Mercosur

Mercosur
Mercado Comum do Sul (pt) Mercado Común del Sur (es) Ñemby Ñemuha (gn)
organismu internacional, organización rexonal y xunión aduanera
Llocalización
Sede	Montevidéu
Historia
Fundación	26 marzu 1991
Fundador	Arxentina Brasil Paraguái Uruguái
Participación empresarial
Filiales	ver Comisión Parlamentaria Conjunta (es) Consejo del Mercado Común (es) Grupo Mercado Común (es) Comisión de Comercio del Mercosur (es) Parllamentu del Mercosur Secretaría del Mercosur (es) Tribunal Permanente de Revisión del Mercosur (es) Fondo de Convergencia Estructural del Mercosur (es) presidencia pro tempore del Mercosur (es) Instituto Social del MERCOSUR (es) RECyT (es) Q110977941 Instituto de Políticas Públicas en Derechos Humanos del MERCOSUR (es)
Propietariu de	ver Boletín Oficial del Mercosur (es)
Formáu por	Brasil Arxentina Paraguái Uruguái Venezuela
Web oficial

El Mercáu Común del Sur (Mercosur) ―llamáu Mercáu Comum do Sul (Mercosul) en portugués, y Ñemby Ñemuha en guaraní― ye un procesu d'integración rexonal fundáu en 1991 por Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái. En fases posteriores, el Mercosur incorporó a Venezuela y Bolivia, atopándose'l primeru anguaño suspendíu del bloque^[1] y el segundu en procesu d'adhesión.^[2]

Oficialmente'l Mercosur informa tamién que Chile, Colombia, Ecuador, Perú, Guyana y Surinam integren el bloque como «Estaos acomuñaos»,^[3][4] y que Méxicu y Nueva Zelanda son "Estaos observadores". El mapa oficial del Mercosur inclúi a los seis países mentaos nel primer párrafu,^[5] y definir como "Estaos parte".^[6]

Dellos países y diverses fontes periodístiques, difieren na manera de definir l'estatus de los países arreyaos. Arxentina considera que los países "miembros" son los "Estaos parte" y los "Estaos asociaos", y ente los "Estaos parte" inclúi a Arxentina, Brasil, Paraguái, Uruguái y Venezuela, en cuantes que considera que "Bolivia cunta con un estatus especial" de "Miembru en procesu d'adhesión", con derechu a voz, pero ensin votu".^[7] Colombia pela so parte, considera a Bolivia como estáu parte ("incorporación concretada pol Protocolu d'Adhesión del 17 de xunetu de 2015").^[8]

Esta estructura d'integración rexonal foi creada'l 26 de marzu de 1991 cola firma del Tratáu d'Asunción per parte d'Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái, anque los antecedentes de la integración rexonal remontar al 30 de payares de 1985, fecha de la Declaración de Foz de Iguazú, que selló un alcuerdu d'integración billateral ente Arxentina y Brasil. De la mesma, la so esistencia como persona xurídica de Derechu Internacional foi decidida nel Protocolu de Ouro Preto, robláu'l 16 d'avientu de 1994, qu'entró a valir el 15 d'avientu de 1995. El Protocolu de Ouro Preto estableció un arancel esternu común, y dende 1999 esiste una zona llibre d'aranceles ente los sos integrantes, anque quitando a una serie de productos, ente ellos l'azucre.^[9][10] En 2006 Venezuela robló'l Protocolu d'Adhesión al Mercosur, completando'l procesu en 2012, momentu dende'l cual convirtióse en miembru plenu.^[11] En 2012 Bolivia robló'l Protocolu d'Adhesión al Mercosur que foi perfeccionáu en 2015 cola firma en conformidá de Paraguái, siendo consideráu Estáu parte "en procesu d'adhesión" (con voz pero ensin votu) hasta que se complete'l trámite llegal, momentu dende'l cual -de completase- va pasar a ser miembru plenu.^[11]

El Mercosur basar nuna Carta Democrática que nun dexa la pertenencia al bloque de países non democráticos, y estableció una zona de llibre comerciu y alcuerdos d'arancel común, según diversos mecanismos de complementación granible y d'integración económica, social y cultural,^[12] incluyendo la llibre circulación de los ciudadanos del bloque. Los idiomes oficiales del Mercosur son l'español, el portugués y el guaraní.^[13]

Ye consideráu como una potencia económica, con un PIB de 4 580 000 000 000 de dólares, lo que representa'l 82,3 % del PIB total de toa Suramérica. Cubre un territoriu de casi 13 000 000 de quilómetros cuadraos y cuenta con más de 275 millones d'habitantes (cerca del 70 % d'América del Sur). Siete de cada diez suramericanos son ciudadanos del Mercosur.^[14][15]

Per otru llau, el Mercosur constitúyese como l'área económica y plataforma industrial, más dinámica, competitiva y desenvuelta, non yá de Llatinoamérica, sinón de tol hemisferiu sur. Ta consideráu como'l cuartu bloque económicu del mundu, n'importancia y volume de negocios, y la quinta economía mundial, si considérase'l PIB nominal producíu por tol bloque.

Amás de la importancia económica que representa'l Mercosur en toa América Llatina, ésti, trai una relevancia xeopolítica de gran magnitú, yá que dos de los sos miembros, Arxentina y Brasil, son miembros del esclusivu G-20.

• El 30 de payares de 1985 los presidentes d'Arxentina y Brasil, Raúl Alfonsín y José Sarney respeutivamente, suscribieron la Declaración de Foz de Iguazú, «piedra basal del Mercosur». En 2004, Arxentina y Brasil resolvieron conxuntamente que'l 30 de payares celebrara'l Día de l'Amistá Arxentín-Brasilana.^[16]
• El 29 de xunetu de 1986 roblóse'l Acta pa la Integración Arxentina-Brasilana. Por aciu esti preséu estableció'l programa d'Intercambiu y Cooperación Económica, ente Arxentina y Brasil (PICE), fundáu nos principios de gradualidad, flexibilidá, simetría, equilibriu, tratamientu preferencial frente a terceros mercaos, harmonización progresiva de polítiques, y participación del sector empresariu. El nucleu del PICE fueron los protocolos sectoriales» n'aspeutos claves.
• El 6 d'abril de 1988 roblóse'l Acta de Alvorada, por aciu el cual Uruguái sumir al procesu d'integración rexonal.
• El 29 de payares de 1988 celebróse'l Tratáu d'Integración, Cooperación y Desenvolvimientu. El tratáu afitó un plazu de 10 años pa la remoción gradual de les asimetríes.
• El 6 de xunetu de 1990 roblóse'l Acta de Buenos Aires, acelerando'l cronograma d'integración y afitando la fecha de 31 d'avientu de 1994 pa conformar el mercáu común.
• El 26 de marzu de 1991, Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái roblaron el Tratáu d'Asunción, qu'adoptó'l nome Mercosur, dio-y una estructura institucional básica y estableció una área de llibre comerciu.
• En xunu de 1992, en Les Lleñes, establecióse'l cronograma definitivu escontra la constitución del mercáu común.
• El 17 d'avientu de 1994 roblóse'l Protocolu de Ouro Preto, que punxo en marcha'l Mercosur.

• El 26 de marzu de 2001, n'ocasión de la celebración del X Aniversariu del Tratáu d'Asunción (1991-2001), so la direición del primer Secretariu Arxentín Lic. Santiago González Cravino, se izó per primer vegada la bandera de MERCOSUR na so sede en Montevideo.
• El 4 de xunetu de 2006 suscribióse'l Protocolu d'Adhesión de Venezuela al Mercosur^[17] por aciu el cual Venezuela constituyóse como Estáu parte. La formalización del ingresu de Venezuela al Mercosur viose retrasada hasta 2012 pola falta de la ratificación del Protocolu pol Congresu paraguayu.^[18][19]

El 22 de xunu de 2012, como respuesta al xuiciu políticu que removió al presidente de Paraguái, Brasil suxirió espulsar a Paraguái del bloque,^[20] ente qu'Arxentina retiró'l so embaxador d'Asunción.^[21] Finalmente, Paraguái foi suspendíu tantu del Mercosur como de la Unasur.

• El 28 de xunu de 2012 decretóse la suspensión de Paraguái na inxerencia de les decisiones del Mercosur hasta que fueren efeutuaes les eleiciones democrátiques programaes p'abril del 2013.

30 de xunetu de 2012, con Paraguái suspendíu, los restantes trés países aprobaron l'ingresu de Venezuela al bloque, que se concretó al el 12 d'agostu d'esi mesmu añu.^[22] El 18 d'avientu de 2013, el Congresu de Paraguái ratificó'l Protocolu d'incorporación de Venezuela al Mercosur.^[23]

• El 7 d'avientu de 2012, el presidente bolivianu, Evo Morales, robló un protocolu empobináu a l'adhesión del so país a la membresía plena nel bloque.^[24][25]

El 13 de xunetu de 2013 llevantóse la suspensión que fuera aplicada a Paraguái en cumplimientu del Protocolu de Ushuaia, sobre'l compromisu democráticu.^[26] Sicasí, l'actual gobiernu de Paraguái refugara'l so re-incorporación al bloque hasta tantu nun s'atopara una forma xurídica pa ingresu de Venezuela al Mercosur, acordies col derechu internacional. N'avientu, cola aceptación del ingresu de Venezuela, per parte del congresu paraguayu, Paraguái se re-incorporó de forma total al bloque.^[27]

N'agostu de 2016, los presidentes de Brasil, Arxentina y Paraguái, presentes en Rio de Janeiro pa los Xuegos Olímpicos, axuntar p'aldericar la suspensión de Venezuela del organismu. Los trés países presentaron duldes sobre si Venezuela cumple colos requisitos pa ser miembru plenu.^[28] Ello ye que Venezuela foi refugada d'asumir la presidencia protémpore del Mercosur por esos trés países.^[29] El 21 de payares de 2016, el ministru paraguayu de Rellaciones Esteriores, Eladio Loizaga, anunció que Venezuela sería suspendida n'avientu de 2016 dempués de que'l país recibiera un periodu de tres meses pa reformar les sos lleis. Reclamóse'l cumplimientu de les esixencies del Mercosur, principalmente en cuestiones de comerciu, política, democracia y derechos humanos.^[30] El 1 d'avientu de 2016, Venezuela foi suspendida del Mercosur.^[31]

El 5 d'agostu de 2017 los ministros de Rellaciones Esteriores de los cuatro países miembros suscribieron en São Paulo, Brasil, una declaración según la cual en Venezuela producir una rotura del orde democráticu” y que n'intentando infructuosamente realizar consultes col gobiernu de Nicolás Maduro, dar# en sancionar al país cola suspensión indefinida “de los derechos y obligaciones” apautaos nel Mercosur según lo contemplao nel Protocolu de Ushuaia.^[32]

• Tratáu d'Integración, Cooperación y Desenvolvimientu ente Arxentina y Brasil (1988)
• Acta de Alvorada (1988)
• Acta de Buenos Aires (1990)
• s:Tratáu d'Asunción Tratáu d'Asunción (1991)
• Protocolu de Ouro Preto (1994)
• Declaración Presidencial sobre Compromisu Democráticu (1996)
• Declaración Sociolaboral (1998)
• Protocolu de Ushuaia sobre Compromisu Democráticu (1998)
• Protocolu d'Olivos pa la Solución de Discutinios (2002)
• CMC EXT/DEC. Nᵘ 11/03 sobre creación de la Comisión de Representantes Permanentes (2003)
• CMC/DEC. Nᵘ 18/04 sobre Réxime de Participación de los Estaos Acomuñaos (2004)
• Protocolu d'Asunción sobre Derechos Humanos (2005)
• Protocolu Constitutivu del Parllamentu del Mercosur (2006) Testu del proyeutu. Nun s'atopa confirmáu que sía idénticu al del protocolu robláu.

El Conseyu del Mercáu Común (CMC) ye l'órganu cimeru del Mercosur y el qu'adopta les normes de mayor importancia denominaes "decisiones". Ta integráu polos Ministros de Rellaciones Esteriores y los Ministros d'Economía de los países miembros.

Sígue-y n'importancia'l Grupu Mercáu Común (GMC), que ye l'órganu executivu del bloque; les sos normes denominar "resoluciones". Ta integráu por cinco miembros de cada país, trés de los cualos tienen de representar al Ministeriu de Rellaciones Esteriores, al d'Economía y al Bancu Central.

La Comisión de Comerciu del Mercosur (CCM) ye l'órganu decisoriu en materia comercial-aduanera del bloque y asisti al GMC; les sos normes denominar "direutives". Ta integráu por cuatro miembros de cada país y ye coordinada polos Ministerios de Rellaciones Esteriores.

A ellos suman otros cuatro órganos de gran importancia derivaos de testos fundacionales:

• el Parllamentu del Mercosur o Parlasur (PM), órganu llexislativu del bloque;
• la Secretaría del Mercosur (SM), instancia permanente de coordinación alministrativa. N'avientu de 1996, el Mercosur robló cola República Oriental del Uruguái l'Alcuerdu Sede pal Funcionamientu de la Secretaría Alministrativa, aprobáu pola Decisión CMC Nᵘ 04/96 que fuera darréu incorporáu a dereches internu de la República Oriental del Uruguái pola Llei Nᵘ 16.829, del 29 de mayu de 1997;
• el Tribunal Permanente de Revisión del Mercosur (TPR), órganu xudicial;
• el Foru Consultivu Económicu-Social (FCES), órganu de participación de la sociedá civil;

Fora de la estructura institucional, con máximu poder decisoriu, atópense los Cumes de Xefes d'Estáu del Mercosur, que dicten normes denominaes "declaraciones".

El restu de la estructura institucional del Mercosur integrar con comisiones, subgrupos de trabayu, xuntes especializaes, foros, fondos y demás ámbitos dependientes de los órganos principales.

El Mercáu Común del Sur ta conformáu oficialmente por 5 países suramericanos soberanos independientes que se conocen como los Estaos miembros plenos. La Xunión foi fundada por cuatro países d'América del Sur (Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái) y amplióse nuna ocasión, al espandise a Venezuela en 2012 colo cual el bloque adquier salida al Caribe. A diferencia de los Estaos de los Estaos Xuníos, los estaos miembros del Mercosur nun tán obligaos a una forma republicana de gobiernu. La Xunión ta compuesta de seis repúbliques, con cinco estados asociaos y dos observadores. El territoriu del Mercosur consiste nel conxuntu de territorios de los sos 5 Estaos miembros. El territoriu del bloque nun ye'l mesmu que'l d'América del Sur, yá que, de primeres, hai estaos suramericanos que s'atopen fora del Mercosur, como Colombia, Chile, Ecuador o Perú. Amás, ciertos territorios suramericanos en disputa de los Estaos miembros nun formen parte del Mercáu (por casu les Islles Malvines).

La superficie combinada de los Estaos miembros del Mercosur cubre una área de 12 795 579 quilómetros cuadraos. El paisaxe, el clima, y la economía del Mercosur vense influyíes pola llatitú y altitú del so ampliu territoriu, según tamién de les sos mariñes, que suman una llarga mariña que toma'l Atlánticu Sur y el Mar Caribe. La combinación de los Estaos miembros comparte fronteres terrestres con siete Estaos non miembros, como lo son Bolivia, Colombia, Chile, Guyana, Perú, Surinam y la Guayana Francesa quien ye una rexón ultramar de la Xunión Europea perteneciente a Francia.

Los miembros fundadores son Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái, que constituyeron el Mercosur por aciu el Tratáu d'Asunción robláu'l 26 de marzu de 1991, ratificáu depués poles instancies parllamentaries de cada unu de los países firmantes y qu'entró a valir el 29 de payares de 1991.^[33]

En 2006 Venezuela robló'l Protocolu d'Adhesión al Mercosur, completando'l procesu en 2012, momentu dende'l cual convirtióse en miembru plenu.^[11][34]

En 2012 Bolivia robló'l Protocolu d'Adhesión al Mercosur que foi perfeccionáu en 2015 cola firma en conformidá de Paraguái, siendo consideráu Estáu parte "en procesu d'adhesión" (con voz pero ensin votu) hasta que se complete'l trámite llegal, momentu dende'l cual -de completase- va pasar a ser miembru plenu.^[11][34]

Band.	Esc.	Nome	Firma de l'adhesión	Ratificación de l'adhesión	Población	Superficie	Zona E.E. + Superficie terrestre	Moneda	PIB (PPA) per cápita (USD)[35]
		Arxentina	01991-03-26 26 de marzu de 1991	01991-08-15 15 d'agostu de 1991	43.362.000	2.780.400 (1)	3.939.463 (3)	Pesu arxentín	22.459
		Brasil	01991-03-26 26 de marzu de 1991	01991-09-25 25 de setiembre de 1991	205.304.000	8.514.877	12.175.832	Real brasilanu	15.941
		Paraguái	01991-03-26 26 de marzu de 1991	01991-07-15 15 de xunetu de 1991	6.805.000	406.752	-	Guaraní	8.717
		Uruguái	01991-03-26 26 de marzu de 1991	01991-07-22 22 de xunetu de 1991	3.474.000	176.215	318.381	Pesu uruguayu	21.247
		Venezuela (suspendida)	02006-07-05 5 de xunetu de 2006	02012-07-31 31 de xunetu de 2012	30.825.000	916.445 (2)	1.387.952 (4)	Bolívar	16.346
		Bolivia	02012-12-07 7 d'avientu de 2012 (5)	pendiente[36][37]	10.905.000	1.098.581	-	Bolivianu	6.424

⁽¹⁾ La superficie d'Arxentina algama los 3.761.274 km² si incluyir a los territorios reclamaos de L'Antártida Arxentina y Islles del Atlánticu Sur
⁽²⁾ La superficie de Venezuela algama los 1.075.987 km² si incluyir al territoriu reclamáu de la Guayana Esequiba
⁽³⁾ Nun s'inclúi territorios reclamaos
⁽⁴⁾ Nun s'inclúi territorios reclamaos
⁽⁵⁾ Como Paraguái n'avientu de 2012 taba suspendíu del MERCOSUR el protocolu d'adhesión roblóse una segunda vegada'l 17 de xunetu de 2015^[38]

La economía del bloque ye bien diversa, tien los trés urbes más riques, estenses y poblaes de Suramérica; São Paulo, Buenos Aires y Rio de Janeiro. L'afitamientu del Mercosur dexó'l llibre comerciu y la llibre circulación de persones ente eses grandes metrópolis. Güei, xuníes, formen el mayor parque industrial y mayor centru económicu-financieru de Llatinoamérica y de tol Hemisferiu Sur del planeta.^[39][40][41]

El Mercosur ye'l mayor productor d'alimentos nel mundu,^[42] controla les mayores reserves enerxétiques, minerales, naturales, de recursos hídricos y de petroleu del planeta;^[43] tien tamién la selva tropical más grande del planeta, la selva amazónica. Amás, la economía del Mercosur ye fuertemente industrializada, con empreses de diversos sectores que producen los más diversos artículos; munchos d'ellos cola so propia teunoloxía como: plaques d'aceru, electrodomésticos, melecines, aviones, armes y productos de defensa, ordenadores, coches, enerxía, barcos, alimentos, bebíes, pieces, productos electrónicos, pesca, ente otros. El Mercosur tamién tien los dos empreses petroleres más grandes de Llatinoamérica, Petrobrás y PDVSA;^[44][45] un sector financieru altamente desenvueltu, con dellos bancos y entidaes financieres actuando dientro del bloque, como'l Bancu de Brasil, Itaú, Bradesco, Caixa Econômica Federal (los cuatro brasilanu y mayor de Llatinoamérica),^[46] Bancu de Venezuela, Bancu de la Nación Arxentina, ente otros.

Arxentina ye un país privilexáu poles sos reserves naturales y les sos enerxíes perenals. Con una tasa d'alfabetización práuticamente al tope y con avanzáu desenvolvimientu industrial, ye consideráu un país desenvueltu. Ye unu de los mayores esportadores de carne nel mundu y ye'l primer productor mundial de xirasol, yerba mate, llimones, y aceite de soya, segundu en miel y mazanes, el más grande productor de trigu y llana^[47] en Llatinoamérica,^[48] ente otros cultivos. Ye'l mayor productor de vinu n'América Llatina, quintu nel mundu,^[49] y el principal productor de biodiésel a nivel global.^[50] La producción de gas natural y petroleu son importantes tamién. El Xacimientu Aguilar, na provincia de Jujuy, ye la mayor concentración de minerales de plomu y cinc de Suramérica, y el Baxu de la Alumbrera na provincia de Catamarca, ye unu de los xacimientos pa la estracción más grandes d'oru y cobre n'América Llatina, siendo l'Arxentina'l décimu tercer mayor productor d'oru del mundu.^[51] Tien la tercer reserva de gas más grande del planeta.^[52] Arxentina ye'l país más avanzáu en teunoloxía nuclear y satelital, siendo l'únicu país del continente xunto con Estaos Xuníos- en tener la capacidá de diseñar y producir satélites geoestacionarios propios y p'esportación.^[53] Ye'l más importante productor de software de la rexón y ocupa el segundu puestu en Suramérica tocantes a fabricación de autopartes, siendo amás el ventenu mayor fabricante d'automóviles nel mundu.^[54][55]

Paraguái carauterizar pola predominancia de los sectores agroganaderos, comerciales y de servicios. La economía paraguáia ye la décima quinta economía d'América Llatina en términos de productu interior brutu (PIB) nominal, y la décima quinta en cuanto al PIB a precios de paridá de poder adquisitivu (PPA).

Los datos publicaos añalmente pol Fondu Monetariu Internacional, amuesen qu'hasta l'añu 2015, la economía total de Paraguái baxó, llegando a los 28.077 millones de dólares (Productu Interior Brutu). Na cuestión sobre la división d'esti PIB pola cantidá total d'habitantes del país, amuesen que Paraguái tien una PIB per cápita de 4.009 dólares (en nominal) y un PIB per cápita de 8.707 dólares (en PPA)

El sector industrial paraguayu atópase medianamente desenvueltu, y básase principalmente nel procesamientu de bienes agrícoles y ganaderos^{[ensin referencies]} ye unu de los más grandes n'esportar 1º azucre, 8º carne vacuno, 4º soya, 10º trigu; anguaño ye'l país con mayor crecedera económica na rexón y nel 5º llugar n'América dende 2013 por ser el 2º país con gran torna a inversión en Llatinoamérica, cuenta cola 3º mayor llexa de barcaces del mundu y ye'l mayor productor y esportador d'enerxía anovable de la mesma.

Nel 2010, el Paraguái esperimentó la mayor espansión económica d'América Llatina, con una perspeutiva histórica de crecedera del PIB de 15,3%. Namái nel primer semestre de 2010, el país tuvo una crecedera económica del 14%. El 49,9% de la crecedera del PIB correspuende a l'agricultura; el 9,7% a la industria (incluyendo la construcción y les utilidaes públiques); el 34% correspuende a servicios y el 6,1% a les tases

Brasil ye'l mayor productor mundial de fierro y manganesu, amás de tener la más grande producción d'algodón, naranxa, etanol, carne bovino y carne de pollu. Les esportaciones brasilanes (201.9 millones de dólares^[56]) atopar ente les venti más grandes del mundu. Ye'l mayor productor de café mundial y el primer productor d'equipos militares, televisiones, semiconductores, celulares, ordenadores, automóviles y aviones en Suramérica. La Bovespa en São Paulo ye la décima segunda mayor bolsa de valores (en valores de mercáu) del mundu.^[57]

Uruguái ye la resultancia de la combinación de los recursos naturales del país con una población altament'alfabetizada, una estructura empresarial diversificada y una fuerte presencia del Estáu.

La economía uruguaya ye la décima primera economía d'América Llatina en términos de productu interior brutu (PIB) nominal, (dempués de Guatemala y primero que Costa Rica) y la décima cuarta en cuanto al PIB a precios de paridá de poder adquisitivu (PPA) (dempués de Bolivia y primero que Paraguái). Uruguái tien una renta per cápita d'USD 16 091 PIB per cápita a precios nominales y USD 21 719 PPA.

Magar históricamente la producción tuvo basada nel sector agropecuariu, nes últimes décades el pesu d'otros sectores de la economía creció considerablemente. En 2009 les actividaes primaries representaben el 8,6 % del productu interior brutu, les industries manufactureras el 13,9 %, el comerciu'l 14,5 %, la construcción el 7,3 %, el tresporte'l 7,5 %, y otres actividaes el restante 48,2 %

Venezuela d'alcuerdu al bancu mundial constitúi la quinta economía suramericana más potente en términos de PIB (PPA) y la 30 a nivel mundial.^[58] El país ye miembru fundador de la OPEP, tien una economía basada na estracción y refinamientu del petroleu, amás de tener les reservaes probaes de petroleu más grande del mundu que se creen superen los 300 mil millones de barriles.^[59] Les reserves de fierro de Venezuela son unes de les más importantes nel mundu con empreses potentes como SIDOR.

Les asimetríes ente les economíes d'Arxentina y Brasil con respectu del restu del bloque fueron motivu de quexa d'Uruguái y Paraguái, quien se ven en desventaxa frente a los socios económicamente más grandes, criticando'l tutelaje qu'exercen los primeros sobre'l Mercosur.^[60]

Países por PIB (PPA) 2014	Países por PIB (PPA) per cápita 2015	Países por PIB (nominal) 2013	Países por PIB (nominal) per cápita 2012
Rangu País Millones de USD 1  Brasil 3.072.607 2  Arxentina 927.382 3  Venezuela 545.704 4  Bolivia 69.979 5  Uruguái 69.777 6  Paraguái 57.866	Rangu País O$S 1  Arxentina 22.554 2  Uruguái 21.507 3  Venezuela 16.673 4  Brasil 15.615 5  Paraguái 8.708	Rangu País Millones d'O$S 1  Brasil 1.772.589 2  Arxentina 585.623 3  Venezuela 239.572 4  Uruguái 53.794 5  Paraguái 28.077	Rangu País O$S 1  Uruguái 15.748 2  Arxentina 13.589 3  Venezuela 11.963 4  Brasil 8.670 5  Paraguái 4.010

PAÍSES POR IDH (2015)[61] Rangu País Índiz 1  Arxentina 0,836 (Bien alto) 2  Uruguái 0,793 (Alto) 3  Venezuela 0,762 (Alto) 4  Brasil 0,755 (Alto) 5  Paraguái 0,679 (Mediu) 6  Bolivia 0,662 (Mediu)

PAÍSES POR IDH-D (2015)[62] Rangu País Índiz 1  Arxentina 0,711 2  Uruguái 0,678 3  Venezuela 0,612 4  Brasil 0,557 5  Paraguái 0,529 6  Bolivia 0,472

TASA D'ALFABETIZACIÓN (2015)[63] Rangu País Tasa 1  Uruguái 98,4% 2  Arxentina 97,9% 3  Venezuela 95,5% 4  Bolivia 94,5% 5  Paraguái 93,9% 6  Brasil 91,3%

Países per receición turística Rangu País Millones de turistes 1  Arxentina 6,956 2  Brasil 5,100 3  Uruguái 3,07 4  Bolivia 1,295 5  Venezuela 0,551 6  Paraguái 0,524

El Bancu del Sur ye un fondu monetariu que'l so conveniu constitucional foi roblando'l 26 de setiembre de 2009. Ye la resultancia d'una idea arxentina que se-y propón al presidente de Brasil a fines de 2002, na que trabayaron los ministros d'economía y los Bancos Centrales de dambos países. Nel cume d'Asunción convidar a participar del proyeutu a los presidentes de les naciones integrantes del Mercosur. Constituyéronse como parte del Bancu del Sur: Arxentina, Brasil, Bolivia, Ecuador, Paraguái, Uruguái y Venezuela. La so sede ta en Caraques.

El 16 d'abril de 1998 el Mercosur y la Comunidá Andina de Naciones roblaron un Alcuerdu Marco pa la creación de la Zona del llibre comerciu. Esti alcuerdu contemplaba la negociación del área de llibre comerciu en dos etapes: na primera, hasta'l 30 de setiembre de 1998, la negociación d'un alcuerdu de preferencies arancelaries y na segunda, ente'l 1 d'ochobre de 1998 y el 31 d'avientu de 1999, un alcuerdu de llibre comerciu.

Les negociaciones del alcuerdu de preferencies arancelaries ente los dos bloques empezaron en xunu de 1998. Sicasí, nel añu 1999, a solicitú del Brasil, alcordóse l'apertura de dos procesos de negociación d'alcuerdos de preferencies: unu, nel cual los países de la Comunidá Andina axustaríen namái con Brasil y l'otru, nel que los países de la Comunidá Andina axustaríen con Arxentina, Paraguái y Uruguái. Les negociaciones ente Brasil y la Comunidá Andina concluyeron el 3 de xunetu de 1999 y el 12 d'agostu del mesmu añu roblóse l'Alcuerdu ente Brasil y Colombia, Ecuador, Perú y Venezuela, protocolizado na Aladi como Alcuerdu de Complementación Económica N° 39, qu'entró a valir el 16 d'agostu de 1999.

Mentanto, Arxentina y Colombia, Ecuador, Perú y Venezuela suscribieron el 29 de xunu de 2000 un alcuerdu de preferencies arancelaries rexistráu en Aladi como Alcuerdu de Complementación Económica N° 48 que, acordies con l'artículu 22 del Alcuerdu, entró a valir el 1 d'agostu de 2000. Dambos alcuerdos podíen ser anovaos por alcuerdu ente les partes signatarias y seríen reemplazaos una vegada vixentes los alcuerdos pa la creación d'una área de llibre comerciu.

La segunda etapa de negociaciones pa la creación d'una zona de llibre comerciu ente'l Mercosur y la Comunidá Andina empezó n'abril de 2001. Nesti sentíu, el 6 d'avientu de 2002 los Estaos partes del Mercosur y los países miembros de la Comunidá Andina roblaron un alcuerdu marco pa la conformanza d'una zona de llibre comerciu que foi protocolizado na Aladi como Alcuerdu de Complementación Económica N° 56. Per mediu d'esti alcuerdu los países de la Comunidá Andina y de Mercosur repitieron la so decisión de conformar una área de llibre comerciu antes del 31 d'avientu de 2003. Tamién señalaron que l'Alcuerdu de Complementación Económica N° 36 ente Bolivia y el Mercosur (suscritu'l 17 d'avientu de 1996) siguiría vixente.

En cumplimientu de los compromisos contraíos nel Alcuerdu de Complementación Económica N° 56, el Mercosur y la Comunidá Andina roblaron l'Alcuerdu de Complementación Económica Nᵘ 59 el 18 d'ochobre de 2004. L'oxetivu d'esti alcuerdu foi formar una área de llibre comerciu por aciu la espansión y diversificación del intercambiu comercial y la eliminación de les restricciones arancelaries y non arancelaries qu'afecten al comerciu recíprocu. Perú, pela so parte, concluyó negociaciones d'un tratáu de llibre comerciu col Mercosur el 25 d'agostu de 2003. L'alcuerdu foi robláu'l 30 de payares de 2005 y protocolizado en Aladi como Alcuerdu de Complementación Económica N° 58.

Según Aladi l'alcuerdu entró a valir:

• El 5 de xineru de 2005 ente Venezuela y Uruguái y ente Venezuela y Arxentina;
• El 1 de febreru de 2005 ente Colombia y Uruguái y ente Colombia y Arxentina; ente Colombia y Brasil y ente Venezuela y Brasil
• El 1 d'abril de 2005 ente Ecuador y Arxentina, y ente Brasil y Uruguái;
• El 19 d'abril de 2005 ente Colombia, Ecuador y Venezuela.

L'artículu 40 del Alcuerdu establez que l'alministración y evaluación del mesmu ta al cargu de una Comisión Alministradora integrada pol Grupu Mercáu Común del Mercosur y el conseyu del mercáu común como representantes de los países miembros de la Comunidá Andina signatarios del Alcuerdu. La Comisión axuntar en sesiones ordinaries a lo menos una vegada al añu.^[64]

Los presidentes roblaron el 16 d'avientu de 2007, mientres el Cume en Montevideo un Tratáu de llibre comerciu con Israel. L'alcuerdu con Israel, foi'l primer TLC que'l Mercosur robla dende la so fundación en 1991, tres una negociación de dos años.^[65] «Ye'l primer tratáu que robla'l Mercosur en bloque con otru país. Esta ye una negociación que retrasó tiempu en llevase alantre, pero que remató felizmente», dixo en conferencia de prensa'l canciller uruguayu, Reinaldo Gargano.^[66]

L'alianza comercial cubre'l 90 % del comerciu, con un calendariu de desgravaciones arancelaries progresives de cuatro fases (inmediata, a 4, 8 y 10 años). Estos aranceles van esaniciar a los diez años pa los productos agrícoles y industriales.

El volume d'intercambios ente estos socios, Mercosur–Israel, va ser en redol a los 47.000 millones de dólares. Los principales productos que'l bloque suramericanu esporta a Israel son grano y ceberes, bienes de capital y calzáu, ente que Israel apróve-y d'agroquímicos, software y productos teunolóxicos.^[67] Espérase qu'esti alcuerdu sía beneficiosu pa dambes partes, que dexe a los esportadores del Mercosur amontar les sos ventes agora llindaes pola desventaxa comparativa que representen los compromisos d'Israel con otres naciones.^[68]

El 31 de xunetu de 2012 decidióse formalmente l'ingresu de Venezuela como miembru plenu del bloque, que va faese efeutivu a partir del 12 d'agostu. El país caribeñu va tener 270 díes p'analizar el tratáu y tendrá de ser el Mercosur el que consulte a Israel sobre la so disposición p'axustar, nel marcu del TLC, cola República Bolivariana de Venezuela.^[67]

En xineru de 2004 el Mercosur recibió una propuesta d'Exiptu p'axustar un tratáu de llibre comerciu, tomando como base les conversaciones calteníes mientres la Xunta del G20 (Países en desenvolvimientu) paralela a la 5ª Conferencia Ministerial de la OMC de Cancún, Méxicu celebrada en setiembre de 2003. Na XXVI xunta ordinaria del Conseyu Mercáu Común roblóse un alcuerdu marco ente Mercosur y la República Árabe d'Exiptu. Esti alcuerdu marco foi incorporáu na Decisión Nᵘ 16/04 del Conseyu Mercáu Común. L'alcuerdu prevía la negociación d'una zona de llibre comerciu, con una etapa inicial consistente na negociación d'un alcuerdu de preferencies fixes.

La segunda ronda de negociaciones realizar en Montevideo, Uruguái en payares de 2009. La tercer ronda de negociaciones tuvo llugar en El Cairu ente'l 9 y 11 de marzu de 2010. El 2 d'agostu de 2010 el Mercosur suscribió un tratáu de llibre comerciu con Exiptu nel marcu de la XXXIX Xunta del Conseyu Mercáu Común y Cume de Xefes y Xefes d'Estáu del Mercosur y Estaos Acomuñaos celebrada na ciudá de San Juan. L'alcuerdu foi suscritu pol ministru de Comerciu d'Exiptu, Rachid Mohamed Rachid, y el canciller arxentín, Héctor Timerman, y preve la lliberación gradual de los aranceles pa más del 90 % del comerciu ente dambes partes nun plazu de diez años.^[69][70]

Venezuela tendrá d'integrase al conveniu dáu'l so cambéu de estatus a miembru plenu.

El 20 d'avientu de 2011, mientres el cume en Montevideo, los cancilleres de los cuatro países miembros plenos ―en xunto con Riyad Al Maliki (ministru de Rellaciones Esteriores palestín)― roblaron un tratáu de llibre comerciu cola Autoridá Nacional Palestina.^[71][72]

L'Alcuerdu de complementación económica ente'l Mercosur y Chile foi robláu en Potreru de los Funes, Arxentina, el 25 de xunu de 1996. L'alcuerdu foi suscritu nel marcu de l'ALADI como l'Alcuerdu d'algame parcial de complementación económica N° 35. El AAPCE 35 entró a valir el 1 d'ochobre de 1996. Chile y el Mercosur decidieron afondar l'alcuerdu comercial vixente en materia de servicios. A tales efeutos, axuntáronse'l 14 de xunu de 2007. Chile y Uruguái axuntaron el 10 de setiembre de 2007 p'afondar rellaciones ente dambos tocantes a esta materia. El 1 de xunetu de 2008, depués d'once rondes de negociación, Chile y el Mercosur remataron negociaciones de comerciu de servicios.^[73]

Mientres el Cume de Presidentes del Mercosur celebrada'l 5 de xunetu de 2002 en Buenos Aires, los cancilleres de los Estaos Partes del Mercosur y el Secretariu d'Economía de Méxicu roblaron un Alcuerdu de complementación económica. L'Alcuerdu tenía por oxetu crear una Área de Llibre Comerciu y establecer un marcu xurídico y normativo que dexara establecer regles clares pal comerciu de bienes y servicios ente les partes, según la promoción d'inversiones ente Méxicu y los socios del bloque.

L'Alcuerdu entiende los celebraos o que se celebren ente Méxicu y esi bloque, según los de calter billateral ente Méxicu y cada unu de los países miembros; por tanto, caltién les meyores llograes nos Alcuerdos suscritos per Méxicu con Arxentina, Brasil, Paraguái y Uruguái, según l'Alcuerdu ente Méxicu y el Mercosur pal sector automotor y fai posible la conducción de negociaciones futures, con cuenta d'ampliar y afondar los alcuerdos, de conformidá colos intereses de cada unu de los países participantes, ensin cerrar la posibilidá d'efeutuar negociaciones del bloque con Méxicu.

Con base nesti Alcuerdu, Méxicu y Uruguái suscribieron un Tratáu de Llibre Comerciu mientres el XIII Cume Iberoamericana'l 15 de payares de 2003 en Santa Cruz de la Sierra, Bolivia. Tán en procesu les negociaciones pa l'ampliación de los Alcuerdos de Complementación Económica 6, con Arxentina y 53, con Brasil.

Coles mesmes alcordóse l'Alcuerdu de complementación económica 55 sobre'l Sector Automotor ente Méxicu y los países miembros de Mercosur, nel que s'axustaron cupos añales billaterales pa la importación, llibre d'aranceles, d'automóviles ente Méxicu y Arxentina, Brasil y Uruguái. Esti Alcuerdu previo'l llibre comerciu d'automóviles a partir de 2006.^[74]

El 20 de xunetu de 2006 en Córdoba roblóse un Alcuerdu d'algame parcial de complementación económica ente'l Mercosur y Cuba. Nel alcuerdu alcordáronse preferencies arancelaries pa determinaos productos y un cronograma a los efeutos d'implementar el Programa de Lliberación Comercial.^[75] Cuba solicitara la negociación d'esti alcuerdu en 2003, pero l'entamu de les tratativas retrasar por resistencies de parte del gobiernu uruguayu de la dómina.^[76]

El 17 de xunu de 2003 el Mercosur ya India roblaron un alcuerdu marco n'Asunción. El 25 de xineru de 2004 roblóse l'alcuerdu preferencial de comerciu, nel marcu d'una visita a India realizada pol presidente de Brasil, Luiz Inacio Lula da Silva. L'alcuerdu establez l'anulación de les tarifes arancelaries pa unos 900 productos, anque la llista definitiva inda nun foi aprobada y va axustase nos próximos meses.

En virtú del alcuerdu India dio accesu preferencial a unos 450 bienes provenientes del Mercosur. En contrapartida, el Mercosur abrió'l so mercáu a unos 452 productos indios. L'alcuerdu entró a rexir el 1 de xunu de 2009. Esti alcuerdu foi'l segundu que la India aprobó pa estrechar rellaciones comerciales con países de Llatinoamérica. El primeru consistió nun denomináu Alcuerdu d'Algame Parcial robláu'l 23 de payares de 2003 con Chile.^[77]

N'avientu de 2000 el Mercosur suscribió un alcuerdu pa la creación d'una área de llibre comerciu cola Xunión Aduanera d'África Austral – (SACU). Esti alcuerdu marco creó un comité negociador que procuraría l'establecimientu d'un tratáu de llibre comerciu. N'avientu de 2004 el Mercosur y la Xunión Aduanera d'África Austral suscribieron un alcuerdu de comerciu preferencial. En conxunción col alcuerdu, los países emitieron un entendimientu sobre la conclusión del alcuerdu de comerciu preferencial, manifestaron el so prestu por completar esti alcuerdu y reafitaron el so compromisu de siguir negociaciones y ampliar la cooperación billateral tendiente a facilitar la implementación del alcuerdu. Los ministros ordenaron empezar estes negociaciones asina fuera posible y previeron protocolos adicionales al alcuerdu nel área d'aduanes y el sector automotor.

Les negociaciones siguieron, cola realización una xunta en mayu de 2005. Na décima xunta, llevada a cabu en Sudáfrica n'agostu de 2006, les partes coincidieron na importancia de concluyir la fase de negociaciones. El 15 d'avientu de 2008 los ministros del Mercosur roblaron l'Alcuerdu de Preferencies Fixes cola Xunión Aduanera d'África Austral. Pela so parte, los ministros de SACU roblar el 3 d'abril de 2009 en Maseru, capital del Reinu de Lesothu.

L'alcuerdu preve l'amenorgamientu de los aranceles nel comerciu billateral y abarca 8 llendes que van tener una cayida de 10 %, 25 %, 50 % y 100 % nes alícuotas d'importación aplicaes de llau a llau. L'alcuerdu va entrar a valir namái dempués de que los parllamentos de los nueve países envueltos aprueben el testu.^[78]

N'avientu de 2009 en Xinebra el Mercosur, India y los países de la Xunión Aduanera del África Austral empezaron a esplorar medios pa llograr una mayor integración comercial. L'oxetivu ye ameyorar el comerciu a partir d'una negociación triangular ente rexones que son complementaries en dellos productos y competitives n'otros.^[79]

Na actualidá ta avanzándose cola concreción d'un alcuerdu comercial ente dambos bloques. Esti alcuerdu empezó a axustase en 1999, pero tres dellos años, les negociaciones reabrir en 2013.^[80]L'oxetivu ye esaniciar aranceles, restricciones y regulaciones p'algamar un alcuerdu de llibre comerciu cola Xunión Europea. La firma del alcuerdu comercial, liberalizaría el 90 per cientu del comerciu interbloques por aciu l'amenorgamientu de les distintes barreres arancelaries.^[81]

Ficheru:El presidente de la argentina.jpg

El Mercosur y la Xunión Europea axusten una área de llibre comerciu birregional dende abril de 2000. Dende 1995, les rellaciones Mercosur-XE fueron empuestes pol Alcuerdu Marco de Cooperación Mercosur-XE, robláu'l 15 d'avientu de 1995, qu'entró a valir el 1 de xunetu de 1999. L'alcuerdu que se ta axustando entiende tres árees: un diálogu políticu, temes económiques y comerciales, y cooperación. L'algame y los oxetivos del alcuerdu definir na primer ronda de negociaciones n'abril de 2000 y nel Cume de Madrid de mayu de 2002.

El foru principal de negociaciones ye'l Comité Birregional de Negociaciones xunto al Subcomité sobre Cooperación, trés sub-grupos sobre árees de cooperación específiques, y tres grupos téunicos rellacionaos con temes comerciales. Hasta ochobre de 2006, celebráronse dieciséis rondes de negociación. A partir de mayu de 2004 les negociaciones realizáronse por aciu xuntes téuniques informales. Dambes partes fixeron públiques les sos ufiertes d'accesu a mercaos.

Mientres una xunta ministerial en Lisboa n'ochobre de 2004, los negociadores de Mercosur y l'XE repitieron el calter prioritariu de la negociación del Alcuerdu d'Asociación. En mayu de 2005, nuna xunta en Luxemburgu, los ministros esaminaron los progresos realizaos y en setiembre de 2005, nuna xunta ministerial, axuntar pa evaluar una vegada más los progresos escontra la conclusión del alcuerdu.

El 4 de mayu de 2010, la Comisión Europea decidió volver a entamar les negociaciones comerciales col Mercosur. A partir de les mesmes, ente'l 29 de xunu y el 2 de xunetu de 2010, realizóse la primer ronda de negociaciones del alcuerdu. La segunda ronda realizar en Bruxeles ente'l 11 y el 15 d'ochobre d'esi mesmu añu, y la tercera en Brasilia ente'l 22 de payares y el 7 d'avientu de 2010.^[82]

El 14 de marzu de 2011 en Bruxeles, la Xunión Europea y el Mercosur empecipiaron la cuarta ronda de negociaciones. Los negociadores siguen centraos na parte normativa de la pilastra comercial del alcuerdu, qu'inclúi capítulos como les barreres téuniques al comerciu, les regles d'orixe o la competencia. La siguiente etapa d'esta ronda va ser en mayu de 2011 n'Asunción, onde s'intercambiaríen les primeres ufiertes d'accesu a mercaos, especialmente no rellacionao cola carne.^[83]

El Mercosur lleva a cabu tratativas pa realizar alcuerdos comerciales con Corea del Sur, col Conseyu de Cooperación del Golfu (Arabia Saudita, Baḥréin, Emiratos Árabes Xuníos, Kuwait, Qatar y Omán), con Xordania, con Turquía y con Siria.^[84]

En mayu de 2005, nel marcu del cume ente los países de la Lliga Árabe y América del Sur, establecióse l'oxetivu d'axustar un alcuerdu de llibre comerciu ente'l Mercosur y el Conseyu de Cooperación del Golfu. La primer xunta Mercosur-Conseyu de Cooperación del Golfu celebrar en Riyad el 26 y 27 de payares de 2005. Establecióse un calendariu de negociaciones d'un tratáu de llibre comerciu. N'ochobre de 2006, tres dos díes de deliberaciones en Riyad, el Conseyu de Cooperación del Golfu y el Mercosur aprobaron los términos de referencia pa un alcuerdu de llibre comerciu ente les partes.

El Mercosur y la República de Corea empezaron un estudiu de factibilidad d'un tratáu de llibre comerciu en 2005. La primer xunta del grupu d'estudiu conxuntu realizar en mayu de 2005 n'Asunción. La segunda xunta llevar a cabu n'agostu de 2005 en Seúl, Corea.

El 30 de xunu de 2008 en San Miguel de Tucumán el Conseyu Mercáu Común nel so XXXVª Xunta Ordinaria decidió aprobar l'Alcuerdu Marco ente Mercosur y Turquía pa la firma d'un posible tratáu de llibre comerciu. Na mesma oportunidá decidió aprobase l'Alcuerdu Marco ente'l Mercosur y Xordania pa la firma d'un posible tratáu de llibre comerciu. Nel marcu del artículu 2 de dichu alcuerdu, el 13 d'ochobre de 2008 en Amán, Xordania, dambes partes axuntar pa intercambiar puntos de vista sobre'l potencial TLC y definir una axenda de negociaciones.

El 16 d'avientu de 2010, na XL Cume del Mercosur^[85][86] celebrada en Foz de Iguazú, el bloque llanzó les negociaciones p'algamar alcuerdos de llibre comerciu con Palestina y Siria. Los alcuerdos marco cola Autoridá Nacional Palestina (ANP) y con Siria fueron suscritos mientres la xunta del Conseyu Mercáu Común. L'alcuerdu cola ANP foi robláu pol ministru palestín d'Economía, Hasan Abu-Libdeh. Por Siria robló l'alcuerdu la ministra d'Economía d'esi país, Lami Assi, xefa de la delegación convidada al cume del Mercosur.^[87]

La Patente Única del Mercosur ye una matrícula identificatoria pa vehículos miembros del alcuerdu que yá ye usada n'Uruguái dende marzu de 2015 y n'Arxentina dende abril de 2016. Ente que Brasil, Venezuela y Paraguái tán próximos a implementala.

Arxentina foi'l país en plantegar la cuestión, yá que'l so anterior modelu taba a puntu d'escosase debíu a la inesperada medría del parque automotor en dichu país.

Foi presentada per primer vegada n'ochobre de 2014, nel Salón Llibertador del Palacio San Martín de Buenos Aires, onde los Estaos Partes del Mercosur aprobaron el Resolvimientu 033/14 qu'establecía'l so usu obligatoriu a partir del 1º de xineru del 2016. El primer país n'implementala foi Uruguái, en marzu del añu 2015,^[88] ente que n'Arxentina empezó a partir del 1° d'abril de 2016. El restu de los miembros facer na fecha axustada, sacante Brasil que va empezar un añu más tarde, en 2017. En cuantes que el reempadronamiento d'autos usaos va ser progresivu pero primeramente opcional. Ente les sos carauterístiques más bultables ta'l tamañu, similar al utilizáu n'Uruguái y Brasil nes últimes décades, que ye mayor al d'Arxentina en llargor. Amás, déxase'l tradicional fondu negru con lletres blanques, invirtiendo los colores pa faer más fácilmente legibles los díxitos.

El Mercosur, El CAN y Chile establecieron que tol so territoriu constitúi un Área de Llibre Residencia con derechu a trabayar pa tolos sos ciudadanos, ensin otru requisitu qu'acreditar la nacionalidá y nun tener antecedentes penales. Esta área foi establecida nel Cume de Presidentes de Brasilia, por aciu el Alcuerdu sobre Residencia pa Nacionales de los Estaos Parte del Mercosur, Bolivia y Chile robláu'l 6 d'avientu de 2002. Darréu ampliaríase cola incorporación de Colombia, Ecuador y Perú a dichu alcuerdo.

Magar l'Área de Llibre Residencia y Trabayu nun s'asimila dafechu a la llibre circulación de persones (onde nun se riquir tramitación migratoria dalguna), los seis países dieron una reblagada alantre y establecíu espresamente la so voluntá d'algamar la plena llibertá de circulación de les persones en tol territoriu. Mientres el cume realizáu en San Miguel de Tucumán, los mandatarios de los distintos países propunxeron la llibre circulación de persones dientro de tol subcontinente suramericanu, ensin necesidá de pasaporte, non solamente a ciudadanos integrantes del bloque.^[89]

Hasta 1994 rexía'l réxime de discutinios del Anexu III del Tratáu d'Asunción. Col depósitu de la ratificación d'Uruguái, entró a valir el Protocolu de Brasilia,^[90] qu'ensin crear un tribunal xudicial permanente y con bastantes faltes, constitúi, sicasí, una solución meyor que l'anterior.

Col Anexu, cuando se daba un discutiniu, los Estaos teníen de resolver la mesma por aciu negociaciones direutes, y si estes nun daben resultaos los Estaos teníen de someter la mesma al Grupu Mercáu Común, y si con esta inclusive subsistía'l discutiniu, tenía d'alzase la mesma al Conseyu del Mercáu Común por qu'adoptara los encamientos pertinentes.

Col Protocolu de Brasilia esprésase que cualquier discutiniu surdíu ente los Estaos parte sobre interpretación, aplicación o incumplimientu de les disposiciones del Tratáu d'Asunción, van intentase solucionar en primer términu por negociaciones direutes. Si estes negociaciones nun dan como resultáu una solución que conforme totalmente nun plazu de 15 díes cualesquier de les partes puede sometela al GMC (lo que significa una doble meyora: imponse un plazu y cualesquier de les partes puede impulsar los procedimientos).

Cuando l'asuntu llega al GMC, ésti tien qu'evaluar la situación, da-y a les partes la oportunidá pa esponer les sos respeutives posiciones y va riquir (si asina lu entender pertinente) l'asesoramientu d'espertos. Tou este proceso nun puede durar más de 30 díes. Termináu'l mesmu, el GMC tendrá de formular encamientos a los Estaos Partes del discutiniu pa llegar a una solución. Si pasaos los 30 díes nun se llega a una solución aceptada, la nueva instancia nun va ser ante'l CMC sinón frente a un tribunal arbitral que va fallar pa dar per concluyida'l discutiniu.

A pesar de que la estructura orixinal del Mercosur (Tratáu d'Asunción) nun contemplaba nengún ámbitu pa tratar cuestiones socio-llaborales, dende los sos entamos, los sindicatos del Mercosur representaos pola Coordinadora de Centrales Sindicales del Conu Sur (CCSCS) col sofitu activu de los ministerios de Trabayu y un considerable sector de les organizaciones de emplegadores, puxaron por crear espacios tripartitos p'analizar, aldericar y decidir por aciu el diálogu social rexonal, l'impautu que la integración tendría sobre los mercaos de trabayu y condicionar sociu-llaborales.

D'esa manera, un añu dempués de fundáu'l Mercosur creóse'l Subgrupu de Trabayu p'Asuntos Sociolaborales, dependiente del GMC, que nos entamos llevara'l númberu 11, pero qu'a partir de 1995 foi numberáu definitivamente como SGT10. El SGT10 entamóse como un ámbitu tripartitu (ministerios de trabayu, emplegadores y sindicatos) y díxose que tomó la forma de «una OIT en miniatura». Xeneró una granible cultura subrexonal de diálogu social qu'anició tou lo que güei se conoz como Mercosur sociolaboral.

A partir de los alcuerdos derivaos del diálogu social nel SGT10, el Mercosur foise dotando d'organismos ya instrumento socio-llaborales.

En 1994 creóse'l FCES (Foru Consultivu Económicu Social), por aciu el Protocolu de Ouro Preto, integráu poles organizaciones de emplegadores, trabayadores y de la sociedá civil, «en representación de los sectores económicu y social»; pero recién empieza a funcionar en 1996.

En 1997 roblóse la primer norma de conteníu sociolaboral del Mercosur, el Alcuerdu Multillateral de Seguridá Social del Mercáu Común del Sur (que va tardar años en ser ratificáu) y créase l'Observatoriu del Mercáu de Trabayu, dependiente del SGT10.

En 1998 los cuatro presidentes roblaron la Declaración Sociolaboral del Mercosur] (DSL), que de la mesma crea la Comisión Sociolaboral (CSL), de composición tripartita, col fin de siguir l'aplicación de la DSL.

En 2000 el Mercosur, más Bolivia y Chile, proclamaron la Carta de Buenos Aires sobre Compromisu Social.

En 2001 ―de resultes direuta de los alcuerdos tripartitos alcanzaos en materia de formación profesional y la primer xunta de la CSL― dictóse'l primer resolución sociu-llaboral d'aplicación direuta a los países miembros (ensin necesidá de ratificación), la Resolvimientu sobre Formación Profesional que sanciona'l GMC (Resolvimientu 59/91).

En 2003, per primer vegada la CMC, l'organismu supremu del Mercosur, sancionó una norma sociolaboral (d'aplicación direuta): l'Encamientu 01/03 estableciendo'l Repertoriu d'Encamientos Práuticos sobre Formación Profesional. El mesmu añu la CMC convocó a la Primer Conferencia Rexonal d'Emplegu, que se realizó n'abril de 2004 con composición tripartita (ministros de trabayu, emplegadores y sindicatos) y remató con una importante Encamientu de los Ministros de Trabayu sobre una Estratexa Mercosur pa la Creación d'Emplegu. N'avientu de 2004 decidió crease el Grupu d'altu nivel pa la ellaboración d'una estratexa Mercosur empobinada a la crecedera del emplegu».

La XXX Cume de Presidentes de Córdoba de xunetu de 2006 aprobó importantes iniciatives referíes a la dimensión sociolaboral. En particular aprobó la Estratexa Mercosur de Crecedera del Emplegu (Decisión CMC Nᵘ 04/06/2013) y creó l'Institutu Social del Mercosur.

Venezuela, ingresa al MERCOSUR en virtú de la crisis política asocedida na República del Paraguái, cola destitución del nel so entós presidente Fernando Lugo en 2012. Arriendes de ello, los bloques aprobaron l'ingresu de la República Bolivariana de Venezuela al bloque del Mercosur. Cola incorporación de Caraques, el Mercosur cunta con una población de 275,1 millones de persones, equivalentes al 70 per cientu del total de Suramérica y un Productu Interior Brutu (PIB) de 3,32 billones de dólares, esto ye, el 83 per cientu del de la rexón. El territoriu de los cinco miembros plenos suma 12,7 millones de quilómetros cuadraos, qu'equivalen al 72 per cientu de tola rexón. El Mercosur tien amás como países acomuñaos a Chile (1996), Bolivia (1997), Perú (2003), Colombia (2004) y Ecuador (2004).

N'ochobre de 2014 los cancilleres de los Estaos parte roblaron el resolución qu'aprueba'l diseñu de la nueva “Patente Mercosur”, que fai posible 450 millones de combinaciones nun parque automotor conformáu por unos 110 millones de vehículos, que va empezar a rexir a partir del añu 2016 en tolos Estaos miembru.^[91] Dende 2012 esiste'l Códigu Unificáu de Servicios d'Emerxencia nel ámbitu del Mercosur.^[92]

•  Arxentina
•  Brasil
•  Paraguái
•  Uruguái

•  Venezuela (dende avientu de 2016)^[93]

•  Bolivia^[25]

•  Chile
•  Colombia
•  Ecuador
•  Guyana

•  Perú
•  Surinam

•  Méxicu^{[ensin referencies]}
•  Nueva Zelanda^[94]

Guyana y Surinam roblaron un alcuerdu marco col Mercosur en xunetu de 2013.^[95][96] Sicasí, esta propuesta rique l'aprobación llexislativa pa ser válida.^[97][98]

País	PIB (PPA) Millones d'O$S	PIB (PPA) per cápita[99] O$S	Índiz de desenvolvimientu humanu	Desigualdad d'ingresu	Países por población
Arxentina	971 382	23 458	0,827	0,412	43 762 000
Brasil	3 072 607	16 340	0,754	0,527	205 304 000
Paraguái	67 866	8 294	0,693	0,480	6 805 000
Uruguái	85 797	21 728	0,795	0,413	3 474 000
Venezuela	545 704	13 633	0,767	0,448	30 825 000

Representantes de cámares empresaries de Brasil, l'Arxentina, Uruguái y Paraguái espresaron les sos discrepancies col actual funcionamientu del Mercosur y señalando les sos medranes de que'l bloque nun sía efeutivu pa compensar los efeutos de la crisis internacional. "Llamento constatar que dempués de 20 años de vixencia del Tratáu d'Asunción los nuesos países siguen más autónomos que nunca en materia de polítiques económiques y fiscales, pero non no que se refier a les transaiciones comerciales intrabloque", afirmó Laviola. "Atalantamos que adulces el Mercosur ta quedando aislláu n'América llatina en materia de relacionamiento col restu del mundu, más allá de l'amenaza d'asitiase cada vez más alloñáu de la competencia en rellación colos sos propios socios rexonales".^[100]

Nuna conferencia titulada "Mercosur: Actualidá y Desafíos a Futuru", realizada na sede del Parllamentu uruguayu y na que participaron representantes de toles fuercies polítiques con representación parllamentaria, la Cámara d'Industries del Uruguái y la central sindical PIT CNT, y empresarios apuntaron escontra Arxentina como causante principal del fracasu del Mercosur de cumplir la so misión como zona de llibre comerciu. Según espresó'l diputáu del Partíu Coloráu Juan Manuel Garino al entamu de la charra, los problemes del bloque comercial formáu per Arxentina, Brasil, Paraguái, Uruguái y al qu'apocayá s'incorporó Venezuela de forma oficial, surden de les decisiones arxentines d'interponer cada vez más dificultaes comerciales, "violando constantemente l'espíritu del Mercosur".^[101]

La Cámara de Comerciu Paraguayu-Americana nel panel-alderica Mercosur - To be, or not to be (ser o nun ser) onde se llanzaron gafientes crítiques al bloque rexonal y la so situación tocantes a lo económico y lo político, onde se plantegó en tou momentu la posibilidá d'abandonar el grupu. Sicasí, la conclusión final foi de tratar de caltenese nel bloque ensin dexar de buscar otros horizontes d'integración y rellaciones billaterales.^[102]

El Comité de Sanidá Vexetal del Conu Sur ye l'organismu de referencia rexonal nos trabayos d'harmonización de les reglamentaciones fitosanitaries que se desenvuelven nel Mercosur.^[103][104]

Plantía:Formatu de cita

• JAGUARIBE, Heliu (2005), “El proyeutu suramericanu”, Foreign Affairs n'español, vol. 5, nᵘ 2, ISSN 1665-1707, pp. 80-83
• LOPRESTI, Roberto Pedro (2007). Constituciones del Mercosur. Segunda Edición. Buenos Aires: Editorial La Llei. ISBN 987-03-1077-8.
• SANAHUJA, José Antonio (2007): “Rexonalismu ya integración n'América Llatina: balance y perspectives”, na monografía «La nueva axenda de desenvolvimientu n'América Llatina», na revista Pensamientu Iberoamericanu, nᵘ 0, febreru de 2007, ISSN 0212-0208, páxs. 75-106. Versión PDF en [1].
• SANAHUJA, José Antonio (2009): «Del rexonalismu abiertu” al rexonalismu posliberal”. Crisis y cambéu na integración rexonal n'América Llatina y el Caribe», en Laneydi Martínez, Lázaro Peña y Mariana Vázquez (coords.): Anuariu de la Integración d'América Llatina y el Gran Caribe, nᵘ 7, 2008-2009. Buenos Aires: CRIES (Coordinadora Rexonal d'Investigaciones Económiques y Sociales), ISBN 980-317-196-8, páxs. 11-54. Versión PDF disponible en [2]

Ampliación del Mercosur. XXXIX Cume del Mercosur. Premiu Mercosur. Mercociudades. Exa Vial Conu Sur.

Alianza del Pacíficu. Asociación Llatinoamericana d'Integración. Xunión de Naciones Suramericanes. Alternativa Bolivariana p'América. Área de Llibre Comerciu de les Amériques.

Comunidá Andina. Comunidá del Caribe. Tratáu de Llibre Comerciu d'América del Norte. Brasil y l'XE. Rellaciones económiques ente Méxicu y Brasil. Llei de Preferencies Arancelaries Andines y Erradicación de la Droga.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Mercosur.

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.

• Sitio de comerciu internacional pa los países sol alcuerdu del Mercosur (n'español, portugués ya inglés).
• Plataforma de comerciu internacional pa los países qu'integren l'alcuerdu del Mercosur (n'español y portugués).
• Sitio de noticies y radio online dedicada al Mercosur (n'español y portugués).
• Páxina oficial del Mercosur (n'español y portugués).
• Llexislación y Xurisprudencia de la República del Paraguái y los sos trataos internacionales.
• Páxina oficial del Tribunal Permanente de Revisión del Mercosur.
• Alcuerdu Marco Comunidá Andina-Mercosur.
• Colombia pon en vixencia llei ratifica alcuerdu TLC CAN-Mercosur.
• Alcuerdu sobre residencia pa nacionales de los estaos parte del Mercosur, Bolivia y Chile (en PDF).
• Decisión 29/05 sobre la solicitú d'adhesión de la República Bolivariana de Venezuela al Mercáu Común del Sur (n'archivu DOC de Microsoft Word).
• Guillermo Hunt, primer direutor del Mercosur.
• Protocolu d'Adhesión del Estáu Plurinacional de Bolivia al Mercosur (07/12/2012).
• Gajate, Rita Marcela; Piana, Ricardo Sebastián; Catalano, Constantino Iván; Sartelli, Silvina L.; Suñé, Natasha (27 de xunetu de 2014). Gajate, Rita Marcela: Construcción institucional nel Mercosur. La Plata, Arxentina: Facultá de Ciencies Xurídiques, UNLP, páx. 179. ISBN 978-950-34-1128-5. Consultáu'l 3 de setiembre de 2014.

• Llibertá de circulación de los trabayadores nel Mercosur (OIT, 2004).
• Cuerres, Gerardo: La Declaración Sociolaboral del Mercosur: un preséu pal desenvolvimientu social (revista Pistes del Institutu del Mundu del Trabayu, febreru de 2001).
• Carbayos, Alberto José: Organismos Sociolaborales del Mercosur (FES, 2002).
• [3]