Jak pomóc osobie, która się dławi, to warto wiedzieć
Reanimacja to zespół czynności ratowniczych stosowanych w sytuacji zagrożenia życia. Jej celem jest przywrócenie krążenia, oddychania (resuscytacja krążeniowo-oddechowa) oraz czynności ośrodkowego układu nerwowego. Udzielając pierwszej pomocy należy pamiętać, że kluczowe jest wezwanie pomocy. W stanie zagrożenia zawsze należy dzwonić pod numer telefonu 112 lub 999.
Etapy reanimacji
Reanimacja zwykle przebiega w dwóch etapach. Etap I. to resuscytacja krążeniowo-oddechowa. To zespół czynności wykonywanych u osoby, u której podejrzewa się nagłe zatrzymanie krążenia, czyli ustanie czynności serca z utratą świadomości i bezdechem. Na tym etapie należy przeprowadzić zarówno:
- podstawowe zabiegi resuscytacyjne BLS (ang. basic life support),
- jak i zaawansowane zabiegi resuscytacyjne ALS (ang. advanced life support).
Etap II to przywrócenie czynności OUN (powrót świadomości), mających na celu utrzymanie prawidłowego krążenia mózgowego.
Reanimacja - zasady pierwszej pomocy
Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia karetki pogotowia ratunkowego. Co robić? Jak
- Upewnić się, czy poszkodowany jest bezpieczny. To samo dotyczy świadków zdarzenia.
- Sprawdzić reakcje poszkodowanego. Należy delikatnie potrząsnąć i głośno zapytać, czy wszystko jest w porządku. Jeżeli poszkodowany reaguje, należy zostawić go w pozycji, jaką przyjął, o ile nie jest to niebezpieczne. Należy wezwać pomoc. Jeżeli osoba poszkodowana nie reaguje, należy głośno zawołać o pomoc, a następnie odwrócić ją na plecy, udrożnić drogi oddechowe, odchylając głowę do tyłu i unosząc żuchwę. Ważne, aby jedną rękę trzymać na jego czole, a palce drugiej ręki pod żuchwą.
- Należy sprawdzić, czy osoba poszkodowana oddycha. Ocena oddechu opiera się na metodzie „widzę-czuję-słyszę”, czyli widzę unoszącą się klatkę piersiową, czuję oddech na policzkach, słyszę oddech. Ocena powinna trwać maksymalnie 10 sekund.
Wytyczne Polskiej Rady Resuscytacji uczulają: W ciągu pierwszych kilku minut od zatrzymania krążenia poszkodowany może mieć oddech agonalny lub wykonywać sporadyczne, wolne i głośne westchnienia. Nie pomyl takiego oddechu z prawidłowym. Patrz, słuchaj i staraj się wyczuć, czy poszkodowany oddycha prawidłowo, poświęcając na to nie więcej niż 10 sekund. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, czy poszkodowany oddycha prawidłowo, postępuj tak, jakby nie oddychał prawidłowo i przygotuj się do rozpoczęcia RKO.
Jeżeli oddech jest prawidłowy, należy ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej, wezwać pogotowie i regularnie oceniać oddech. Pozycja powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy i brakiem ucisku na klatkę piersiowa, by nie utrudniać oddechu
4. Jeżeli poszkodowany nie reaguje i nie oddycha prawidłowo, należy przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową.
Reanimacja: resuscytacja krążeniowo-oddechowa
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa polega na szybkich i mocnych uciśnięciach klatki piersiowej, wykonywanych naprzemiennie z oddechami ratowniczymi.
W przypadku osoby dorosłej należy wykonać 30 razy uciśnięć klatki piersiowej. Osoba przeszkolona powinna wykonać 2 oddechy ratownicze. Jeśli nie, należy jedynie uciskać klatkę piersiową z częstotliwością 100–120 razy na minutę. Jeżeli poszkodowany oddycha prawidłowo, należy go ułożyć w pozycji bezpiecznej.
Gdy reanimacji poddawane jest dziecko, należy wykonać 5 oddechów ratowniczych metodą usta-usta-nos. Oddechy ratownicze wykonuje się po delikatnym odchyleniu głowy dziecka do tyłu. Należy zatkać poszkodowanemu palcami nos, wziąć wdech i wdmuchnąć powietrze do ust. Jeśli dziecko nadal nie oddycha, należy dołączyć ucisk klatki piersiowej. U niemowląt ucisk wykonuje się 2 palcami. Należy wykonywać 15 ucisków i 2 oddechy zastępcze usta-usta. Jeśli sytuacja się nie zmienia, wykonuje się naprzemiennie 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechów ratowniczych. Wykonując resuscytację krążeniowo-oddechową u dziecka można wykonywać wyłącznie uciski klatki piersiowej – bez oddechów ratowniczych.
Resuscytację krążeniowo-oddechową należy kontynuować:
- do pojawienia się oznak powrotu krążenia, czyli do chwili, gdy poszkodowany zacznie kasłać, oddychać, płakać bądź się ruszać,
- do momentu przybycia pomocy.
