[go: up one dir, main page]
Gaan na inhoud

Executive Outcomes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Executive Outcomes (EO) is 'n private militêre maatskappy (PMM) wat in 1989 in Suid-Afrika deur Eeben Barlow, 'n voormalige luitenantkolonel van die Suid-Afrikaanse Weermag gestig is. Dit het later deel geword van die Suid-Afrikaansgebaseerde beheermaatskappy Strategic Resource Corporation.[1] Die maatskappy is in 2020 herontplooi.[2]

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Agtergrond

[wysig | wysig bron]

In 1989, na die afsluiting van die Suid-Afrikaanse Grensoorlog in Angola en Namibië, het die apartheidsregime breë besnoeiings in sy militêre personeel toegepas. Hierdie aanvanklike onttrekking het vinnig versnel toe die apartheidstelsel in die vroeë 1990's afgetakel is. Nelson Mandela, leier van die African National Congress, het geëis dat die destydse Suid-Afrikaanse staatspresident Frederik Willem de Klerk die Suid-Afrikaanse en Suidwes-Afrikaanse Spesiale Mageenhede soos 32-Bataljon en Koevoet ontbind. Een hiervan was die Burgerlike Samewerkingsburo (BSB), 'n eenheid wat koverte operasies uitgevoer het wat moorde op regeringsopponente ingesluit het, en gewerk het om die Verenigde Nasies se apartheidsanksies te omseil deur oorsese frontmaatskappye te stig.

Slegs Koevoet, synde deel van die Suidwes-Afrikaanse Polisie (SWAPOL), is ontbind as deel van onafhanklikheidsonderhandelinge vir Suidwes-Afrika (nou Namibië). Baie lede van die ander eenhede, of bloot voormalige nasionale dienspligtiges, is deur Executive Outcomes (EO) as huursoldate gewerf.

Vorming

[wysig | wysig bron]

Eeben Barlow en Michael Mullen, voorheen in beheer van die Wes-Europese afdeling van die BSB,[3] het Executive Outcomes (EO) in 1989 gestig. Die doel hiervan was om gespesialiseerde koverte opleiding aan Spesiale Maglede te verskaf. Barlow het ook 'n kontrak deur Debswana gekry om 'n geselekteerde groep veiligheidsbeamptes op te lei om die onwettige diamanthandelsindikate in Botswana te infiltreer. Toe Debswana ontdek dat EO die Angolese Gewapende Magte (FAA) oplei, het dit EO se kontrak dadelik gekanselleer.

“Baie van Barlow se spesiale magstudente sou later by EO by hom aansluit nadat hy begin het om persone te werf om te help met die opleiding van die Angolese magte,” sê Walter Halicki, een van Barlow se medewerkers in die FAA.

Die maatskappy het ook voortgegaan om baie van sy personeel te werf uit die eenhede wat staatspresident F.W. De Klerk ontbind het. Selfs voormalige vyandelike vegters van die uMkhonto we Sizwe en Azanian People's Liberation Army is ook gewerf aangesien baie sonder werk was ná hul eie herstrukturering en integrasie by die Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag. Op sy hoogtepunt het EO sowat 2 000 voormalige soldate in diens gehad.

Barlow het Executive Outcomes Ltd in die VK geregistreer op aandrang van die Suid-Afrikaanse Reserwebank. Daar is 'n mate van verwarring oor hierdie kwessie aangesien 'n hoogs geheime Britse intelligensieverslag sê dat "Executive Outcomes in the VK geregistreer is op September 1993 deur Anthony (Tony) Buckingham, 'n Britse sakeman en Simon Mann, 'n voormalige Britse offisier".[4] Buckingham ontken dat hy EO in Londen geregistreer het en ontken konsekwent enige "korporatiewe bande" met EO.[5]

Sleutelpersoneel

[wysig | wysig bron]

Benewens die stigter Eeben Barlow (HUB), was ander senior EO-personeel Lafras Luitingh (adjunk-HUB) en Nic van der Bergh (HUB nadat Barlow bedank het).[6][7] Senior medewerkers het Simon Mann, Tony Buckingham en Derek Williams ingesluit, wat saam met Barlow en Luitingh die uitvoerende beamptes was van Ibis Air, die vliegtuigverkrygingsorganisasie vir Executive Outcomes wat in wese hul private "lugmag" was. Crause Steyl[8] was die Suid-Afrikaansgebaseerde direkteur van Ibis Air.[9][10]

Aktiwiteite

[wysig | wysig bron]

Angola

[wysig | wysig bron]

Executive Outcomes het aanvanklik opgelei en later namens die Angolese regering teen UNITA geveg nadat UNITA in 1992 geweier het om die verkiesingsuitslag te aanvaar. Hierdie kontrak is aan die maatskappy toegeken nadat EO Ranger Oil[11] bygestaan het met 'n toerustingherwinningsoperasie in die hawedorp Soyo. EO, wat deur die Suid-Afrikaanse media gedoop is as 'n poging om die rebelleleier Dr. Jonas Savimbi te vermoor, het hom onder voortdurende UNITA-aanvalle bevind waar hy drie van sy personeel verloor het. Hierdie optrede het gesien dat EO deur die FAA erken word en 'n kontrak om sy magte op te lei is toegeken. In 'n kort tydjie is UNITA op die slagveld verslaan en hul het vrede versoek. Die Angolese regering is onder druk van die VN en die VSA gedwing om EO se kontrak te beëindig. EO is vervang deur die VN se vredesmag bekend as UNAVEM. Angola het kort daarna na die oorlog teruggekeer.

Sierra Leone

[wysig | wysig bron]
Executive Outcomes het in die Afrika-burgeroorloë geveg met voormalige Suid-Afrikaanse spesiale magte wat voormalige Sowjet-wapenstelsels gebruik het (hier 'n Mil-Mi-24 (Hind) aanvalshelikopter).

In Maart 1995 het die maatskappy 'n opstand van guerrilla's bekend as die Revolutionary United Front (RUF) in Sierra Leone onderdruk, beheer oor die diamantvelde herwin en 'n onderhandelde vrede afgedwing.[12]

In die geval van Angola het dit gelei tot 'n wapenstilstand en die Lusaka-protokol, wat die Angolese Burgeroorlog beëindig het - al was dit net vir 'n paar jaar.[13] In Sierra Leone het die regering egter kapituleer aan internasionale druk om EO te laat onttrek ten gunste van 'n ondoeltreffende vredesmag, wat die RUF in staat stel om die hoofstad te herbou en te plunder in "Operation No Living Thing".[14]

Soos kenmerkend van een van die eerste PMM's, was Executive Outcomes direk militêr betrokke by Angola en Sierra Leone. Die maatskappy was opvallend in sy vermoë om alle aspekte van 'n hoogsopgeleide moderne weermag aan die minder professionele regeringsmagte van Sierra Leone en Angola te verskaf. Executive Outcomes het byvoorbeeld in Sierra Leone nie net professionele gevegsoldate gelewer nie, maar ook pantser- en ondersteuningsvliegtuie soos een Mi-24 Hind en twee Mi-8 Hip-helikopters, die BMP-2-infanterie-vegvoertuig en T-72 hoofgevegtenk.[15][16] Dit is gekoop by bronne in die wêreldwye wapenhandel binne Afrika sowel as Oos-Europa.[17]

Ibis Air

[wysig | wysig bron]

Ibis Air was 'n vennootsake-entiteit wat EO voorsien het van lugdienste, insluitend medevac-vermoëns via 'n Boeing 727 met die register D2-FLZ. Ibis Air het ook 'n klein vloot MiG-23 "Flogger"-vegvliegtuie en Pilatus PC-7 turboskroefopleiers besit wat omgeskakel is vir die verkennings- en grondaanvalvermoëns deur SNEB-lug-tot-grond-vuurpyle te gebruik. Dit is ook toegelaat om MiG-27 "Flogger"-aanvalsvliegtuie en Su-25 "Frogfoot" grondondersteuningsvliegtuie te bedryf wat deur die Angolese Lugmag aan EO uitgeleen is.[18]

Ander kontrakte

[wysig | wysig bron]

Executive Outcomes het kontrakte gehad met multinasionale korporasies soos De Beers, Chevron, Rio Tinto Zinc en Texaco. Die regerings van Angola, Sierra Leone en Indonesië was ook hul kliënte.

Ontbinding

[wysig | wysig bron]

Executive Outcomes het die Suid-Afrikaanse regering aktief aangemoedig om 'n regulering van PMM's af te dwing, aangesien verskeie Suid-Afrikaanse en internasionale maatskappye besig was om onder die vaandel van Executive Outcomes te opereer. Boonop was Executive Outcomes aktief betrokke by die verskaffing van insette in die formulering van die wetsontwerp wat in 1998 as "Regulation of Foreign Military Assistance Act" bekend sou staan.

Die doel van die wet was om huursoldaataktiwiteite te stop deur die dubbele optrede van:

1. die voorkoming van direkte deelname as 'n vegter aan gewapende konflik vir private gewin, insluitend die opleiding, werwing en gebruik van huursoldate; en,

2. vereis goedkeuring van die Nasionale Konvensionele Wapenbeheerkomitee vir die aanbieding van militêre bystand oorsee.[19]

Executive Outcomes is behoorlik van 'n lisensie voorsien wat aandui dat dit voldoen aan die vereistes van die nuut-ingevoerde Wet.

Executive Outcomes is op 31 Desember 1998 ontbind.

Sandline International

[wysig | wysig bron]

Executive Outcomes was dikwels losweg verbind met die Britse private militêre maatskappy Sandline International. In 1997 het Sandline Executive Outcomes direk gesubkontrakteer vir hul operasie in Papoea-Nieu-Guinee om die rebelle wat die Pangua-myn op Bougainville-eiland aangehou het te verdryf, wat gelei het tot die sogenaamde "Sandline-aangeleentheid" toe die nuus van die regering se voorneme om huursoldate aan die Australiese te huur uitgelek is.

Die bevelvoerder van die Papoea-Nieu-Guinee-weermag, Jerry Singirok – wat sy steun vir die operasie omgekeer het – het beveel dat al die huursoldate met hul aankoms aangehou word, en die eerste minister sir Julius Chan gedwing om te bedank met Papoea-Nieu-Guinee in 'n militêre staatsgreep.[1]

Sterling Corporate Services

[wysig | wysig bron]

'n VN-verslag van Julie 2012 het die Suid-Afrikaanse sekuriteitsmaatskappy Sterling Corporate Services gekritiseer vir die samestelling van 'n "private weermag" in weerwil van internasionale ooreenkomste, asook Somaliese sanksies.[20] Die verslag is deur die VN se Moniteringsgroep oor Somalië en Eritrea (SEMG) gedoen en het sterk skakels met Executive Outcomes aan die lig gebring.[20]

In November 2020 het die stigter Eeben Barlow uit sy pos as voorsitter van STTEP getree om Executive Outcomes weer te begin. Hy het genoem dat 'n deel van sy maatskappy se missie nou sou wees "om daardie media- en intelligensie-hoere te ontbloot wat floreer om te lieg vir geheime betalings."[21] Barlow het beweer dat die besluit om die maatskappy te herbegin op versoek van "sommige Afrikaregerings [sic] gekom het, en dat hy "min keuse gehad het" as om te aanvaar."[2]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 The Privatisation of Violence: New mercenaries and the state Geargiveer 8 Oktober 2006 op Wayback Machine
  2. ↑ 2,0 2,1 L, Albert (27 November 2020). "Private Military Contractor Executive Outcomes Revived After 22 Years". Overt Defense.
  3. ↑ Eeben Barlow's autobiography: Executive Outcomes – Against all Odds Geargiveer 29 Desember 2007 op Wayback Machine
  4. ↑ Staff Reporter (24 Januarie 1997). "Africa's new-look dogs of war". No. Online. Mail & Guardian. Africa. Besoek op 16 Julie 2015.
  5. ↑ Cilliers, Jakkie; Mason, Peggy; Pech, Khareen (Januarie 1999). "PEACE, PROFIT OR PLUNDER? The Privatisation of Security in War-Torn African Societies :- Chapter 5: Executive Outcomes – A corporate conquest bl.106, №18" (PDF). ISS Africa. Institute for Security Studies in Africa. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 4 Maart 2016. Besoek op 16 Julie 2015.
  6. ↑ Isenberg, David (Augustus 1997). "Soldiers of Fortune Ltd.: A Profile of Today's Private Sector Corporate Mercenary Firms". cdi.org. Center for Defense Information. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Desember 2017. Besoek op 15 Julie 2015.
  7. ↑ Singer, P. W. (2003). Corporate Warriors: The Rise of the Privatized Military Industry (Updated uitg.). New York: Cornell University Press. p. 101. ISBN 9780801459603. Besoek op 15 Julie 2015.
  8. ↑ Leigh, David (30 Januarie 2005). "Thatcher 'directly involved in coup'". The Guardian. No. Online. UK. Besoek op 16 Julie 2015.
  9. ↑ "Executive Outcomes". Source Watch. The Center for Media and Democracy. 15 November 2006. Besoek op 15 Julie 2015.
  10. ↑ Cilliers, Jakkie; Mason, Peggy; Pech, Khareen (Januarie 1999). "PEACE, PROFIT OR PLUNDER? The Privatisation of Security in War-Torn African Societies – Chapter 5: Executive Outcomes – A corporate conquest p.88" (PDF). ISS Africa. Institute for Security Studies in Africa. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 4 Maart 2016. Besoek op 15 Julie 2015.
  11. ↑ "Company Overview of Ranger Oil Limited". Bloomberg Business. Bloomberg L.P. Besoek op 15 Julie 2015.
  12. ↑ The New Mercenaries and the Privatization of Conflict Geargiveer 7 Januarie 2016 op Wayback Machine Thomas K. Adams. Parameters, Summer 1999
  13. ↑ "Conflict, Inc.: Selling the Art of War". Center for Defense Information. 7 Desember 1997. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2007.
  14. ↑ "The vagabond king". New Statesman. 2 Februarie 2012. Besoek op 7 Augustus 2012.
  15. ↑ "Sierra Leone, 1990–2002". Acig.org. Besoek op 7 Augustus 2012.
  16. ↑ Barlow, Eeben (2010). Executive Outcomes : Against All Odds (3. uitg.). Alberton, South Africa: Galago. ISBN 9781919854410.
  17. ↑ Forsyth, Al J. Venter ; foreword by Frederick (2006). War dog : fighting other people's wars : the modern mercenary in combat (1. uitg.). Philadelphia, Pa.: Casemate. ISBN 9781932033090.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  18. ↑ Singer, P. W. (2003). Corporate Warriors: The Rise of the Privatized Military Industry (Updated uitg.). New York: Cornell University Press. p. 106. ISBN 9780801459603. Besoek op 15 Julie 2015.
  19. ↑ Chapter 2 – The Private Military Companies' Perspective Select Committee on Foreign Affairs 1 Augustus 2002
  20. ↑ 20,0 20,1 Ivor Powell and Bianca Capazorio (1 September 2012). "UN slams SA's 'private army'". IOL News.
  21. ↑ "Industry Talk: The Rebirth of Executive Outcomes! – Feral Jundi". Feraljundi.com. 27 November 2020. Besoek op 27 November 2020.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Thomas K. Adams: The New Mercenaries and the Privatization of Conflict. In: Parameters. US Army War College Quarterly. Sommer 1999, S. 103–116 (online).
  • Guy Arnold: Mercenaries. The Scourge of the Third World. St. Martin’s Press New York, New York 1999, ISBN 0-312-22203-3.
  • Eeben Barlow: Executive Outcomes - Against All Odds. 30 Degrees South Publishers, 2019, ISBN 978-1-928359-05-0.
  • Martin Binder: Der Einsatz von Söldnerfirmen durch gewählte Regierungen – eine „Antinomie des Demokratischen Friedens“? In: Tübinger Arbeitspapiere zur Internationalen Politik und Friedensforschung. Nr. 44, Tübingen 2004, ISBN 3-927604-41-0.
  • Douglas J. Brooks: The Business End of Military Intelligence: Private Military Companies. In: Military Professional Intelligence Bulletin. Juli–September 1999 (online als PDF).
  • Dena Montague: The Business of War and the Prospects for Peace in Sierra Leone. In: The Brown Journal of World Affairs. Band 9, Heft 1, Frühling 2002, S. 229–237 (online als PDF).
  • Khareen Pech: Executive Outcomes – a corporatice Conquest. In: Jakkie Cilliers, Peggy Mason: Peace, Profit or Plunder?: The Privatisation of Security in War-Torn African Societies. Institute for Security Studies, S. 83–109 (online als PDF).
  • Stefan Prunner: Private militärische Unternehmungen am Ende des 20. Jahrhunderts. Universität Wien (2009) (online als PDF; 691 kB)
  • Elizabeth Rubin: Mercenaries. In: Roy Gutman, David Rieff (Hrsg.): Crimes of War. What the Public Should Know. W. W. Norton & Company 1999, ISBN 0-393-31914-8 (online).
  • P. W. Singer: Corporate Warriors. The Rise of the Privatized Military Industry. Cornell University Press, Ithaca/London 2003, ISBN 0-8014-8915-6.
  • P. W. Singer (2003a): Peacekeepers, Inc. In: Policy Review. Nr. 119, Juni/Juli 2003 (online).
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Executive_Outcomes&oldid=2635315"