los rusul, anteriores a Mahoma sumió, y lo que permanez ta alteriao y entemecío con falses histories, ente que la enseñanza de Mahoma va caltenese na so totalidá y orixinalidá.^[6]