Maximilian Schell

Maximilian Schell
Vida
Nacimientu	Viena[1], 8 d'avientu de 1930[2]
Nacionalidá	Suiza Austria
Muerte	Innsbruck[3], 1 de febreru de 2014[2] (83 años)
Sepultura	Cementerio central de Viena (es)
Causa de la muerte	neumonía
Familia
Padre	Hermann Ferdinand Schell
Madre	Margarethe Schell-von Noé
Casáu con	Iva Mihanovic (es) Natalya Andrejchenko (es) (1985 – 2005)
Fíos/es	1
Hermanos/es	Carl Schell María Schell (es) Immy Schell
Estudios
Estudios	Universidá de Munich Universidá de Basilea Universidá de Zúrich Bern Academy of Arts (en)
Llingües falaes	alemán[4] inglés[4]
Oficiu	direutor de cine, productor de cine, autobiógrafu, guionista, actor de teatru, actor de cine, actor, realizador
Llugares de trabayu	Suiza
Premios	ver Cruz d'Oficial de la Orde del Méritu de la República Federal d'Alemaña Premio Steiger Condecoración Austriaca de les Ciencies y les Artes Mary Pickford Award Romy Óscar al meyor actor  (1961) : Judgment at Nuremberg Globu d'Oru al meyor actor dramáticu  (1962) : Judgment at Nuremberg Globu d'Oru al meyor actor de repartu de serie, miniserie o telefilme  (1993) : Stalin (es) Bernhard Wicki Award  (2011) [5]
Nominaciones	ver Óscar al meyor actor (26 febreru 1962): Judgment at Nuremberg Óscar al meyor actor (17 febreru 1976): The Man in the Glass Booth Óscar al meyor actor de repartu (21 febreru 1978): Julia
IMDb	nm0001703

Maximilian Schell (8 d'avientu de 1930, Viena – 1 de febreru de 2014, Innsbruck)^[6] foi un actor suizu-austriacu que ganó'l premiu Óscar y que participó en más de 92 películes de cine y televisión. Tamién foi escritor, direutor y productor de delles películes. La so hermana mayor, Maria Schell (1926-2005), foi tamién actriz, al igual que los sos otros hermanos, Carl y Immy (Immaculata).

Nacíu en Viena, fíu del escritor y dramaturgu suizu Ferdinand Hermann Schell. Crióse en Zúrich, Suiza, y fixo'l so debú en Hollywood en 1958 na película The Young Lions sobre la Segunda Guerra Mundial.

En 1961, participó como l'abogáu defensor en Judgment at Nuremberg (Vencedores o vencíos), papel pol cual ganó'l Premiu Oscar como Meyor Actor y que él yá encarnara pa la televisión. The Pedestrian, de 1974, qu'él escribió, produció, dirixó y protagonizó, foi nomada pa Meyor Película Estranxera.

Schell nun quixo ser encasillado. A pesar d'apaecer en dellos filmes sobre la dómina nazi como The Man in the Glass Booth, A Bridge Too Far, La cruz de fierro, The Odessa File, Julia y Judgment at Nuremberg, apaeció tamién en La Epopeya de Bolívar, Topkapi, The Black Hole, The Freshman, Stalin, Deep Impact, Candles in the Dark y Erste Liebe.

Ente los fanáticos de Mystery Science Theater 3000, Schell foi conocíu pola so apaición en Hamlet, Prinz von Dänemark, versión n'alemán de la obra de Hamlet puesta na pantalla.

Schell tamién trabayó como escritor, productor y direutor pa diverses películes, inclusive'l documental biográficu Marlene, que ganó dellos premios, onde entrevistaba a la mesma Marlene Dietrich, quien vivía recluyida en París. La diva, yá vieya, negar a apaecer en pantalla y prohibió igualmente que la so casa y alcordances personales fueren captaos poles cámares, polo cual Schell xagazmente recrear nun plató y combinó habilidosamente les grabaciones de voz con imáxenes d'archivu. El reportaxe resultante foi más revelador y crudu qu'una entrevista convencional; lo cual enoxó a Dietrich y llevar a romper la so amistá con Schell. Reconciliáronse un añu dempués, cuando'l documental ganó aponderamientos, gallardones y una nominación al premiu Óscar.

En 2002 Schell realizó My Sister Maria, un documental sobre la carrera de la so hermana Maria Schell y la so rellación con ella.

En 2000 sufrió un colapsu y diagnosticóse-y pancreatitis por cuenta de la so diabetes. Nesi entós taba trabayando en Broadway nel estrenu de la versión teatral de Judgement in Nuremberg, entrepolando'l papel del abogáu defensor col de xuez en xefe procesáu por delitos contra la humanidá.

Dende los años 1990, Schell apaeció en munches películes pa la TV n'alemán, como la película Alles Glück dieser Erde (Tola suerte del mundu), de 2003, xunto a Uschi Glas, y na miniserie The Return of the Dancing Master (2004), basada na novela de Henning Mankell.

En 2006 apaeció na obra Resurrection Blues, d'Arthur Miller, dirixida por Robert Altman nel Old Vic de Londres.

Foi padrín d'Angelina Jolie, fía de Jon Voight y Marcheline Bertrand.

Díxose qu'a mediaos de la década de 1960 tuvo comprometíu cola modelu afroamericana Donyale Lluna, anque la boda nunca se concretó.

Sí se casó, sicasí, con Natasha Andreichenko, a quien conoció na filmación de Pedro'l Grande. Tienen una fía, que nació en 1989.

En setiembre de 2008 el corréu austriacu emitió un sellu postal nel so homenaxe, ilustráu con una semeya del actor realizáu pol pintor Arnulf Rainer.^[7]

L'actor finó'l 1 de febreru de 2014 por cuenta de "una enfermedá repentino y grave", informó'l so axente, Patricia Baumbauer.^[8]

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Maximilian Schell.

• Maximilian Schell na Internet Movie Database (n'inglés)

Recordando al autor, en Youtube