Arcu la vieya

Arcu la vieya
fenómenu
Fotometeoro (es)

L'arcu la vieya ye un fenómenu ópticu y meteorolóxicu que produz l'apaición d'un espectru de lluz continu nel cielu cuando los rayos del sol trespasen pequeñes partícules de mugor conteníes n'atmósfera terrestre. La forma ye la d'un arcu multicolor col roxo hacia la parte esterior y el viola hacia la interior. El arco iris duble, ye menos avezau a vese, y tien los colores invertíos, esto ye, el roxo hacia dientro y el viola hacia l'esterior.

Magar que l'arcu iris amuesa un espectru continu de colores (toos), suel aceutase como siete el númberu de colores que lu forma, bermeyu, naranxa, mariellu, verde, cian, azul y viola.

Otros nomes polos que se conoz esti fenómenu son:

• Arcu iris, arcu d'iris, arcu pintáu, arcu'l señor^[1]
• Cereza del cielu^[2]
• Meiruelu^[3]
• Tizón^[4]

Isaac Newton demostró ente 1670 y 1672 que la lluz blanca taba formada por bandes de colores que podíen separtase per duana d'un prisma. Nel so llibru Opticks de 1704, señaló nun círculu de colores (discu de Newton) que la lluz, lo mesmo que l'arcu iris, compónse de siete colores y fizo una analoxía colos siete díes de la selmana y les siete notes musicales. Estos 7 colores son los siguientes:

• Arcu iris llunar
• Arcu iris de borrina

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Arcu la vieya.