[go: up one dir, main page]

Saltar al conteníu

Athene noctua

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
(Redirixío dende Miagón)
Athene noctua
miagón
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Strigiformes
Familia: Strigidae
Xéneru: Athene
Especie: A. noctua
Scopoli, 1769
Distribución
Subespecies
Ver testu
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Athene noctua vidalii
Soníu

Cantar de la miaga.

El miagón[2], miagona[3], páxaru miagón[4], beca[5], fonsu o rasa[6] (Athene noctua) ye una ave strigiformes de la familia Strigidae. Ta bien espublizada pela metá sur d'Europa y el norte d'África. Tien unos 25 cm de llargor.

Como la mayoría d'aves de la familia Strigidae, tien grandes güeyos d'iris mariellu-maciu. Ye d'estatura gordosa, de color pardu con manches blanques, y en esnalu estremar peles sos ales curtíes, arrondaes y con llinies puntiaes de color blancu. Paezse un pocu al coruxín, pero ésti ye de color ceniza, con un par de guedeyes en punta enriba de la cabeza, y menos trabáu que'l miagón.

El so esnalu ye onduláu, con descensos y ascensos siguíos y d'aleteos rápidos.

El so cantu ye bono d'escuchar nos atapeceres: una serie de reclamos agudos y fuertes, paecíos al miagar d'un gatu (de ahí el so nome). Suelse ver sobremanera en paisaxes mediterráneos, con olivares, carbes, y dalgún qu'otru pedregal. Tamién ye frecuente velo de día, posáu sobre un poste.

Caza sobremanera pequeños royedores, inseutos grandes, pequeños páxaros y viérbenes.

Nome común

[editar | editar la fonte]

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés colos siguientes nomes comunes: miagón[2], miagona[3], páxaru miagón[4], beca[5], fonsu y rasa[6].

Subespecies

[editar | editar la fonte]

Son reconocíes les siguientes subespecies:[7]

  • Athene noctua bactriana Blyth, 1847
  • Athene noctua glaux (Savigny, 1809)
  • Athene noctua impasta Bangs & J. L. Peters, 1928
  • Athene noctua indigena C. L. Brehm, 1855
  • Athene noctua lilith Hartert, 1913
  • Athene noctua ludlowi E. C. S. Baker, 1926
  • Athene noctua noctua (Scopoli, 1769)
  • Athene noctua orientalis Severtzov, 1873
  • Athene noctua plumipes Swinhoe, 1870
  • Athene noctua saharae (O. Kleinschmidt, 1909)
  • Athene noctua somaliensis Reichenow, 1905
  • Athene noctua spilogastra (Heuglin, 1869)
  • Athene noctua vidalii A. E. Brehm, 1857

Mitoloxía

[editar | editar la fonte]

Na antigua Grecia yera l'animal sagráu de la diosa Atenea, de la cual toma'l so nome científicu, y símbolu de la ciudá d'Atenes.[8][9] Por ello, munches monedes acuñaes llevaben nel so aviesu la imaxe d'esti animal. Hegel adoptar nel s. XIX como símbolu de la filosofía.[10] En 1923, José Ortega y Gasset utilizó al miagón como logo pa la Revista d'Occidente.

Ave del añu 2011

[editar | editar la fonte]

La Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO/BirdLife) declaró al miagón européu ave del añu 2011. Al traviés de la iniciativa Ave del Añu SEO/BirdLife realiza campañes especiales empuestes al caltenimientu de la especie.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. BirdLife International (2012). «Athene noctua» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.2. Consultáu'l 28 de mayu de 2013.
  2. 2,0 2,1 URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. 3,0 3,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  4. 4,0 4,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  5. 5,0 5,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  6. 6,0 6,1 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  7. Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Athene noctua (TSN 555471)» (inglés).
  8. Lucía Rodríguez-Noriega, Intentando socavar una falsa creencia: la identidá de l'ave de Atenea, Studium 12 (2006), 103-111. Disponible en [1]
  9. «La curuxa de Minerva» frente al supuestu «uxu de Minerva»» (castellanu). Curuxa.org. Consultáu'l 28 de setiembre de 2013.
  10. Richard Rorty, Eliot Deutsch (2001): Cultura y modernidá: perspeutives filosófiques d'Oriente y Occidente, p. 347. «El miagón de Minerva ye, dempués de too, un páxaru mitolóxicu, que tomó emprestáu'l mesmu Hegel como metáfora pa la filosofía. El mitu imponse sobre daqué o sobre daquién, como autenticación intersubjetiva de la verdá d'un…» Consultáu 3 febreru 2011.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]